<p>Hallo,</p><p>ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die tegen hetzelfde of een soortgelijk probleem als mij zijn gelopen. Al jaren ben ik bekend met een schildklierwaarde die op het randje zit volgens de artsen. Hij zou dan te traag werken. Echter hebben de artsen mij hier nooit medicijnen voor willen geven, totdat ik zwanger bleek te zijn. Mijn man en ik waren al enige tijd bezig met zwanger worden, maar dit lukte niet. We zijn toen naar de fertiliteitspoli in het ziekenhuis doorverwezen. Alle testen waren goed, behalve mijn schildklier. Ook had ik nog ander klachten, zoals bijvoorbeeld een onregelmatige menstruatie, wat uiteindelijk heeft geresulteerd in een acute ontsteking in mijn kleine bekken en een ziekenhuisopname. Vervolgens hebben ze een kijkoperatie gedaan en hebben ze mij doorgespoeld. Uit de operatie is gebleken dat ik een hele kleinevorm van endomertiose heb, maar dit zit niet op ongunstige plekken volgens de arts. Afijn een hoop gedoe, maar nog steeds geen medicijn voor mijn schildklier. Gelukkig bleek ik een aantal weken terug zwanger. We warden door het dolle en doordat we al bij de fertiliteitspoli liepen kwamen we in aanmerking voor een vervroegde echo. Alles leek goed, maar het vruchtje leek wel wat klein. Ook liep ik intussen bij de internist die mij vanwege de zwangerschap aan een lage dosis Levothyroxine-natrium (25microgram) heeft gezet. Ze vertelde mij er wel bij dat dit alleen voor tijdens de zwangerschap was en dat ik er daarna weer mee moest stoppen. Ik had direct al twijfels, want ik lees overal dat de schildklier al goed moet werken voor ik zwanger zou zijn. Nu zijn we zoveel weken verder en ik zou vandaag 8 weken en 5 dagen zwanger zijn geweest, maar helaas is het hartje gestopt met kloppen toen ik 7 weken en 6 was. Ik zit nu te wachten tot het vruchtje mijn lichaam verlaat en voel me zo verdrietig en machteloos. Ik moet vanmiddag naar de internist, want ik wil dat ze dit probleem nu goed gaan aanpakken. Tegelijkertijd voel ik me onzeker, omdat ik het gevoel heb dat ik hierin niet serieus genomen wordt door de arts.</p><p>Zijn er meer vrouwen die hier bekend mee zijn, of een soortgelijke situatie hebben meegemaakt? Tips over hoe ik het gesprek vanmiddag aan zou kunnen gaan ook welkom.</p><p>Alvast bedankt.</p><p> </p><p>R.</p><p> </p>