<p>Hallo, </p><p>Ik moet eventjes van me afschrijven... </p><p>Van mijn dochter was ik bij de eerste poging zwanger. Lange tijd waren we er niet aan toe om te proberen voor een tweede. </p><p>Toen we dit langzaam werden en mijn lichaam raar begon te doen van de spiraal, had ik een afspraak gemaakt om hem eruit te laten halen. </p><p>2 dagen voor de afspraak bleek dat ik zwanger was. Door de spiraal heen. Het is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebleken. Gelukkig heeft mijn lichaam dit zelf netjes en snel opgelost. Dit is zo'n 2 maanden geleden gebeurt. Vanaf dat moment staat mijn hoofd op standje zwanger willen worden... </p><p>Ik heb dit te naif ingeschat. Heel eerlijk naar mezelf toe. Ik dacht: tja als je al door je spiraal heen zwanger word, doen we dit hierna ook wel ff... sorry als mensen dit tegen het verkeerde been stoot maar ik ben gewoon eerlijk. </p><p>En nu.... nu zit ik naar een negatieve test te staren terwijl ik er zeker van was dat ik mij zwanger voelde. Al sinds zaterdag krampen alsof ik ieder moment ongesteld kon worden... maar dat maar niet werd. Het teken dat ik bij mijn dochter ook had. </p><p>Wat nu vooral het probleem is, is dat ik bang ben dat mijn EUG toch schade gemaakt heeft. Dat mijn eileider toch kapot is. En dat ik maanden moet proberen voordat het nu goed gaat komen.. terwijl ik nu gewoon 4 maanden zwanger geweest zou zijn als die stomme klote spiraal er niet gezeten had. </p><p>En nu zit ik te janken om weer een mislukte poging terwijl ik nog niet eens ongesteld ben. En niet zeker ben van mijn nod dag. Maar als ik al zwanger geweest was, had het nu echt wel zichtbaar geweest moeten zijn... </p><p>Ik weet dat ik naïef gedacht heb. Dit te makkelijk heb ingeschat.. </p><p>En nu moet ik op de blaren zitten en afwachten wat mijn lichaam gaat doen.... </p><p>Sorry heel verhaal. Moest het echt even kwijt.. </p><p>Liefs. </p>
Te snelle verwachtingen
- Onderwerp starter Gebruiker10098701
- Startdatum
Hoi, wat naar voor je dat je hier doorheen moet. Mij persoonlijk stoot je niet tegen het been. En ik ben een vrouw met PCOS en kan dus moeilijk zonder hulp zwanger raken. Daarbij probeer ik het ook nog eens dmv inseminatie, dus een heel ander proces. Maar toch herken ik het eea in je verhaal. Ook ik had dit onderschat, gewoon elke maand proberen en dan lukt het wel toch? Iedereen om mij kan het, dus waarom ik niet? Daarna begonnen dezelfde rondes op medicatie, nadat we hoorden wat er mis was. En de eerste maand had ik opnieuw onderschat, het werkte maar helaas, geen zwangerschap. Inmiddels is mijn houding veranderd en is een zwangerschap en een baby meer dan welkom, ten alle tijde. Ik doe wat ik moet doen om zo ‘gezond’ mogelijk te zijn voor de PCOS, maar ik leef ook gewoon weer. En dit is echt een proces hoor, met ups en downs… Ik ben er van overtuigd dat het gaat lukken, maar hoe en wanneer, dat weet ik niet… Ik denk dat er meer dames zijn die het aangaan van dit avontuur misschien zwaarder valt dan ze hoopten of dachten. Soms heb je geluk, en schiet je in een keer raak en krijg je zo’n mooi wondertje! Maar dat is ook precies wat het is, een wonder. Het is zo kwetsbaar en alles moet precies goed gaan. Ik snap je gevoel en je teleurstelling, maar ik denk zelf dat je iets liever voor jezelf en je lijf mag zijn… Het komt wel, maar soms heb je even tijd nodig om het wonder weer te laten ontstaan…
Ik herken je verhaal heel goed! Van mijn eerste was ik de tweede ronde na het stoppen met de pil zwanger. Bij de tweede geen pil gebruikt dus ook hoefde ook niet te ontpillen. In mijn achterhoofd wist ik best dat het langer zou kunnen duren, maar stiekem hou je er rekening mee dat het weer snel raak zal zijn. Ongesteld worden was echt een teleurstelling elke keer een ik ging me zorgen maken of er niet iets aan de hand was. Mijn eerste is met een spoedkeizersnede geboren dus wie weet wat daarbij kapot gegaan was....? In ronde 5 waren we druk met verhuizen, even geen focus op zwanger worden. En wat denk je? Juist toen was het raak en inmiddels ben ik 17 weken zwanger. Ik prijs mezelf gelukkig dat het twee keer zo snel raak was. En toch had ik steeds als ik ongesteld werd echt die teleurstelling..... terwijl je echt wel weet dat je nog helemaal niet zo lang bezig bent....
