te groot verantwoordelijkheidsgevoel, tot paniek toe

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ons zoontje van 3,5 jaar heeft sinds enkele dagen grote paniekaanvallen als zijn kleine broertje van 1,5 jaar, of het buurjongetje, te ver weg van ons gaat. Hij voelt zich enorm verantwoordelijk voor die andere kindjes, gaat voor ze staan en schreeuwt moord en brand dat ze terug naar ons moeten. Hij is niet voor reden vatbaar en heeft pas rust als wij het ander kindje vasthouden. Onze zoon is heel rustig van aard, is heel gemakkelijk in de omgang en normaal gesproken makkelijk aa te spreken maar nu geldt TOTALE PANIEK, echt heel zielig om te zien, hij is zoo bang dat het ander kindje wegloopt en dat we die kwijtraken. Hoe kunnen we hIer het beste mee omgaan? Herkent iemand dit? Ik vind het niet fijn als zo'n jong kereltje zich zo'n zorgen maakt..
 
Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is om te zien dat je zoontje zo in paniek raakt. Natuurlijk praat je er over met hem. Maar misschien helpt het om bij de bieb een boekje hierover uit te zoeken en voor te lezen?
Succes!
 
ik zou zelf zeggen, ga mee in zijn gevoel, zeg dus niet dat het onzin is en dat ie niet bang hoeft te zijn, maar zeg tegen hem wat je ziet.
Ik zie dat je bang bent, benoem zijn gevoel, zo voelt ie zich begrepen en weet dat ie op jullie kan vertrouwen.
Plak er geen MAAR achter, je bent bang, maar we raken ze niet kwijt.....
vervang het woordje MAAR door EN, je bent bang en mama zorgt ervoor dat we die ander niet kwijtraken.
Zo blijf je in zijn gevoel en voelt ie dat je hem begrijpt.
Ik denk dat je het het beste op die manier op kan lossen, succes ermee.
Martine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan