Terrible two's?

<p>Hoi allemaal,</p><p>Onze peuter van 2 (en een maand) begint echt peutergedrag te vertonen. De nee-fase hebben we al een jaar, maar ze doet er een schepje bovenop.</p><p>Als het haar even niet zint, of er zit iets tegen, gillen en huilen. Alles (!!) zelluf willen doen. En middagslaapjes zijn voor sukkels, dus die tijd zit ze een beetje te spelen tot ze er genoeg van heeft en uit bed wil. Resultaat: in de middag/avond een puberend wrak.</p><p>Wie zit er in hetzelfde schuitje? Tips voor die middagdut? En tips hoe te dealen met die enorme teleurstelling om de kleinste dingen?</p>
 
Jahoor hier ook zo'n terror af en toe. Hier doet ze de ene keer wel en de andere keer niet een middagslaapje. Ik leg haar wel in bed en laat haar minimaal een uur liggen. Vaak valt ze alsnog in slaap. Zoniet dan haal ik haar eruit. Dan is ze eind van de middag ook niet te genieten. Vaak helpt het dan om voor het eten nog even naar buiten ofzo te gaan. Dan optijd eten en optijd naar bed. Ze gaat als ze overdag niet slaapt tussen 18.00-18.30 naar bed en slaapt dan bijna meteen. 
Verder laat ik haar zoveel mogelijk zelf doen, anders is het ook huilen. En als er iets is wat niet lukt of het gaat niet naar haar zin, vraag ik rustig wat ze wil. Vaak is het dan dat ik even moet helpen ergens mee en daarna is het weer goed. 
 
Hoi, jaa nu gaan ze je echt testen, maar laat ik eerst zeggen (mijn mantra het afgelopen jaar) het is maar een fase!
Onze liefste wordt over 2 maanden 3 jaar dus heeft er (hopelijk) al een geruime tijd peuter puberteit op zitten.
Wat ik vooral deed is mee gaan in haar flow. Wil ze iets niet, dan niet. Wil ze het zelf doen? Lekker laten doen. Het lukt waarschijnlijk toch niet en dan (ook als het een huilbui wordt) vragen of jij haar kan helpen. Haar veel betrekken bij jou dagelijkse dingen (was in de wasmachine, kijken bij het koken, of wat anders als dat kan natuurlijk), daar krijgen ze ook zelfvertrouwen van en op der duur zal je merken dat ze minder snel uitbarst.

Tijdens driftbuien probeer ik het eerst ff te laten gaan, en daarna met haar te praten. Ben je boos? Ben je verdrietig? Waarom dan? En vooral aangeven dat je het begrijpt, ook al is het soms helemaal niet te begrijpen haha. Ik vraag nu vaak, wil je soms gewoon een knuffel? En dan snikt ze heel hard jaaa. Ze weten het zelf soms ook niet

Voor ieder kind is het natuurlijk anders, je zal moeten kijken waar jou kind het beste op reageerd. Nou, een heel verhaal haha ik hoop dat je er iets aan hebt!
 
Dus er is nog wat nieuws: eerst in de avond en ochtend, maar nu ook midden in de nacht... Keihard huilen omdat ze niet meteen haar speen/knuffel ziet in bed. Vannacht een halfuur bezig geweest, want de speentjes aangeven bleek niet genoeg.
 
Hallo, 
Die terrible two's dat is wat hoor. En net wanneer je denkt dat het voorbij komen ze weer eens gedag zeggen ?. Mijn zoon wou rond de leeftijd van 2 ook geen dutjes meer doen. Wat ok was voor mij, we hebben dit rustig aan afgebouwd niet slapen ? geen probleem maar wel mooi op bedje liggen met een boekje, of een speeltje lichtje uit gordijntjes toe als je kindje echt moe is zal deze  gewoon inslaap vallen. probeer het een weekje indien je peuter niet slaap in de middag reken je dit om na de avond. Je peuter slaapt normaal zo'n 2 u tot 1,5 s'middag. Slaapt s'avonds rond 20 u - 1,5 of 2 = 18u30 á 19 u. Als dit haalbaar is in combinatie met je Dagschema. zo kom je vanzelf in een nieuw ritme. Mijn peuter had trouwens ook van die huilbuien s'nachts dat was echt zwaar, en ik begreep niet van waar het kwam. Maar zoals hier boven aangeven soms moet je ze echt gewoon het gevoel geven dat je ze begrijpt, (ook al doe je dat niet) Wat ben jij  verdrietig schat, hier is tut en je knuffel dikke zoen en ga maar flink verder slapen dan kan je  straks.... (zelf in te vullen). Hier vindt je enkele tips over de Terrible two's https://deblogmama.wordpress.com/2020/10/21/peuter-pubertijd/
Veel succes en hou ons up-to-date!
 
Ze heeft er een schepje bovenop gedaan! We zagen vanmorgen op de babyfoon dat ze zelf haar knuffeltje "verstopt" in een hoekje van haar bed en dan meteen gaat schreeuwen dat hij kwijt is. Wat een draak!
 
Wat een een klein boefje zoals je zelf omschrijft ? knuffeltje zelf verstoppen om dan te gaan huilen, hier moet ik spontaan van beginnen lachen wat kleine schat ! iDit bevestigd enkel en alleen maar dat jou kindje graag wat extra aandacht wilt, het is aan jou om haar nu duidelijk te maken dat zei dit kan krijgen overdag, maar niet s'nachts, want dan slapen allee kindjes. Wat ik ook deed bij mij zoon was dit vaak herhalen als ik zijn kamer binnen kwam, allee kindje slapen nu het is donker, ik noemde enkele namen op van wat kindje die we kennen, en zelfs opa , en de juf werden soms mee in de mix gegooid. Toen hij nog iets kleiner was deed ik de gordijn op een kier en liet zien dat het donker was.. Maar ik denk dat geduld de beste raad is die ik je kan geven, met je klein boefje ?
 
Terug
Bovenaan