Kennen jullie dat, dat je af en toe nog meer dan anders zo super, super, super trots kunt zijn op je kindje? Vrijdag gingen we voor het eerst naar het cb. Allemaal huilende kindjes en Esther keek even moeilijk (oh jee, iedereen huilt hier, leek ze te denken) maar ging toen lief bij papa op schoot op haar speen sabbelen. Hoewel ze uit haar slaap werd getrokken én het bijna etenstijd was, heeft ze het hele uur dat we daar geweest zijn geen kik gegeven en lief 'meegewerkt'. Ooooohhhh, wat was ik trots.
Daarna naar de osteopaat. Weer werd ze uit haar diepe slaap getrokken (zo zielig), maar weer heeft ze alleen maar heel lief liggen pruttelen.
Zaterdag was ons kraamfeest. Ze heeft 2,5 van de drie uur liggen slapen en daarna haar flesje gedronken en heerlijk om zich heen gekeken. Een engeltje was ze!
Kortom, nu alle startproblemen lijken te zijn opgelost, gedraagt onze dochter zich echt voorbeeldig! En deze mama was al supertrots, maar wordt echt steeds trotser!
Sorry hoor, dat moest ik ff kwijt...
Daarna naar de osteopaat. Weer werd ze uit haar diepe slaap getrokken (zo zielig), maar weer heeft ze alleen maar heel lief liggen pruttelen.
Zaterdag was ons kraamfeest. Ze heeft 2,5 van de drie uur liggen slapen en daarna haar flesje gedronken en heerlijk om zich heen gekeken. Een engeltje was ze!
Kortom, nu alle startproblemen lijken te zijn opgelost, gedraagt onze dochter zich echt voorbeeldig! En deze mama was al supertrots, maar wordt echt steeds trotser!
Sorry hoor, dat moest ik ff kwijt...