Tanja79

A

Anoniem

Guest
Hoi hoi,

Ik las net in een topic dat je geen contact meer hebt met je vader door omstandigheden.
Je hoeft echt niet te vertellen waar het om gaat, ik kan je alleen maar de tip geven om het ooit weer uit te praten.

Helaas heb ik die kans niet gehad, omdat mijn vader op 19-7 is verongelukt met de auto, hij heeft zijn (1e) kleindochter ook nooit leren kennen en dat is een vreselijk pijnlijk gevoel en gemis.
Vanaf dat ik 4 maanden zwanger was had ik geen contact meer met hem.

Ik wil me dus nergens mee bemoeien, maar geloof me, je zult er zo'n spijt van krijgen als je het niet uit zult praten en hij Delano nooit zal zien. Het leven is al zo kort en kan zo maar opeens voorbij zijn.

Groetjes, Marieke mv Lyanne
 
Hey Marieke,
Verschrikkelijk,wat jij hebt meegemaakt.
Ik kan me voorstellen dat je dat je hele leven bij je zal dragen.
Nou,weet je,dat is ook mijn grootste angst,dat hem iets overkomt en ik hem nooit heb gezegd dat ik ondanks alles heel veel van hem houd.
 Ik wil wel (in het kort)een beetje uitleggen wat er is gebeurd,zodat je begrijpt waarom we geen contact hebben.

Toen de oudste(inmiddels 6) 6 weken was,gingen mijn ouders scheiden,zo out of the blue,geen enkele aanwijzing,niks.
Mijn vader had een andere vrouw ontmoet en koos voor haar.
Maar hij kreeg na een week spijt en belde mijn moeder om vergiffenis,maar die wilde niet meer verder.
Hij raakte langzaam depressief en begon te drinken.
Mijn broer en ik hebben alles wat er in onze macht ligt voor hem gedaan,maar hij wilde niet geholpen worden.
Hij is niet op onze bruiloft verschenen omdat hij ervoor koos om bij zijn (ook drinkende)nieuwe vriendin te zijn.
Nou ja,zo zijn er nog honderden voorbeelden van wat er allemaal voorgevallen is.
Het probleem nu is vooral dat mijn vader,door de drank,in het niets meer lijkt op de man die hij was.
Ýls hij al belt,weet ik niet of   hij nuchter of dronken is,hij heeft waarschijnlijk korsokov,dus normaal met hem praten lukt niet meer.
Niets dringt tot hem door en hij praat warrig.
Ik vind het ook heel erg hoor,en ook voor hem.
Ik weet dat hij van ons houdt,en ook van de kinderen,ook al kent hij ze niet.
Hij was altijd een normale,nette man,én een warme man vooral.
Vriendinnetjes vonden vroeger zelfs dat ik een knappe papa had,en ik was dan natuurlijk zó trots.
Ik ben bang dat ik nooit de kans krijg om een normaal gesprek met hem te kunnen hebben en kan vertellen wat ik voel.
Sorry,mijn verhaal wordt alsnog lang,maar het lucht wel op.
Ik vind het lief van je dat je voor mij  dit topic hebt geopend.
Ik wens jou sterkte met het verwerken van je verlies.
Liefs Tanja
 
Hoi Tanja,

wat een vreselijk verhaal!! Ik snap je situatie, mijn vader dronk ook veel, ook stiekem, overal verstopte hij de flesjes bier, 's morgens rook jehet al.Mijn moeder ontkende het, misschien wilde ze het niet zien. Als hij gedronken had, dan zocht hij ruzie. Als hij dan al een keer belde, was het alleen maar om te zeiken. Tijdens de zwangerschap heb ik 2x een week in het ziekenhuis gelegen voor uitdroging door overmatig spugen, niet 1x heeft hij gebeld of is hij gekomen. Toen hij weer een keer belde om te zeiken toen ik net uit het zh was, was voor mij de maat vol en heb dus het contact verbroken.

Ik hoop voor je dat je vader toch een keer in ziet wat hij nu mist, een lieve dochter en 2 geweldige kleinkinderen.

Ik wens je ook veel sterkte, ik weet dus uit ervaring hoe het is!

Groetjes, Marieke
 
Goh Marieke,
Jouw verhaal lijkt veel op het mijne.
Mijn vader zeurt ook alleen maar als hij gedronken heeft.
En een zelfmedelijden   waar je u tegen zegt!
Iedereen heeft schuld,behalve hij!
Ik vind het voor jou alleen zo erg dat je nooit meer de kans krijgt om het uit te praten.
Groetjes Tanja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan