Hey Suus,
Nou het zit er voor ons op hoor. Nee niet schrikken alles is goed, we moeten nu gewoon wachten. Hier een verslag van vandaag:
Nou na een nacht van niet slapen (tja het zou de dag van de waarheid worden), werd het dan eindelijk ochtend. Toen het half 9 werd gierden de zenuwen door m ’n keel. Ieder moment zou daar het verlossende telefoontje zijn. Het werd 8.35, 8.45, 8.55, 9.15, 9.20 en toen was daar om 9.30 het telefoontje. Mijn mobiel en de draadloze telefoons lagen paraat naast bed, aan de kant van Johan. Zelf durfde ik dus totaal niet op te nemen. Veel te bang dat het slecht nieuws zou zijn.
Maar nee hoor, ik kon het hele gesprek horen, meisje praatte nog al luid, van de 11 eitjes waren er 8 bevrucht, dus dat was super. Hele opluchting een bevruchting kon dus toch gebeuren. Helemaal niets aan de hand dus. Pffffffffffffffffff. Toen het volgend of ik maar ff om 11.00 uur in het ziekenhuis wilde zijn voor de terug plaatsing. Nu was ik gelukkig al vrij vandaag.Dus gelijk uit bed en douchen. Moeders gebeld en die kwam er vrij rap aan. Had wat anders geweest als ik aan het werk was geweest dan was alles wel heel rap zeg. Had ik op stel en sprong weggemoeten.
Wij op weg naar het ziekenhuis. We waren de wijk nog niet uit of ik kwam er achter dat ik (door de zenuwen) de papieren niet in mijn tas gedaan had en dat die nog op tafel lagen dus konden we terug. Dat betekende dus dat we te laat zouden zijn. Heb naar het ziekenhuis gebeld en gezegd dat we door een ongeval voor ons helaas iets verlaat waren ± 10 minuten (foei slecht van mij he dat liegen, maar ja leugentje om bestwil, moet kunnen)
Nou ja dat terugplaatsen stelt op zich niets voor. Alleen ik moest een volle blaas hebben. Okay die heb ik vrij rap, maar ondertussen spelen de zenuwen ook een rol en ik moest me toch plassen. Maar dat mocht niet. Er werd eerst een inwendige echo gemaakt om te zien hoe het van binnen was. Nou dat zag er volgens de arts (eerst toen ik me melde aan de balie, dacht ik dat het een verpleger e/o assistent was, maar bleek dus later een arts te zijn
) keurig en rustig uit. Vervolgens keek hij naar de ligging, ik blijk een beetje afwijkend te zijn met baarmoeder mond en ligging. (nu krijg ik dus een vermoeden dat dat wel eens het probleem kan zijn) De andere doktoren hadden ook vaak last om de baarmoeder mond te vinden, en omdat hij iets naar rechts ligt mijn baarmoeder, kan het wel eens wezen dat ze bij insemineren niet ver genoeg kwamen).
Na de inwendige echo, kreeg ik een geavanceerde eendebek naar binnen, heb het niet goed kunnen zien, maar wel voelen zat volgens mij een schroeventoestand op. Toen hij de mond gevonden had en alles goed was, ging werd er tegelijk een buikecho gemaakt (net als bij zwangerschap) zodat ze konden zien of ze het op de juiste plaats inbrachten. Eerst werd een buitenkatheder ingebracht, tot in het gedeelte waar het baarmoederslijm het dikst was (eigenlijk geheel in het slijm) daarna kwam de IVF analist met de binnenkatheder en daaraan de spuit waar de twee beste embryo ’s in zaten. Niet met het oog te zien. Maar de spuit was zo geprepareerd dat er iets bij zat waardoor we het toch konden zien dat er iets naar binnen gebracht werd. En toen spuiten maar en jawel we zagen een klein wit wolkje op de echo verschijnen. Daarna werd de spuit onder de microscoop gecontroleerd of ie echt leeg was en of er geen embryo achter gebleven was. Maar alles was okay en daarna werd alles verwijderd en mocht ik al weer op staan. Vroeg nog of ik geen 10 minuten moest blijven liggen, zoals in de beschrijving stond, maar de arts zei dat dat niet bewezen was en dat ik gewoon op kon staan en uitplassen (pfffffffffffffffff, dat was lekker, stond op klappen) Enne zei ie nu maar hopen dat ze zich goed innestelen en verder ontwikkelen. DUIM DUIM DUIM.
Mocht vandaag niet tillen, in bad liggen (hebben we niet eens) en ook niet springen. Morgen moest ik gewoon mijn leventje weer oppakken en dat gaan we dan ook doen.
Vreemd idee hoor weten dat je twee bevruchte eitjes bij me heb. (Klinkt misschien al heel raar hoor, maar ik praat soms al tegen mijn buik, misschien helpt dat wel hihihihihihi. Baat het niet, schaadt het niet)
Morgen bekijken ze de overige 6 embryo ’s en als die goed genoeg zijn, zullen ze ze invriezen voor een eventuele volgende poging. Maar daar gaan we maar niet vanuit.
Vanavond weer een spuit voor het baarmoederslijm voor het bevorderen van het innestelen (zondag en volgende week woensdag ook)
Vanmiddag ben ik dan rustig effe de winkelstraat hier overgelopen en vanavond naar de bioscoop dus redelijk relext.
Nou het zit er voor ons op hoor. Nee niet schrikken alles is goed, we moeten nu gewoon wachten. Hier een verslag van vandaag:
Nou na een nacht van niet slapen (tja het zou de dag van de waarheid worden), werd het dan eindelijk ochtend. Toen het half 9 werd gierden de zenuwen door m ’n keel. Ieder moment zou daar het verlossende telefoontje zijn. Het werd 8.35, 8.45, 8.55, 9.15, 9.20 en toen was daar om 9.30 het telefoontje. Mijn mobiel en de draadloze telefoons lagen paraat naast bed, aan de kant van Johan. Zelf durfde ik dus totaal niet op te nemen. Veel te bang dat het slecht nieuws zou zijn.
Maar nee hoor, ik kon het hele gesprek horen, meisje praatte nog al luid, van de 11 eitjes waren er 8 bevrucht, dus dat was super. Hele opluchting een bevruchting kon dus toch gebeuren. Helemaal niets aan de hand dus. Pffffffffffffffffff. Toen het volgend of ik maar ff om 11.00 uur in het ziekenhuis wilde zijn voor de terug plaatsing. Nu was ik gelukkig al vrij vandaag.Dus gelijk uit bed en douchen. Moeders gebeld en die kwam er vrij rap aan. Had wat anders geweest als ik aan het werk was geweest dan was alles wel heel rap zeg. Had ik op stel en sprong weggemoeten.
Wij op weg naar het ziekenhuis. We waren de wijk nog niet uit of ik kwam er achter dat ik (door de zenuwen) de papieren niet in mijn tas gedaan had en dat die nog op tafel lagen dus konden we terug. Dat betekende dus dat we te laat zouden zijn. Heb naar het ziekenhuis gebeld en gezegd dat we door een ongeval voor ons helaas iets verlaat waren ± 10 minuten (foei slecht van mij he dat liegen, maar ja leugentje om bestwil, moet kunnen)
Nou ja dat terugplaatsen stelt op zich niets voor. Alleen ik moest een volle blaas hebben. Okay die heb ik vrij rap, maar ondertussen spelen de zenuwen ook een rol en ik moest me toch plassen. Maar dat mocht niet. Er werd eerst een inwendige echo gemaakt om te zien hoe het van binnen was. Nou dat zag er volgens de arts (eerst toen ik me melde aan de balie, dacht ik dat het een verpleger e/o assistent was, maar bleek dus later een arts te zijn
) keurig en rustig uit. Vervolgens keek hij naar de ligging, ik blijk een beetje afwijkend te zijn met baarmoeder mond en ligging. (nu krijg ik dus een vermoeden dat dat wel eens het probleem kan zijn) De andere doktoren hadden ook vaak last om de baarmoeder mond te vinden, en omdat hij iets naar rechts ligt mijn baarmoeder, kan het wel eens wezen dat ze bij insemineren niet ver genoeg kwamen). Na de inwendige echo, kreeg ik een geavanceerde eendebek naar binnen, heb het niet goed kunnen zien, maar wel voelen zat volgens mij een schroeventoestand op. Toen hij de mond gevonden had en alles goed was, ging werd er tegelijk een buikecho gemaakt (net als bij zwangerschap) zodat ze konden zien of ze het op de juiste plaats inbrachten. Eerst werd een buitenkatheder ingebracht, tot in het gedeelte waar het baarmoederslijm het dikst was (eigenlijk geheel in het slijm) daarna kwam de IVF analist met de binnenkatheder en daaraan de spuit waar de twee beste embryo ’s in zaten. Niet met het oog te zien. Maar de spuit was zo geprepareerd dat er iets bij zat waardoor we het toch konden zien dat er iets naar binnen gebracht werd. En toen spuiten maar en jawel we zagen een klein wit wolkje op de echo verschijnen. Daarna werd de spuit onder de microscoop gecontroleerd of ie echt leeg was en of er geen embryo achter gebleven was. Maar alles was okay en daarna werd alles verwijderd en mocht ik al weer op staan. Vroeg nog of ik geen 10 minuten moest blijven liggen, zoals in de beschrijving stond, maar de arts zei dat dat niet bewezen was en dat ik gewoon op kon staan en uitplassen (pfffffffffffffffff, dat was lekker, stond op klappen) Enne zei ie nu maar hopen dat ze zich goed innestelen en verder ontwikkelen. DUIM DUIM DUIM.
Mocht vandaag niet tillen, in bad liggen (hebben we niet eens) en ook niet springen. Morgen moest ik gewoon mijn leventje weer oppakken en dat gaan we dan ook doen.
Vreemd idee hoor weten dat je twee bevruchte eitjes bij me heb. (Klinkt misschien al heel raar hoor, maar ik praat soms al tegen mijn buik, misschien helpt dat wel hihihihihihi. Baat het niet, schaadt het niet)
Morgen bekijken ze de overige 6 embryo ’s en als die goed genoeg zijn, zullen ze ze invriezen voor een eventuele volgende poging. Maar daar gaan we maar niet vanuit.
Vanavond weer een spuit voor het baarmoederslijm voor het bevorderen van het innestelen (zondag en volgende week woensdag ook)
Vanmiddag ben ik dan rustig effe de winkelstraat hier overgelopen en vanavond naar de bioscoop dus redelijk relext.