Tempen... ben bang weer niet....

[Anoniem]

Hallo meiden,

Ben deze maand voor het eerst aan het temperaturen en het valt me alles mee. Ik zag er tegenop, maar het is echt een kleine moeite. Deze week is mijn NOD.  Mijn temperatuur is sinds vorige week gestegen naar 36,9 en 36,8. Vanmorgen was het 36,7. Ben eigenlijk bang dat het nu alleen maar verder gaat dalen en dat ik inderdaad gewoon ongesteld wordt... Ik baal op voorhand al!! We hebben zo goed ons best gedaan deze maand. Met ovulatietest  gezien wanneer we het beste aan de bak konden en mijn temperatuurstijging kwam precies twee dagen na mijn positieve ovulatietest. Precies zoals de bedoeling is dus....

Ik vind het soms wel eens moeilijk om de moed erin te houden.... Het weekend heb ik alle lekkere wijntjes laten staan op feestjes, met het idee van misschien is het wel raak. En ik ben echt bang dat het weeeeeeer tevergeefs is.... K*T!

Groetjes VB
ronde 12

 

[Anoniem]

Hee meid, je niet gelijk zorgen maken hoor, de temp is geen constante, maar schommelt altijd een beetje.
Hoe is de temperatuur gemiddeld voor je eisprong?

Bij mij was ie voor de eisprong rond de 36.0 en na de eisprong 36.5, helaas vanmorgen gedaald naar 36.2 en uitgaande van mijn eisprong zou ik vandaag ongesteld moeten worden. Ik ga dus niet testen, ook al voel ik nog helemaal geen rode puntmutsjes in mijn buik rondlopen.

Ik wacht morgen nog even af, is ie dan wel weer 36,5 dan durf ik wel een poging te wagen.

Sterkte
Miep

 

[Anoniem]

Moelijk he de moed erin te houden. Ik weet het uit ervaring. Wij hebben er uiteindelijk 20 mnd over gedaan om zwanger te worden. Ook tempen, ovulatietesten etc. En allemaal zonder succes. Maar uiteindelijk toch nog onverwachts zwanger. Ik kan je geen tips geven. De moed erin houden en het is vast ook voor jullie weggelegd.

 

[Anoniem]

Hallo Moeder van Wouter,

bedankt voor je opbeurende woorden.
Ik weet hoor dat het mogelijk is, zwanger worden. Is ook nooit het probleem geweest, zwanger blijven is een ander verhaal.
Gelukkig heb ik al twee geweldige kiddies, waar ik volop van geniet, maar ja eentje van mij en mijn man samen erbij lijkt ons geweldig. Mijn man heeft nog geen kinderen.

Begin dit jaar had ik een positieve test, super gewoon. En ook al weet ik uit ervaring dat het mis kan gaan, kon ik er toch redelijk van genieten. Zeker nadat ik met 13 weken voor de derde keer ons kindje zag spartelen en flink bewegen. De schok was dan ook groot toen met 17 weken bleek dat ons kindje was overleden.

We hebben nog steeds de hoop op een kindje samen en we blijven er dan ook van dromen. En dat is wat iedereen hier moet doen, gewoon blijven dromen, want dromen zijn je hoop voor de toekomst.

Miep