Hoi Nelly,
Wij hebben ervaring met een te kort tongriempje.
Rebecca had dit ook, mijn man zag dat er iets niet goed was met het tongetje (na de geboorte), de kinderarts en verpleegsters enz. in het ziekenhuis zagen het niet eens en zeiden dat we er ook nog niets mee moesten doen, nadat mijn man er naar vroeg. We moesten wachten tot ze ging praten. De consultatiebureau arts zei ook dat we er niets mee moesten doen.
Wij wilden er niet zolang mee wachen. Dan zou ze minimaal anderhalf jaar haar tong anders gebruiken en dat is moeilijk af te leren daarna. Wij hoorde dat er in Utrecht een arts zit die in de eerste 3 maanden het doorknipt. Hij is groot voorstander om dit vroeg te doen. Het is minder pijnlijk, genezing is sneller. Hoe ouder het kind is, hoe taaier het tongriempje. Ook moet het dan onder narcose, omdat het groter kind flink tegensputtert. Een klein kindje houden ze vast, knip en klaar. En inderdaad leren ze dan hun tong verkeerd te gebruiken en ook bijv. klanken en letters verkeerd te zeggen, dat moeten ze dan afleren.
Rebecca is uiteindelijk geholpen toen ze 6 maanden oud was. Volgens die arts was dat eigenlijk laat, omdat ze dan zo bewegelijk zijn. We zeiden dat Rebecca erg rustig was (was ook zo) en de arts wilde haar zien. Hij zei dat ze inderdaad een te kort tongriempje had en dat ze rustig was. Toen ben ik snel naar de gang gegaan en hebben ze het doorgeknipt. Toen kwam ik terug om te troosten. Ik kon het echt niet aanhoren en zien hoe ze vastgehouden werd en huilde. Maar het was zo klaar. Meteen een flesje melk gegeven en het wondje was ontzettend snel genezen en Rebecca heeft er geen last van gehad.
Ze kan nu lekker een ijsje likken, ze praat heel goed en we zijn blij dat we het hebben laten doen, toen ze zo klein was.
Rebecca's tong heeft geen ronde punt, maar een hartjesvorm. Wel grappig gevolg ervan.
Mijn schoonmoeder heeft het ook, nooit iets aangedaan en ze spreekt sommige letters nog steeds niet goed uit.
Als het met Dean ook zo is en jullie laten hem helpen gaat het wel onder narcose. En hij heeft er waarschijnlijk ook niet heel erg veel last van.
Bij Rebecca op de observatiegroep is een jongetje die het ook pas heeft gehad in de hoop dat hij beter gaat praten.
Een heel verhaal (sorry...ik ben altijd lang van stof geloof ik), maar hoop dat je er iets aan hebt.
Als je nog vragen hebt, hoor ik het wel.
Groetjes, Marianne
