Super onzeker. Zwanger na miskramen

Hoi, ik wil even van me afschrijven.. hopelijk hebben jullie tips.Wij hebben al 5 jaar een kinderwens, helaas nog niet volledig vervuld. Na een fertiliteitstraject ben ik voor de 3e keer zwanger. Helaas al 2 miskramen gehad. De eerste was vrij vroeg bij 5+5 en kwam zelf op gang. De 2e kwamen we erachter bij de verloskundige bij 7+3, we hadden bij deze al eerder een kloppend hartje gezien.. de kans op een miskraam dan is 1-3% maar helaas vielen wij hier dus net tussen. Deze kwam helaas niet zelf op gang, na 2x medicatie, een ziekenhuis opname en uiteindelijk een curettage, dat hoofdstuk afgesloten. <br /><br />Nu vandaag de dag ben ik precies weer 7+3 weken zwanger. Maar zo ontzettend onzeker en bang! (Niet alleen vandaag). Achteraf bij de 2e miskraam voelde ik het aankomen, de gevoeligheid van mijn borsten namen af. Wij hebben in deze zwangerschap nu al 2 goede echo’s gehad en hebben wekelijks een afspraak staan voor een echo, tot aan de termijn echo, daarna wordt ik medisch gezien in het ziekenhuis (wegens mijn gastric bypass operatie).<br /><br />Bijna elk moment voel ik aan mijn borsten, heb het idee dat het smorgens en savonds (wanneer ik geen bh om heb) ze geen zeer meer doen, het idee dat toen ik eerder m’n bh uitdeed het zeerder deed dan nu.Wel was vanaf het begin de zwangerschapskwalen erger dan de vorige keer (vermoeider, vlagen misselijk, emotioneler) alleen als ik erbij na ga denken heb ik ineens niet zoveel last meer of het idee dat het allemaal minder wordt.<br /><br /><br />Ik wordt er zo onzeker van, het is vreselijk… zo bang dit weer te moeten verliezen en het is zo welkom! Iemand tips dat ik er niet zo obsessief mee bezig ben? Of ervaringsverhalen?<br /><br /><br /><br />
 
Gefeliciteerd! Maar toch ook sterkte. Dit lijkt mij inderdaad heel moeilijk... ik wou vooral even zeggen, mijn klachten namen ook vrij snel weer af, ook de gevoeligheid van mijn borsten, en bij mij zit het allemaal goed, dus mocht dat weer gebeuren, ga er nier gelijk vanuit dat het slecht afloopt! Ik hoop oprecht voor je dat nu alles goed gaat
 
Ohhh, zo herkenbaar! Ik ben nu voor de 6e keer zwanger en heb gelukkig al 1 kindje mogen verwelkomen. Angst voor weer een miskraam zit er dus dik in. Helaas nog geen echos gehad (morgen de eerste, dan ben ik denk ik 6+4) en ik merk ook dat ik gewoon flink chagrijnige buien kan hebben als ik het gevoel heb dat mijn symptomen even wat minder zijn, ook al weet ik dat ze bij mijn zoontje ook schommelden van dag tot dag en dat het normaal is dat sommige symptomen op gegeven moment minder worden of helemaal verdwijnen en evt vervangen worden door nieuwe. 
De enige tip die ik voor je heb is probeer gewoon bezig te gaan met je dagelijkse bezigheden van voor de zwangerschap, werken (zelfs overwerken) of wandelen werkt hier best goed om mijn gedachten af te leiden en niet de hele tijd mijn lijf onder de loupe te leggen. Maar dan nog zijn die momenten van onzekerheid er zeer regelmatig.

Wel superfijn trouwens dat je elke week een echo mag. Ik snap dat je eigenlijk wel non-stop naar binnen wil kijken, maar toch superfijn dat je zoveel extra controles krijgen, dat vind mijn verloskundige onzin (en vind ik eigenlijk wel frustrerend, gezien mijn eerdere bbz en blijvend verhoogde kans had ik ook wel liever eerder in elk geval zeker geweten dat deze zwangerschap op de juiste plek zit). In mijn ervaring wordt het wel minder spannend als je ruim verder bent gekomen dan je was bij je verste miskraam en helemaal als je je kindje kan gaan voelen straks (zo rond de 20 weken meestal), maar ik denk dat de hele zwangerschap toch wat spannender blijft dan voor iemand bij wie alles in een keer goed gaat.

Ik wens je een voorspoedige zwangerschap! 
 
Ik herken dit helemaal. Na 7 jaar en 4 jaar fertiliteit traject (na 10 miskramen ben ik gestopt met tellen) heb ik zwanger mogen blijven. Ons wonder! Ik leefde met het dagdeel in de eerste weken, daarna per dag en daarna per week. Dankbaar dat hij weer een dag was blijven zitten. Die onzekerheid is slopend en het totaal niet weten hoe het daarbinnen gaat. Ik had het geluk bij 15 weken beweging te voelen en dat gaf wel bevestiging dat het kindje echt leefde. Dat nam niet weg dat ik dagelijks bang was om dit kindje ook weer kwijt te raken. Tot aan week 37 heb ik afgeteld en toen kon ik het even soort van loslaten tot aan de bevalling. Toen kwam de angst weer enorm terug dit kindje kwijt te raken bij de bevalling, toen aan wiegendood enz.. bij mij is “bang om kwijt te raken” niet meer weggegaan, alleen wel gevormd in een mate dat het niet mijn leven meer overneemt. Probeer toch tussendoor te genieten van het contact, de groei en het zwanger zijn. De symptomen zeggen weinig over de situatie in je buik. Hopelijk ga je jullie kindje ook gauw voelen en dan krijg je de rust van geruststelling ook over je heen. Enne.. gefeliciteerd ??
 
Ik zou niet teveel piekeren ben nu ook zwanger 13 weken na 2 miskramen. Ben nog soms ook ant piekeren zoals u voelen aan mijn borsten enzo.... maar probeer het te laten rusten en zet je gedachten op iets anders. Geniet van je zwangerschap heb 3 maanden bijna moeten slapen moe en misselijk nu gaat het een beetje beter
 
Terug
Bovenaan