ANONYMOUS_USERNAME
New member
Ik heb een vraag. Ik ben nu 35 weken zwanger en het was erg onverwachts maar nu lopen mijn schoonmoeder en de stiefvader van mijn vriend ontzettend te stoken tussen ons. Ik heb (helaas) een bijstandsuitkering maar doe een studie en ga na de zwangerschap uiteindelijk weer werken maar zijn ouders maken zich overdreven veel zorgen om onze situatie. Ze zeggen dat we gevaar lopen dat als we gesnapt worden ik mijn inkomen kwijt raak enz enz. Dit snap ik allemaal best en vind ik ook helemaal niet zo erg maar nu ben ik gisteravond op een mail van zijn stiefvader gestuit, van 5 dagen geleden. Hierin staat uiteraard het verhaal van hun overbezorgdheid en dat hij z.s.m. moet stoppen met mij, de moeder van zijn ongeboren kind aan de kant zetten. Dat 'verstand moet zegevieren' de arrogantie! Daarbij hebben ze het er met allemaal mensen over, die er zoveel verstand van hebben..Hij heeft een huis gekocht toen we wisten dat ik zwanger was en nu komt hij pas sinds n paar weken ineens met het verhaal dat hij nog niet toe is aan samenwonen, wat in mijn ogen heel normaal is als je samen een baby krijgt. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik in een flinke ruzie een keer geroepen heb dat als hij niet met me wil samenwonen dat hij dan geen gezag over het kind zal krijgen, dit was heel erg fout maar dat heeft hij doorverteld aan hun. Niet zo slim als ze al kritisch zijn op mij. Ze zijn heel welgesteld en zitten niet zonder geld, die stiefvader is vanaf begin tegen geweest omdat ik niet aan zijn verwachtingen voldoe en het botert totaal niet. Maar ik ben zo erg geschrokken van de mail en zeker omdat hij weet dat ik 35 weken zwanger ben, mijn moeder terminaal ziek is en ik wil mijn vriend niet kwijt. Hij zegt wel dat hij bij me blijft en dat hij niet verantwoordelijk is voor wat zijn ouders doen, maar ik twijfel nu continue aan onze relatie, mede doordat de afgelopen maanden niet heel erg leuk waren door mijn buien ( hormonen ) en zijn moeder ook steeds mails en apps stuurt met haar overbezorgdheid. Ze zitten nu in het buitenland te overwinteren en komen pas 3 weken na de bevalling ( 24 maart ) terug, maar net voor ze weg gingen kon zijn moeder het toch niet laten om nog even een brief voor ons beide te maken. Hierin stond uiteraard weer hetzelfde verhaal en hoe bezorgt ze wel niet is. Dat als ik mijn inkomen kwijt raak wat de gevolgen zullen zijn bla bla bla. en als wij in de geldproblemen komen we niet bij hun hoeven aan te kloppen ( dat is wel het laatste wat ik zal doen.) Ze sliep er niet van en kostte haar haar gezondheid zei ze, heel zielig verhaal, maar waar zij werkelijk last van heeft in mijn ogen is dat ze een lege nest syndroom heeft.Ze kan mijn vriend niet loslaten, hij is 31!! blijft hem maar pamperen, en omdat mijn relatie met hem nu onwijs onder druk staat door alle gebeurtenissen ben ik zo bang dat zij aan het langste eind trekken en ik straks alleen met de kleine achterblijf. Nu heb ik dit wel met mijn beste vriendin besproken en die zegt ik zou goed nadenken of je hem inderdaad het gezag over de kleine wil geven. Dat wil ik wel maar die ouders van hem wil ik niks meer mee te maken hebben en ik ben er bijna van overtuigd dat ze vanaf hun vakantieadres al met een plan B bezig zijn, omdat ze ervan uit gaan dat mijn vriend wel luistert en me dumpt. In die mail stonden namelijk bepaalde juridische opvattingen, bijvoorbeeld dat zij als grootouders zelfs een rechtszaak kunnen aanspannen om het kind te zien, nou dat wil ik dus absoluut niet, ik ga er nu even vanuit dat de relatie stuk loopt maar hou met alles al rekening. En Ik heb overigens nog wat anders ontdekt, hij heeft een gedeeltelijk ingevuld gezag formulier voor de rechtbank via mail gestuurd naar hem en uit laten printen. Het enige wat nog ontbreekt bij dat formulier is een geboorteakte, en de naam en BSN nummer van de baby wat nog niet bekend is, we hadden m alleen wel vast deels ingevuld met onze handtekengen. Het erge daarvan is dat hij zonder mijn toestemming ook mijn ID kaart gekopieerd heeft en deze via mail (en dus via internet ) verspreid heeft. Nu heb ik hem gedwongen die papieren te vernietigen, waar ik bij ben. Wat hij gedaan heeft is strafbaar ( wet op de persoonsbescherming) maar ik kan toch geen aangifte tegen hem gaan doen? zeker niet als we een relatie hebben. Kortom, een grote puinzooi en heb emotioneel al zoveel aan mijn hoofd, zoals mijn moeder. Ik hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is, maar weet echt ff niet wat ik hiermee aan moet, ben ontzettend onzeker aan het worden en wil gewoon niet dat die mensen straks gelijk gaan krijgen, ik zal er alles aan doen om ze uit de buurt van mijn kind te houden. Ik vind alleen dat als mijn vriend echt met mij door wil, dat hij zn ouders een halt toe moet roepen. Hij hoeft niet te kiezen maar vind wel dat hij nu keer zn ruggengraat mag gaan tonen en zeggen dat hij zijn eigen leven heeft.