Stukje maand over...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ben ik de enige die met regelmaat een stuk maand overhoudt aan het einde van het salaris? Wordt er niet goed van! Iedere keer is er wel wat!  flinke bedragen  sparen lukt niet. Ik schaam me diep om te moeten zeggen dat mijn man fulltime werkt en ik (wat gelijk staat aan) 3 dagen (ik ben stewardess). Ja, we wonen (te)  duur, als ik het overnieuw zou kunnen doen, zou ik niet weer voor zo'n duur huis kiezen (2 onder 1 kap). Ik kan wel elke maand de rekeningen betalen, maar een week (of anderhalf) voordat er weer payday is, moet ik aardig creatief zijn met boodschappen en tanken enz. en dat moet er niks stuk gaan of onverwachts komen  zeg maar! We leven verder helemaal niet erg luxe ofzo (geen plasmaschermen, bourgondische levensstijl  of vakanties) ik weet zeker dat er gezinnen zijn die het slechter getroffen hebben, absoluut, je gaat leven naar wat je hebt. Wij hebben helaas heel veel pech gehad in het verleden en ook hebben we nog een lening lopen die we onder andere voor de hormoon/IVF behandelingen hebben afgesloten. (die moest je toen nog zelf betalen) en dat nekt ons nu gewoon. Sorry voor deze klaagzang, het is "maar" geld, maar het zorgt soms best voor stress!

groetjes Monique
 
Nou ik kan me het heel goed voorstellen. Helemaal geen klaagzang, maar even iets dat je kwijt moet.
Mijn man werkt momenteel op een bedrijf dat al vanaf vorig zomer op het randje van faillissement balanceert. Het ene moment gaat het iets beter, dan weer een periode heel slecht.
In de maand februari hebben we zelfs helemaal geen loon van zijn kant gekregen. In maart heeft een intantie de personeels-lonen vooruit betaalt zodat we wel weer een maandloon hadden en volgende week is het maar weer de vraag of we iets krijgen. Op één of andere manier heeft hubbie hart voor de zaak, want hij gaat nog steeds heen te werken. Ook wij wonen in een twee-onder-één-kap en de hypotheek is gebasseert op onze beide lonen. We zitten nu nog steeds in de min door het wegvallen van het februari-loon, maar nooit meer dan €1000,= gelukkig. Manlief heeft gelukkig een andere baan gevonden, slaat 2 loonschalen over en komt nu in de functieschaal "bedrijfsleider" terecht bij een ander bedrijf. Per 1 mei mag hij daar beginnen. Ik hoop zo dat hij het dar leuk gaat vinden, al moeten we hiervoor wel misschien binnen een jaar voor verhuizen. We wonen nu in Erica (bij Emmen) en het nieuwe bedrijf staat in Beetgum (helemaal boven in Friesland). Ik heb een baan in Hoogeveen, dus we zullen ergens daartussen een plekje moeten zoeken.

Hee meid, ik hoop dat ook jouw financiele problemen gauw beter worden.

Groetjes happyM.
 
Hoi,

Ook hier is het geen vetpot. Ik heb natuurlijk nu alleen nog mijn uitkering en samen met de kinderbijslag en de alimentatie moet ik het kunnen runnen. Voorlopig krijg ik er nog een bijdrage  bij van mijn ex voor de kosten van ons koophuis, want zolang ik nog geen andere (huur)woning heb gevonden, wordt deze woning niet verkocht. Althans tot 1 januari 2009 mag ik hier blijven wonen en dan moet ik er echt uit (snik). Ik zeg, moet ik het kunnen runnen, omdat het allemaal nog niet zeker is. Er zijn de laatste tijd veel veranderingen geweest op het financiële gebied en vorige maand kreeg ik in één keer geen uitkering meer, omdat ze bij het UWV weer eens niet de tegenwoordigheid van geest hadden om samen te werken met andere afdelingen. Daar alleen krijg ik al heel veel stress door, want wat doe je als je helemaal niks krijgt. Ik word er in ieder geval niet gelukkig of blij van...... Gelukkig heb ik nog een beetje achter de hand, waarvan ik als dat heel hard nodig is, bij kan pakken, maar eerlijk gezegd was het niet de bedoeling dat ik dat geld aan dit soort dingen moet opmaken, maar aan de extra's. Hoe dan ook, financieel gezien is het bij mij dus ook geen rozengeur en maneschijn, maar we komen er allemaal. Voor mij is er op dit moment geen andere keus, dan te hopen dat ik snel een andere woning naar mijn zin krijgd en dus minder vaste lasten heb.

