Temperamentvolle baby: ervaringen/tips?

<p>Hi allemaal, onze zoon is nu 3 maanden en het karakter komt nu echt al naar boven. Het is het grootste deel van de tijd heel tevreden en happy en al ver vooruit qua groei. Ook erg alert. Maar als meneer boos is, is hij laaiend. Als hij in zijn bedje gelegd wordt (en/of als we dan weggaan), soms als hij even alleen moet spelen, als hij buikpijn heeft (heeft hij nog best veel last van), moe is enzovoorts. Zo blij als hij kan zijn, zo écht laaiend kan hij zijn.</p><p> </p><p>hoewel het soms zelfs een beetje grappig is, we noemen hem directeurtje, is het ook wel iets wat me aan het denken zet. Soms vind ik het moeilijk rustig te blijven (zeker als hij boos is vanwege buikpijn, dan raak ik soms in paniek omdat hij het lang uitkrijst). Ook denk ik; oei, krijgen we hier onze handen vol aan? Hoe groeien zulke kindjes op?</p><p> </p><p>erbaringen, herkenning, tips?</p>
 
100% herkenning... Mijn zoontje is ook al vanaf de geboorte erg uhmm....temperamentvol. Het hysterische huilen en boos zijn maakt mij soms ook mega onzeker. Vind het soms ook echt lastig te relativeren. 
Ik heb geen tips voor je, wel altijd begrepen dat het temperamentvolle niet altijd iets zegt over hoe ze zijn als ze ouder zijn. 
Weet wel hoe ouder ze worden hoe meer je kan genieten. Onze zoon is nu 7 maanden en is ook echt temperamentvol, maar nu hij meer kan zijn er ook langere periodes van tevredenheid. 
Echt je vinger er achter krijgen is ook lastig vind ik qua frustratie. 
Weet dat je het allemaal goed doet moeders! Zorg dat als het je teveel wordt dat je even een paar minuten rustpauze neemt... en zorg voor bewuste 'mama-tijd' momentjes!


 
[quote quote=10308788]100% herkenning… Mijn zoontje is ook al vanaf de geboorte erg uhmm….temperamentvol. Het hysterische huilen en boos zijn maakt mij soms ook mega onzeker. Vind het soms ook echt lastig te relativeren. Ik heb geen tips voor je, wel altijd begrepen dat het temperamentvolle niet altijd iets zegt over hoe ze zijn als ze ouder zijn. Weet wel hoe ouder ze worden hoe meer je kan genieten. Onze zoon is nu 7 maanden en is ook echt temperamentvol, maar nu hij meer kan zijn er ook langere periodes van tevredenheid. Echt je vinger er achter krijgen is ook lastig vind ik qua frustratie. Weet dat je het allemaal goed doet moeders! Zorg dat als het je teveel wordt dat je even een paar minuten rustpauze neemt… en zorg voor bewuste ‘mama-tijd’ momentjes![/quote]
Wat een lieve reactie, dank voor het delen van jouw ervaring. Kan me voorstellen dat de frustratie van de baby zelf minder wordt naarmate hij/zij meer kan, idd. Daar hoopte ik al op ?
 
Ook herkenbaar! Zoontje van 8 maanden en hij heeft vanaf het begin echt een mega eigen karakter (we noemen hem ook de directeur, toevallig genoeg haha). Toen hij jonger was kon hij heel gefrustreerd raken door alles leek wel. Heel kwaad, veel huilen (ook veel lachen hoor). Hij wilde ook altijd al vooruit bewegen, maar dat kon natuurlijk nog niet waardoor hij ook kwaad werd. Nu kan hij al een tijdje kruipen en je merkt gewoon dat hij daar erg tevreden over is haha, hij kan nu iets zien liggen wat hij wil hebben en er gewoon zelf naartoe. Maar als hij honger heeft (in zijn kinderstoel wordt gezet) wordt hij héél ongeduldig en kwaad (helemaal rood aangelopen kwaad). Tot hij eten krijgt, dan is alles goed. Maar hetzelfde geldt voor als we bijvoorbeeld de lepel niet aan hem geven tijdens het eten, of als hij naar bed moet en hij wil het niet, of hij niet de aarde uit de bloembak mag eten enz. Het is gewoon een temperamentvol kereltje (lijkt een beetje op zijn mama denk ik haha). Maar ben het met bovenstaande reactie eens dat er al een wereld van verschil is met in het begin! Nu hij meer kan vindt hij het allemaal ook leuker en is het minder frustrerend voor hem ofzo.
Hoewel wij met onze 8 maanden natuurlijk ook nog niet zo lang onderweg zijn en ook niet alles weten, heb ik wel het idee dat we consequent moeten zijn bij hem. Dus: iets mag niet, punt. Verder zullen wij ook nog zien hoe hij opgroeit.... ik vind het in ieder geval een gezellig mannetje. Hij lacht veel, heeft duidelijk een karakter (een eigenschap die ik bij volwassen mensen ook altijd wel waardeer) en is ontzettend beweeglijk. Maar ik denk wel dat dit dus kindjes zijn die wel vragen om (duidelijke) grenzen (voor zover alle kindjes dat niet al doen, maar misschien dat het nog iets belangrijker is) - wil absoluut voorkomen dat ie over ons heen gaat lopen ofzo.
 
Hier een temperamentvol 1 jarig mannetje. Maar wat genieten wij nu van hem! In de eerste maanden echt een huil baby geweest. En snel boos.
 
nu nog steeds een pittig mannetje. Maar daardoor is hij ook ontzettend grappig. Als iets niet lukt, probeert hij het tot het wel lukt. Ook kletst hij de oren van mijn kop, en houdt enorm van grapjes maken en knuffelen. Geen dag is hetzelfde met deze boef. En dat maakt het ontzettend leuk! 


dus goede vooruitzichten hoor! 


 
 
Onze meid is bijna zes maanden en ik gok ook temperament vol. Heel snel ongeduldig is alles snel zat, probeert te tijgeren wat niet lukt, kinderwagen of auto is na 5 min al te lang. Ze jammert de hele dag door. Er wordt ook gelachen hoor maar jammeren overheerst wel. Deden jullie kindjes dit ook? 
 
Anemoontje, zo herkenbaar bij mijn dochter van 4.5 maand, heel ongeduldig snel jammeren wilt alleen maar aandacht ze kan ook heel hard gillen of grommen gaat huilen in de kinderwagen maakt niks uit of het de bak of maxi cosi is uiteindelijk gaat ze wel slapen maar als ze eenmaal wakker word gaat ze huilen en is dan niet meer stil te krijgen totdat ze eruit word getild! Ze kan ook heel vrolijk zijn en lacht veel als je maar met haar bezig bent, echt een handebindertje ze wilt alleen maar bij mij zijn is super eenkennig en heeft nog geen 1 nacht doorgeslapen ik kan er gelukkig wel om lachen maar dacht dat ik de enige was ben blij te lezen dat er meerdere kindjes zijn met een temperamentvol karakter die zich al op jonge leeftijd ontwikkeld! 
 
Jep, ook wij horen bij de club. Wij noemen hem alleen mister grumpy of mopperkont?. 
Alert kind, slaap slecht, eet alles, wil eigenlijk nu al lopen en vindt het ontzettend oneerlijk dat hij als baby is geboren. Ik kan hem bijna nooit neerleggen. Hij zeurt, of schreeuwt, direct. Als ik m dan aankijk en op een gekke manier vraag: 'Wat doe je nou?' moet hij al lachen. Gewoon aandacht. En als hij dat niet krijgt, brullen. Nu bedenken dat je honger hebt is nu schreeuwen. In de stoel moeten wachten tot je fles warm is, kwaad.
Maar wat een lachebek is het. Onwijs sociaal naar letterlijk iedereen die hij tegenkomt. Hij is nu 7 maanden en het tijgeren gaat met de dag beter. Ik denk dat dit veel frustratie weg gaat nemen.
Ik denk dat onze kindjes met hun temperament t ver gaan schoppen in deze gekke wereld. ? 
 
Terug
Bovenaan