Hallo allemaal,
Wij hebben inmiddels 2 jaar geleden een prachtig kindje mogen verwelkomen dankzij de inzet van het Erasmus te Rotterdam. Wij zijn 10 jaar bezig geweest om een kind te krijgen en alles is voorspoedig verlopen. Op de uitgerekende datum geboren, loopt ver voor in haar ontwikkeling op de gemiddelde dreumessen, maar toch gaat het met ons niet goed.
We hebben gemerkt dat we 24/7 in stress en angst leven om haar kwijt te raken. Alles is zo goed gegaan dat we onszelf afvragen; Waar blijft de man met de hamer? Doemdenken natuurlijk, maar we gaan er beide zowat aan onderdoor. Ze is zo bijzonder voor ons en wij hadden nooit voor mogelijk gehouden dat het toch zou lukken.
Nu willen we hulp om hiermee om te gaan en te accepteren en los te laten en van de angsten - die vaak nergens op slaan - af te komen, maar het lijkt wel alsof niemand kan helpen.
Inmiddels contact gehad met huisarts, Erasmus en dit forum. De huisarts kan ons zo blijkt enkel doorsturen naar een random GGZ psycholoog en het Erasmus ondersteunt enkel binnen het eerste jaar. Omdat ICSI ouders nog relatief nieuw zijn is de nazorg erg beperkt. Waar kunnen wij terecht voor psychische hulp? Uiteraard het liefst iemand of een instantie die ervaring heeft met ICSI ouders en dergelijke en die ons op weg kan helpen.
Alvast vriendelijk dank!
Wij hebben inmiddels 2 jaar geleden een prachtig kindje mogen verwelkomen dankzij de inzet van het Erasmus te Rotterdam. Wij zijn 10 jaar bezig geweest om een kind te krijgen en alles is voorspoedig verlopen. Op de uitgerekende datum geboren, loopt ver voor in haar ontwikkeling op de gemiddelde dreumessen, maar toch gaat het met ons niet goed.
We hebben gemerkt dat we 24/7 in stress en angst leven om haar kwijt te raken. Alles is zo goed gegaan dat we onszelf afvragen; Waar blijft de man met de hamer? Doemdenken natuurlijk, maar we gaan er beide zowat aan onderdoor. Ze is zo bijzonder voor ons en wij hadden nooit voor mogelijk gehouden dat het toch zou lukken.
Nu willen we hulp om hiermee om te gaan en te accepteren en los te laten en van de angsten - die vaak nergens op slaan - af te komen, maar het lijkt wel alsof niemand kan helpen.
Inmiddels contact gehad met huisarts, Erasmus en dit forum. De huisarts kan ons zo blijkt enkel doorsturen naar een random GGZ psycholoog en het Erasmus ondersteunt enkel binnen het eerste jaar. Omdat ICSI ouders nog relatief nieuw zijn is de nazorg erg beperkt. Waar kunnen wij terecht voor psychische hulp? Uiteraard het liefst iemand of een instantie die ervaring heeft met ICSI ouders en dergelijke en die ons op weg kan helpen.
Alvast vriendelijk dank!