te..te..te...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Dag moeders,

Onze dochter zet al een aantal maanden flinke passen alleen aan de hand...en o wee als ik los laat dan zoekt ze net zolang mijn hand tot dat ze hem vind...
En je raad het al, ik ben dus de hele dag met haar aan het lopen want ze wil niks anders meer...
Tot dat mijn schoonzus vanmiddag zei tegen mijn partner of dat we haar ook steeds de hand gaven omdat ze niet meer alleen ergens op of af wil of alleen ergens gaan zitten..ze zei dat we dat niet moesten doen...

Van de ene kant denk ik dat stiekem diep in mijn hart ook, maar ik vind het zo moeilijk als ze zo duidelijk naar mijn hand vraagt om die dan niet te geven...

Zou ik haar zo teveel claimen?
Niet genoeg vrij laten??

Ben benieuwd hoe jullie dat doen??!!
 
Oei, tsja, wat moet ik daar op zeggen?

Ik hou voor mezelf eigenlijk goed in de gaten of Diederik 'dwingelanderig' wordt. Als hij net zo lang herrie maakt tot wij iets voor hem doen of hem iets geven dan negeer ik dat (valt niet altijd mee, zeker niet met bezoek erbij). Maar hoe dat bij jouw dochter is weet ik niet. Ik denk wel dat het zo is dat je kinderen eraan gewend kunt laten raken om alleen te spelen, zelf ergens op af te stappen of dat papa/mama er continue bij moeten zijn. Ik vind het zelf belangrijk dat Diederik zichzelf leert vermaken en alleen ergens op af durft te gaan (wat natuurlijk met deze leeftijd heel lastig is, je kunt nog niets uitleggen) en probeer op zijn tijd daar ook even bewust op te letten. Als hij lief in de box zit te spelen, stoor ik hem bijv. niet.

Maar zoals ik al zei: dat lukt echt niet altijd. Gisteren hadden we collega's van mijn man over de vloer en toen had hij dus zijn pet verkeerd staan. Heb hem op een gegeven moment binnen in de box gezet (wij zaten buiten) maar daar was meneer het totaal niet mee eens, terwijl dat vrijdagavond geen probleem was. Krijsen dat hij deed! En ik heb hem toen na 5 minuten eruit gehaald. Gewonnen! riepen de collega's. Ik voelde me haast verplicht om uit te leggen waarom ik dat deed (bedtijd, er viel toch niets meer te winnen) en twijfelde eraan of ik hem niet had moeten laten zitten. Maar als ik dan zie dat hij 10 minuten later lekker in zijn bed ligt, dan weet ik gewoon dat er aan een moe kind weinig eer te behalen valt. Maar ja, ik vond dat toch best een beetje lastig.

En iedereen vindt er ook wel wat van, nietwaar? Het is toch ook logisch dat je op de momenten met bezoek de teugels wat laat vieren en het niet op een confrontatie aan laat komen? En ja, kinderen zijn handig genoeg om daar misbruik van te maken. Nou, dat wordt hopelijk wat makkelijker als ze kunnen praten. Dan kun je zeggen: wij zijn nu even in gesprek en ik wil dat jij even lief zelf gaat spelen. Nu lukt dat gewoon niet. Jammer dan!
 
hey Blossom,

Wat erg van je collega's!!! Sorrie hoor, maar dat vind ik echt TE bemoeierig!! (past wel in het kopje te, de titel van het onderwerp ;)) Dat is nog altijd jou beslissing. En inderdaad, soms zorgen de omstandigheden (bezoek in dit geval) er voor dat het net even anders gaat...

Maar sens, het ging om jou ;)
Ik denk dat je best onderscheid kunt maken tussen situaties. Als ze wil lopen, dan heeft ze jou hulp misschien gewoon nodig. Al zou je kunnen proberen of een loopauto oid helpt. Floor liep op een gegeven moment zelfs met de babygym door de kamer omdat die mee schoof.

Als ze niet meer ergens op af durft zonder jou hulp, dan is het misschien zaak om haar te stimuleren om alleen te spelen. Wat bij Floor vaak hele goed werkt is dingen samen/alleen te doen. Dus bijvoorbeeld mama boekje lezen, Floor boekje lezen. Dan zitten we naast elkaar op de grond en lezen we allebei ons eigen boekje.
Of samen de folders lezen (degene die ik niet hoef te zien, of al uit heeft, krijgt Floor). Dan is ze zelfstandig bezig, maar toch ook met mama in de buurt. Dan ben je toch even voor jezelf bezig.

Floor vind het trouwens tegenwoordig ook helemaal leuk om te helpen poetsen. Dan krijgt ze net als mama een vaatdoek, en mag ze bijvoorbeeld de keukenkastjes mee helpen schoonmaken (al heeft zij wel een droge doek :p).

verder denk ik, niet te druk maken. Ze hebben nu eenmaal de leeftijd dat ze eenkennig kunnen worden. En de een misscihen wat meer dan de ander, daar doe je niks aan!

Liefs,

T

ps. En laat je niet te veel door anderen beinvloeden! Je moederhart weet het vaak toch het beste. Jij kent je kindje nu eenmaal beter dan ik, je schoonzus, of wie dan ook!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan