Hopelijk kan iemand ons vertellen wat onze zoon heeft en herkent mijn verhaal.
Onze zoon is nu 9 weken oud. zodra de kraamhulp vertrok, begon hij met huilen, zeg maar gerust gillen. Hij kreeg weg trekkers (zo noemen wij dat inmiddels). Daarmee bedoel ik, weg draaien met de ogen,of glezig kijken, alsof hij door je heen kijkt, wit gezicht en slap,zijn ademhaling word zwaar en stopt soms af en toe even. Na enkele seconden, minuten, was hij weer bij, soort schik beweging maakt hij, en kijkt je dan weer aan.
Na dat we doorgestuurd waren naar de neuroloog, en inmiddels medicijnen hadden gehad voor verborgen reflux dachten we dat het beter moest gaan. Op de EEG is niks gevonden, de medicijnen deden na 4 weken nog niet wat het moest doen, dus kinderarts waar hij ook heen moest voor een hartruis. Hij is 24 uur opgenomen geweest, en als hij een aanval, weg trekker had kwamen ze kijken, hij leek wel een attractie, zoveel mensen om zijn bed. Maar omdat hij soms wel 20 wegtrekkers op een dag heeft was het een drukke bedoeling. Tijdens een weg trekker gaat zijn ademhaling naar beneden en zijn hart slag wat omhoog, maar niet zorgwekkend. Dus we mochten naar huis, met een nieuw medicijn, Nexium en de diagnose, syndroom van Sandifer.
Nu na ruim een week nexium gebruikt te hebben zien we een wat rustigere baby, lacht wat meer, en kan even alleen in de box liggen.
Zijn er meer mensen die dit herkennen?
Onze zoon is nu 9 weken oud. zodra de kraamhulp vertrok, begon hij met huilen, zeg maar gerust gillen. Hij kreeg weg trekkers (zo noemen wij dat inmiddels). Daarmee bedoel ik, weg draaien met de ogen,of glezig kijken, alsof hij door je heen kijkt, wit gezicht en slap,zijn ademhaling word zwaar en stopt soms af en toe even. Na enkele seconden, minuten, was hij weer bij, soort schik beweging maakt hij, en kijkt je dan weer aan.
Na dat we doorgestuurd waren naar de neuroloog, en inmiddels medicijnen hadden gehad voor verborgen reflux dachten we dat het beter moest gaan. Op de EEG is niks gevonden, de medicijnen deden na 4 weken nog niet wat het moest doen, dus kinderarts waar hij ook heen moest voor een hartruis. Hij is 24 uur opgenomen geweest, en als hij een aanval, weg trekker had kwamen ze kijken, hij leek wel een attractie, zoveel mensen om zijn bed. Maar omdat hij soms wel 20 wegtrekkers op een dag heeft was het een drukke bedoeling. Tijdens een weg trekker gaat zijn ademhaling naar beneden en zijn hart slag wat omhoog, maar niet zorgwekkend. Dus we mochten naar huis, met een nieuw medicijn, Nexium en de diagnose, syndroom van Sandifer.
Nu na ruim een week nexium gebruikt te hebben zien we een wat rustigere baby, lacht wat meer, en kan even alleen in de box liggen.
Zijn er meer mensen die dit herkennen?