En Monique, je schreef in reactie op mijn stukje dat je je realiseert dat ander mensen ergere problemen kennen, maar ik vind niet dat je dat moet zeggen. Ieder zijn probleem is voor die persoon net zo erg als het probleem van een ander. Je kunt hierbij natuurlijk wel onderscheid maken in soort problemen, maar jullie probleem telt waarschijnlijk net zo zwaar en kan net zoveel stress opleveren als het probleem van een ander.

Succes in ieder geval met alle losse eindjes aan elkaar knopen. Overigens denk ik dat er  ontzettend veel mensen met jullie in hetzelfde bootje varen hoor. Het gras bij een ander lijkt altijd groener......maar dat is maar schijn!!

Groetjes Fonske.
 
Hoi hoi,

Schaam je zeker niet hoor!
Wij hebben eindelijk na 5 jaar de broekriem strak aantrekken en ieder duppie omdraaien eindelijk weer wat meer ruimte om te sparen!!

Dankzij oa het UWV hebben wij ons huis in 2001 te koop moeten zetten. Ik had een wiplash, UWV (voorheen GAK) erkende dit niet en ik kreeg geen uitkering, maar ik was toen pas in dienst bij een nieuwe baan via het uitzendbureau en kreeg dus ook geen salaris. We moesten dus lenen om onze hypotheek te kunnen betalen en hebben ons huis daarom met heel veel verlies moeten verkopen. Gelukkig is per 1 januari dit jaar het meeste (90%) eindelijk afgelost en kunnen we nu eindelijk wat gaan opbouwen.

Meid, jullie tijd komt ook nog wel!!

Geniet maar lekker van de kleine, dan ben je zo weer vrolijk en even die ellende vergeten.

Groetjes, Marieke
mv Lyanne
 
Ook wij houden elke maand een flink stuk maand over. Terwijl we toch wel zuinig aan doen. Ik weet wel hoe dat komt, had ik maar niet moeten stoppen met werken, maar ik wilde dat zo graag en zolang het lukt houden we het vol. Mijn man verdient heel weinig omdat hij net met iets totaals nieuws begonnen is, ik heb wel een krantenwijkje, maar een vetpot is het echt niet. Bovendien hebben we een koophuis en een tweede kindje op komst.
Ik wil niet klagen, want ik geniet enorm van mijn kleine mannetje en mijn man vind het ook heerlijk dat ik thuis ben voor de kleine. Maar eerlijk is eerlijk, moeilijk is het echt wel. Nu is er ook weer crisis en wachten we met smart op de belastingcenten, hahaha. Wanneer het echt weer zover is, tel ik mijn zegeningen maar.....en ben ik weer blij.

Groetjes Hanneke
 
Hoi Monique,

Weet je ik denk dat elke nederlander op dit moment met hetzelfde probleem zit als waar jij mee zit. Soms is een maand gewoon een week te lang....Voordat ik zwanger werd van mijn eerste kindje konden mijn man en ik ook echt alles doen. Ik had een TOPbaan echt waar, ik had een dik salaris en mijn man zat daar iets boven. We gingen 3x per jaar op vakantie en konden echt van alles doen. Toen onze eerste geboren werd heb ik nog flink door gewerkt en toen de zaak failliet ging moest ook ik een flinke stap terug doen. En ik kan je vertellen dat dat vies tegenviel. Kindje kreeg voorheen alles, nu moest ik kijken naar wat kon en wat niet. Kleertjes werden opeens gekocht in de uitverkoop en ikzelf kocht dan voor mij helemaal niets. We moesten flink inkrimpen in ons doen en laten. Gelukkig ging dit heel goed. Maar ook ik moest soms wel even creatief met mijn centen omgaan.

Nu is Milan geboren en hebben wij besloten dat ik thuisblijf moeder word. Ik had het in mijn nieuwe baan niet meer naar mijn zin en ben om bepaalde redenen op dit moment in de ziektewet. De kinderopvang is opgezegd en we hebben nu berekend dat het in principe voor ons beter uitkomt dat ik gewoon thuis blijf bij de kids. Ook nu moeten we echt denken hoe gaan wij met ons geld om. Maar tot nu toe lukt het heel goed. Vooral omdat ik alleen nu de kids als "verplichting"heb,(klinkt nietgoed, maar weet niet hoe ik het uitleggen moet) En niet die vervelende baas. Nu kan ik alle aanbiedingen af en dat voelt eigenlijk steeds meer als een sport.

Ach weet je vroeger hadden de mensen ook geen vetpot en die mensen hebben het ook gered.

Jolanda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan