Jeetje, wat toevallig zeg, het was mijjn voornemen om vandaag dit zelfde onderwerp te plaatsen.
Met de 20 weken echo zagen ze al dat het geen super groot kindje zou gaan worden, rond de 6 pond. Maar op zich niet TE klein, en ikzelf ben ook maar klein en tenger dus eigenlijk een normaal formaat voor mijn lichaam.
Afgelopen vrijdag een liggingsecho gehad. De baby ligt mooi, met haar hoofdje naar beneden en qua groei voldoende. Nu had ik gisteren een afspraak bij de verloskundige en meet altijd mijn buik op. Ze concludeerde na alles dubbel gecheckt te hebben dat ik t.o.v. mijn vorige bezoek twee weken geleden niet gegroeid was. Eigenlijk zou ik pas over twee weken terug moeten komen maar nu wilde ze me volgende week weer zien. Ze gaat dan weer mijn buik opmeten om te kijken of het in die tussentijd wel gegroeid is. Zo niet dan moet ik naar de gynacoloog. In het allerergste geval zou de baby eerder gehaald moeten worden omdat het in de couveuse beter kan groeien dan in mijn buik.
Ik weet wel dat het laatste echt in het ergste geval is, maar ik baal flink en maak me toch wel zorgen. Tot op heden heb ik echt een probleemloze zwangerschap gehad, weinig tot geen last van kwaaltjes, en ik ben nog in staat om van alles te ondernemen wat ik ook zou willen doen als ik niet zwanger zou zijn. Misschien ook wel mijn valkuil want omdat het nog allemaal lichamelijk gezien gaat blijf ik ook maar doorgaan met van alles. Morgen is mijn laatste werkdag en dan mag ik lekker met verlof, 4 weken voor de uitgerekende datum. De verloskundige adviseerde me om wat meer rust te nemen. Tja, dat moet ik mezelf nu echt gaan opleggen hoor..maar ik ga het wel doen want de groei van de baby is het belangrijkste voor nu.
Maar goed, een heel verhaal dus. Ik weet niet hoe het bij jullie emotioneel gezien voelt, maar ik voel het bijna als falen. Net of ik mezelf verwijt dat ik te veel heb gedaan de laatste tijd, te weinig rust heb genomen e.d. Ben nu een beetje labiel/emotioneel en moet echt even mezelf oppeppen hoor.
Gelukkig is de baby super bewegelijk, eigenlijk de hele zwangerschap al. Dus dat geeft me wel weer een vertrouwd gevoel.
Nou, heerlijk om dit even van me af te kunnen schrijven en fijn dat er nog meer 'lotgenoten' zijn in deze situatie.
Ik hoop dat jullie allemaal snel een gerustgestelde uitslag krijgen. Ik ga vanaf morgen maar lekker niksen en dan hopen dat ze donderdag wel groei kunnen meten.
Groetjes,
Elise