Sven en ik.....

Vanaf het moment dat je eigen kind je in de ogen kijkt, rollen de tranen...
Wat is dat bijzonder en wat ben je trots. De eerste week viel me tegen, nog veel pijn en moest zo wennen aan het alleen zijn met Sven. Was de eerste week best onzeker en angstig.

Nu is Sven ruim twee weken oud alweer en we kennen mekaar nu goed. Ik weet steeds beter wat hij bedoeld en o wat hou ik van hem. Wat is het genieten als we knuffelen.

Sven komt dagelijks buiten, eet goed, oogt tevreden en gelukkig en we genieten volop van hem..........zelfs de nachten beginnen te wennen.

Sven.............wat een lieverdje.......

Wat een team.............Sven en ik!

 
Het is en blijft een wonder om je eigen kindje vast te kunnen houden en te beseffen dat je dit zelf gemaakt hebt. Ook al is je kindje nog zo klein, alles zit erop en eraan. Ook ik kijk iedere dag gefascineerd naar mijn kleine mannetje en besef mezelf heel goed dat ik een enorme rijkdom heb. 3 mooie, gezonde kindjes!
 
Terug
Bovenaan