tegenslag in relatie

A

ANONYMOUS_USERNAME

ik wil toch eens weten hoe jullie hierover denken..
ik heb gister een flinke tegenslag in mijn relatie gekregen door een brief..daar kwam ik achter dat mijn vriend drugs heeft gebruikt..waar ik zeer op tegen ben! dit heeft hij dus voor mij verzwegen en zelfs over gelogen..ben sinds gister een en al stress..ook constant harde buiken want dit is toch echt niet goed voor de baby..sta nu voor een moeilijke keuze vind ik zelf..mijn ouders vinden dat mijn zwangerschap geen reden is om bij hem te blijven en ik weet dat ik dit niet alleen aankan en daarbij al 1 zoontje van bijna 4 met hem samen heb..ik wil hem nog een kans geven als hij er vanaf blijft.maar andere verklaren me voor gek! HELP
 
Nou meid, das niet nix! Ik neem aan dat jullie ook al een hele tijd een relatie hebben aangezien jullie 1e zoontje al bijna 4 jaar oud is..

Zijn er al vaker tegenslagen geweest in jullie relatie?

Ik vind (maar dat is mijn mening) dat als je samen 1 of meerdere kinderen hebt, je aan je kinderen min of meer verplicht bent om voor je relatie te vechten. Praat samen, desnoods met eeen therapeut erbij. Maak duidelijk afspraken met elkaar wat je van elkaar verwacht en verlangt.
Geef vooral niet te snel op!

Pas als je alles eraan hebt gedaan om hieruit te komen en het is jullie niet gelukt, dan kan je altijd nog uit elkaar gaan.

Heel, heel veel succes en sterkte!
 
Moeilijk zeg... mijn vriend werkt toevallig in de drugshulpverlening en door hem ben ik er wel achter gekomen dat het echt iedereen kan overkomen dus ik ben erg voorzichtig met oordelen. Het is denk ik het belangrijkst wat hij er nu mee gaat doen, gaat hij hulp zoeken, gaat hij ermee door etc etc. Ik kan me voorstellen dat je vertrouwen in hem tot het nulpunt is gedaald maar om zomaar iemand aan de kant te schuiven omdat hij een probleem heeft is ook wel heel erg heftig.
Je zegt heeft gebruikt, weet je of hij nu nog gebruikt, was het vorige week, een jaar geleden? Allemaal dingen die wel mee kunnen tellen bij je beslissing.

Het is zeker niet goed voor de baby, al die stress. Maar ik vind het moeilijk om je te adviseren wat je zou moeten doen, het is helemaal afhankelijk van wat je voor hem voelt. Je bent zwanger van je tweede kindje met hem dus neem ik aan dat je echt wel van hem houdt. Misschien is een time-out wel even goed. Wat afstand nemen van de situatie, hij de ruimte om te werken aan zijn probleem (want dat is het, eenmaal drugs gebruiken betekent wel dat het niet ineens over is, of dat de verleiding niet blijft...kans op terugvallen zal hij blijven houden, zeker met de stress die een zwangerschap ook voor mannen meebrengt) en jij de ruimte om je volop te concentreren op je zwangerschap, ontspannen en je baby..

Jeetje meis, ik hoop echt dat je goed nadenkt over welke keuze je maakt. Ik snap ook dat je ouders zoiets zeggen want ze zijn bezorgd om hun dochter maar laat het alsjeblieft niet gebeuren dat andere mensen voor jou gaan bepalen wat je moet doen of welke keuzes je moet maken. Praat vooral veel met je vriend, eis volledige openheid en eerlijkheid en tja, kies voor je gevoel (altijd zo makkelijk gezegd maar ja)
Neem er ook de tijd voor, je hoeft niet morgen te besluiten of je verder gaat met hem of niet. Luister naar je lichaam, als je lichaam door de harde buiken etc zegt dat een time-out nu even beter is dan is dat maar zo. Hoe moeilijk het ook is.

