Hoi Sandra
Wat een gedoe zeg, met die medicijnen. Blijf er maar niet te lang mee rondlopen en goed dat je je laat doorverwijzen. Wie weet wat een echte professional kan betekenen voor je.
Hier gaat het erg goed. Gijs heeft het zó verschrikkelijk naar zijn zin op school en bij buitenschoolse opvang op maandag en dinsdag. Hij is alleen maar vrolijk, vol bravoure en zelfvertrouwen. Ik vind het natuurlijk geweldig, zo'n stralend extravert jongetje. Wat kun je dan weer trots zijn, zo cliche maar zo waar: als het met je kind goed gaat, gaat het met jou ook goed. Je moet weten dat Gijs eigenlijk altijd erg op de achtergrond was: eerst kat uit de boom, niet haantje de voorste en érg op mama. Dus ik vind dit zo fijn voor hem, dat hij hier zo zichtbaar van geniet.
En Sophie, tja.... wat kan ik zeggen. Jou hoef ik niet te vertellen natuurlijk hoe leuk het is, zo'n bijdehandje in huis. Ik zie die foto van jou andere topic (kleine meisjes worden groot) en denk: ja hoor, herkenbaar! Dat had Sophie kunnen zijn. Overal met haar kwebbel bovenop en alles willen doen wat Gijs doet. Geweldig. Al moet ik wel zeggen dat ze nu bij vreemden ietsje terughoudener wordt: dan is het bij papa of mama toch net even veiliger.
Hoe gaat het nou met Nick op school? Inmiddels ook helemaal op zijn gemak en geen last meer van die vervelende jongetjes? Je hart breekt toch als je dat hoort!!
Ik heb inmiddels 5 april wel opgeschreven op de agenda, het lijkt me namelijk erg erg leuk jullie dan te zien!
Liefs,
Susan