Ik hoop voor je dat het snel raak mag zijn!
Ik hoop voor je dat het snel raak mag zijn!
Ik snap je ook wel, ik was bij m'n 2 dochters allebei in ronde 1 zwanger.
Ik ben nu pril zwanger van een 3e kindje (4.6 weken) en dat heeft 4 rondes geduurd.
Ik weet heeeeel goed dat 4 rondes heel kort is en heel normaal is, maar voor mij duurde het zo lang!
Achteraf denk ik: pff waar maakte ik me druk om? 4 rondes is super netjes. Maar als je er middenin zit is elke dag en elke maand een soort stress en onzekerheid.
Ik weet dat zoveel vrouwen niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden of nooit 1 kind mogen krijgen en ik voel me enorm gezegend met m'n 2 dochters en hopelijk over een paar maanden dus een 3e kindje. Ik weet heus wel dat het niet voor iedereen zo makkelijk is en zoveel vrouwen hopen op maar 1 kindje, en ik doe moeilijk en zit in de stress over een 3e kindje.
Maar toch voelt een 2e of 3e kindje net zo speciaal als de 1e, dit gevoel kun je niet wegnemen. Ik hoop heel erg voor je dat het gauw raak mag zijn, je bent 'nog maar' 2 maanden verder he. Geduld
maar dat is lastig, ik weet het!
Ik ben nu pril zwanger van een 3e kindje (4.6 weken) en dat heeft 4 rondes geduurd.
Ik weet heeeeel goed dat 4 rondes heel kort is en heel normaal is, maar voor mij duurde het zo lang!
Achteraf denk ik: pff waar maakte ik me druk om? 4 rondes is super netjes. Maar als je er middenin zit is elke dag en elke maand een soort stress en onzekerheid.
Ik weet dat zoveel vrouwen niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden of nooit 1 kind mogen krijgen en ik voel me enorm gezegend met m'n 2 dochters en hopelijk over een paar maanden dus een 3e kindje. Ik weet heus wel dat het niet voor iedereen zo makkelijk is en zoveel vrouwen hopen op maar 1 kindje, en ik doe moeilijk en zit in de stress over een 3e kindje.
Maar toch voelt een 2e of 3e kindje net zo speciaal als de 1e, dit gevoel kun je niet wegnemen. Ik hoop heel erg voor je dat het gauw raak mag zijn, je bent 'nog maar' 2 maanden verder he. Geduld
maar dat is lastig, ik weet het!Bedankt voor de herkenning!!
Ik ben me er zeer van bewust dat ik me enorm aanstel! Het is denk ook echt een beetje de angst die gaat spelen dat er misschien toch iets beschadigd is in combinatie met mijn eigen te snelle verwachting.
Ik ben me er zeer van bewust dat ik me enorm aanstel! Het is denk ook echt een beetje de angst die gaat spelen dat er misschien toch iets beschadigd is in combinatie met mijn eigen te snelle verwachting.