Heel veel wijsheid en sterkte gewenst, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
 
Jeetje, wat een vervelende situatie....
Denk wel dat het inderdaad van belang is hoelang en wanneer hij drugs heeft gebruikt.
Doet hij dit nog steeds of is het in het verleden gebeurd.
Jullie hebben inderdaad al een zoontje....
Ik zou zeggen, praat erover met elkaar en vecht voor je relatie.
Al zou ik er zelf ook niet aan moeten denken dat ik dit inees zou ontdekken...
Zeker niet als hij er over gelogen heeft.
Heel veel sterkte de komende tijd en denk goed na over je beslissing.

Liefs Nurse
 
De vraag is of hij verslaafd is! Zo niet dan kun je het samen uitpraten en afspraken maken. Waarom verzwijgt hij het drugsgebruik? Hoe ga je daar samen verder mee? Wil hij zelf open zijn? Kun je samen nieuwe afspraken maken? Durf je hem het vertrouwen weer te geven en beseft hij dat hij jouw vertrouwen niet weer moet beschamen? Niet iedere misstap hoeft het einde van je relatie te betekenen... het ligt eraan hoe hij er in staat. Wil hij beloven nooit meer te gebruiken? Wil hij eerlijk zijn als dat toch gebeurd is? wil hij zich eventueel laten helpen bij het afkicken als dit nodig is? Openheid, eerlijkheid en de wil om het te laten... dat moet er zijn, vandaar uit kun je verder, maar als die houding er niet is... dan denk ik dat het niet verstandig is om verder te gaan in deze relatie.

Ik vind het erg dat mensen zo oordelen. Ik snap dat ze jou een stabiele relatie gunnen, maar ieder mens maakt fouten en we hoeven elkaar niet zo af te rekenen. Zo van: eens een dief, altijd een dief! Wie zonder fouten is, mag pas oordelen... niemand dus. Hij kan een fout maken en het niet weer doen! laten we mild zijn en elkaar vergeven, maar laat niet met je sollen... aan een milde houding komt een einde als je steeds weer bedrogen wordt.

Ik vind dat dus zijn HOUDING in het geheel jou de doorslag moet geven of je samen blijft of niet. Het moet een veilige situatie zijn waarin je kindje komt te leven. Blijft hij liegen en bedriegen dan kun je hem niet meer vertrouwen en kun je beter op een andere manier een veilig thuis voor je kinderen creëren!
 
hoe ben je er precies achtergekomen? met een brief?? snap ik niet helemaal.. denk dat het er bij mij ook aan zou liggen wanneer dit is gebeurd.. en wie heeft brief geschreven is t wel echt waar? doe wat jij goed acht maar ik zou ook wel zeker aan je kindjes denken
 
Hi,

Je zegt dat hij het gebruikt heeft... Is dit al lang geleden? Want wellicht doet hij het nu al lang niet meer en dat vraagt een andere aanpak van je problemen.

En hoezo via een brief? Van wie kreeg je die?

Het lijkt of er wel meer problemen zijn (geweest).

Het is misschien wel goed om er met een onafhankelijk iemand samen over te praten. Jij zit nu vol hormonen en reageert vast erg emotioneel (wat logisch ik, ik zie het bij mezelf ook). En met die iemand bedoel ik een maatschappelijk werker, relatietherapeut of zelfs een huisarts zou jullie misschien verder kunnen helpen. Ik snap de reactie van je ouders wel, maar ook zij zijn erg emotioneel: ze zien hun kind in verdriet! Maar eerlijk gezegd vind ik wel dat zij er een beetje buiten moeten blijven en jou ten alle tijden moeten steunen, wat je ook zou besluiten. Jullie krijgen straks je tweede kindje en dat is niet niks. Je zult altijd aan hem verbonden blijven.

Heel veel sterkte met je keuzes!

Gr. Tamara.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan