Supermama

A

Anoniem

Guest
bestaat die eigenlijk wel? Ik zou mezelf graag vertellen dat ik het ben. Maar ik ben het niet. Ik heb die kleine meid al eens (in gedachten) achter het behang geplakt.
Af en toe ben ik het zo zat al dat gezeur. Dan zou ik wel eens terug willen. Lekker 5 dagen in de week werken, en je alleen druk maken of je vrienden vandaag ook in de kroeg zitten, zodat je niet alleen zit. Zucht..... Ik zou daarentegen Navara ook niet meer kwijt willen. Mn hart zou in duizend stukjes breken als haar iets overkomt.
Het is zo dubbel allemaal......

Ben ik de enige??? Stel ik mezelf nou echt aan????

xxx
Mama van Navara
 
Heey

inderdaad een supermama bestaat niet! althans in mijn ogen niet.
iedereen heeft wel van die momenten dat je het even niet meer aan kunt!
ik heb 3 kindjes onder de 4 jaar en dat is lekker druk.
mijn vriend werkt veel in de weekenden, en dan denk ik ook wel eens pfffff.
of als de meiden steeds dwars zijn, dan heb ik ook van die momenten.
maar al met al  ben ik ontzettend blij met ze en zou ze voor geen goud of wat dan ook willen missen!

liefs Jenny
 
Ben blij te lezen dat ik niet de enige ben. Ik heb ook wel eens dat ik terugdenk en zoiets heb van, kon ik maar gewoon een keer een dagje helemaal nixdoen,of een keer naar de winkel zonder rekening te houden moet eettijden,luier verschonen en dergelijk.
Begrijp me niet verkeerd, hou ontzettend veel van Chelsey en zou haar ook nooit meer kwijt willen natuurlijk, maar denk nog wel eens met heimwee terug aan de tijd voordat zij geboren was. De tijd met niet zo veel verantwoordelijkheid, de tijd dat je snachts gewoon lekker door kon slapen of in het weekend lekker uitslapen en een dagje stadten.
Zelfs een dagje ongestoord het huis poetsen zit er niet in. (heb helemaal niemand in de omgeving die zou kunnen oppassen helaas) Ach jah als ik dan kijk naar dat kleine meisje dat lekker in haar schommelstoeltje ligt dan ben ik natuurlijk kei gelukkig en zal ik niet anders meer willen. (nou jah soms.....)   Zometeen ons meisje maar eens meenemen, moet weer naar de winkel. (ook wel onhandig soms want we hebben geen rijbewijs dus moet ook nog eens alles te voet doen :S)
 
Hoi!

Inderdaad fijn om te lezen dat andere mensen er ook (wel eens) zo over denken!!

Je bent absoluut niet de enige en stelt je echt niet aan, maar ik begrijp wel dat je je zo voelt.
Je voelt je gewoon schuldig dat je dat denkt, maar  ik mis het ook wel eens een dagje helemaal niks doen...lekker bankhangen, of je tas pakken de auto in stappen en ff ergens op de thee. Helaas is dat er niet meer bij!
Maar je kunt je ook geen leven meer voorstellen zonder je kind....idd allemaal super dubbel!

En als je strax (misschien) een 2e hebt, dan denk je, wat was het met 1 kindje toch makkelijk!!!

Groetjes Judith
 
hahaha, ik zit hier helemaal blij te zijn dat jullie het af en toe ook moeilijk hebben. Sorry dames. Ik heb vandaag gelukkig een goede dag achter de rug. We hebben wel een hele 6 uur achter elkaar kunnen slapen (Navara sliep met 5 weken al door, en toen met 16 weken was het ineens niet meer leuk om door te slapen!). En als ik dan op mn werk zit, en ik merk aan mezelf dat ik het alweer over Navara hebt, denk ik... dat zit wel goed!
Ik kan echt niet meer zonder mn kleine dondersteen!

xxx
Petra

ps: @marcosgirl: ik heb ook geen rijbewijs, ik weet helemaal wat je bedoelt!!!
 
Nou, ik moet zeggen dat ik dat gevoel niet heb bij Lynn. Toen Dean zo oud was wel. Ik denk dat je die gevoelens  altijd blijft houden. Zeker al ze met een jaar of 2 in de peuterpuberteit komen , hahaha. Zet je dan maar schrap!  Tja, niemand  weet vooraf wat voor impact een kind op je  heeft.
 
Ik vond het overigens voor mezelf heel belangrijk dat ik m'n rijbewijs had voordat we aan kinderen begonnen. Ben er nog steeds blij mee!

Groetjes,
Nelly.
 
Hahahahaha!

Nou, ik baal ook wel eens hoor. Niet zozeer van de kinderen want die zijn eigenlijk allebei supermakkelijk. Dus geen huiluurtjes,    ofzo.
Maar wel van alle drukte. Huishouden, werken, zorgen voor de kids, spelen met mijn peuterpuber, familiebezoek, socializen etc..
Ik weet af en toe niet meer hoe ik alles in een dag moet proppen.
Maar ik zou ze nooit willen missen! VOOR GEEN GOUD. Zou me geen raad weten zonder die twee handenbindertjes.

Laten we ons gelukkig prijzen!!

Liefs en succes!
Billie
 
Hoi hoi,
Ik snap je gevoelens, ik heb ze ook wel eens gehad bij de eerste.
De verandering is zo groot van een kinderloos leven naar een leven waarin je steeds rekening moet houden met de kleine.
Het schuldgevoel dat je die gevoelens hebt terwijl je zoveel van haar houdt.

Ik heb nu 3 kinderen: 6 mnd, 2,5 en 4,5 jaar en voel dat bij onze 3e nooit meer zo. Natuurlijk heb ik dagen dat 1 van de oudste 2 kinderen (of allebei tegelijkertijd) wel achter het behang kan plakken... ha ha. Alleen onze 3e (Manoe) is zo'n makkelijk meisje, door haar voel ik me eigenlijk nooit beperkt of vermoeid. Ze laat ons doorslapen vanaf dat ze 6 weken oud was en vermaakt zichzelf altijd erg goed.

Je moet maar zo denken, kindjes die veel aandacht nodig hebben ontwikkelen zich het snelste doordat ze steeds meer willen dan dat ze kunnen!

Groetjes, Michele (mv Dimas, Luna en Manoe)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan