Meiden, wat gaat de tijd toch snel!
Ik weet nog zo hoe teleurgesteld wij warenin september, toen we hoorden dat ivf niet doorging en het weer een iui werd. Daar hadden we toch echt geen verwachtingen meer van. Maar ja, beter dan de behandeling helemaal afzeggen na twee weken ormonen prikken, dachten we.
Op de dag zelf de wachtkamer in, de behandelkamer in en mijn vriend mocht zelf de inseminatie doen dit keer. In de 'uitslaapkamer' het bed met mijn kont omhoog en wij maar zegen dat het toch niets zou worden. Wat als ook ivf niet voor ons weggelegd zou zijn, hoe ver gaan we in het krijgen van een eigen kindje? Tenslotte waren alle onzoeken altijd goed en was er geen aanwijzing dat zwanger worden niet zou lukken. Toch al 3 jaar niets, dus misschien mocht het voor ons gewoon niet zo zijn...Een heftig gesprek...
Twee weken wachttijd en nog 3 keer pregnyl spuiten. Na wat zoeken op internet was ik eigenlijk wel nieuwsgierig geworden hoe lang de pregnyl in mijn lijf zou blijven. Ik las zoveel verschillende verhalen! Ik een zooi testen gekocht, zo goedkoop mogelijk, en 2 dagen na de laatste spuit gaan testen. Positief, dat klopt, want er zat nog volop pregnyl in mijn lijf. Ook de volgende 3 dagen positief. Zou kunnen als de pregnyl bij mij wat langzamer wordt afgebroken. Toch was daar ineens de dag dag de pregnyl al lang verdwenen zou moeten zijn en de test nog steeds niet negatief was. Zou het dan toch? Echter , de test werd ook niet donkerder de kmende dagen, hmmmm....
Op internet wat revieuws gelezen en kwam erachter dat deze testjes bijna nooit een knalresultaat geven.
Op de dag dat we van het zoekenhuis mochten testen, 15 dagen na de iui, nog steeds positief. Spannend!
Op dag 16 toch maar een 'echte' test gedaan en ja hoor, hij gaf 4-5 weken zwanger aan! In plaats van door het dolle heen, waren we allebei beduusd. We zaten naar de test te kijken en heel langzaam drong het tot ons door. RAAK!
Meteen een kaartje gekocht voor onze ouders en deze persoonlijk langs gebracht, ziekenhuis gebeld en de eerste echo stond gepland!
Wat was die eerste echo gaaf! Twee jaar lang alleen maar follikels zien groeien en nu zat er ineens een boontje in mij buik! Met een brok in mij keel lag ik naar de echo te kijken.
Meteen maar de tas met overige hormonen achter gelaten, weg daarmee!
Twee weken later weer een echo, met 8 weken. Het hartje horen kloppen! Ook weer een magisch moment! Het bok tje was in een mooi garnaaltje veranderd en groeide dus goed.
En we mochten van de arts naar de verloskundige, omdat alles goed was!
Meteen een afspraak gemaakt en twee weken later weer het hartje kunnen horen! Met bijna 10 weken al door de buikwand heen. Ik heb geluk gehad, zei de vlos.
Met 12 weken nog 1 keer naar het ziekenhuis en de eerste uitwendige echo is een feit. Weer een mijlpaal bereikt!
De afspraak voor de 20weken echo ook meteen gemaakt en dat is als het goed is voorlopig de laatste keer ziekenhuis.
Inmiddels op naar de 16 weken echo op woensdag 2 januari. Wat is de afgelopen tijd in vogelvlucht voorbij gegaan, zeg! Zo zit je 2 jaar lang in de achtbaan van emoties nav allerlei onderzoeken en behandelingen en dan 'ineens' ben je zwanger! Ook een achtbaan van emoties, maar op een goede manier.
Straks een lief kaartje kopen voor de artsen die ons al die jaren zo goed hebben begeleid tijdens de onderzoeken en behandelingen. Dat is het minste wat ze verdienen: zij hebben onze wens in vervulling laten gaan!
Ik bedacht me ook ineens dat ik nog maar 4 maanden hoef te werken totaan mijn verlof. 6 weken vantevoren laat ik het ingaan, dan hangt de meivakantie daar mooi vooraan en heb ik 2 weken extra! En dan 2 september weer beginnen, maar dan als gastouder ipv als leerkracht.
Nu samen lekker vakantie vieren, alle spanningen van de afgelopen jaren komen er bij allebei behoorlijk uit nu. Ondanks dat we echt wel vakantie hebben gehad en weg zijn geweest, hebben we al heel lang niet meer zo'n ontspannen vakantiegevoel gehad. Heerlijk!
Een heel verhaal geworden, haha! Wilde een kort stukje schrijven...
Een heel goed uiteinde voor jullie allemaal! Geniet nog even van de zwangerschap, want als het net zo snel gaat als bij mij, is die tijd zo voorbij!
Liefs Daisy
Ik weet nog zo hoe teleurgesteld wij warenin september, toen we hoorden dat ivf niet doorging en het weer een iui werd. Daar hadden we toch echt geen verwachtingen meer van. Maar ja, beter dan de behandeling helemaal afzeggen na twee weken ormonen prikken, dachten we.
Op de dag zelf de wachtkamer in, de behandelkamer in en mijn vriend mocht zelf de inseminatie doen dit keer. In de 'uitslaapkamer' het bed met mijn kont omhoog en wij maar zegen dat het toch niets zou worden. Wat als ook ivf niet voor ons weggelegd zou zijn, hoe ver gaan we in het krijgen van een eigen kindje? Tenslotte waren alle onzoeken altijd goed en was er geen aanwijzing dat zwanger worden niet zou lukken. Toch al 3 jaar niets, dus misschien mocht het voor ons gewoon niet zo zijn...Een heftig gesprek...
Twee weken wachttijd en nog 3 keer pregnyl spuiten. Na wat zoeken op internet was ik eigenlijk wel nieuwsgierig geworden hoe lang de pregnyl in mijn lijf zou blijven. Ik las zoveel verschillende verhalen! Ik een zooi testen gekocht, zo goedkoop mogelijk, en 2 dagen na de laatste spuit gaan testen. Positief, dat klopt, want er zat nog volop pregnyl in mijn lijf. Ook de volgende 3 dagen positief. Zou kunnen als de pregnyl bij mij wat langzamer wordt afgebroken. Toch was daar ineens de dag dag de pregnyl al lang verdwenen zou moeten zijn en de test nog steeds niet negatief was. Zou het dan toch? Echter , de test werd ook niet donkerder de kmende dagen, hmmmm....
Op internet wat revieuws gelezen en kwam erachter dat deze testjes bijna nooit een knalresultaat geven.
Op de dag dat we van het zoekenhuis mochten testen, 15 dagen na de iui, nog steeds positief. Spannend!
Op dag 16 toch maar een 'echte' test gedaan en ja hoor, hij gaf 4-5 weken zwanger aan! In plaats van door het dolle heen, waren we allebei beduusd. We zaten naar de test te kijken en heel langzaam drong het tot ons door. RAAK!
Meteen een kaartje gekocht voor onze ouders en deze persoonlijk langs gebracht, ziekenhuis gebeld en de eerste echo stond gepland!
Wat was die eerste echo gaaf! Twee jaar lang alleen maar follikels zien groeien en nu zat er ineens een boontje in mij buik! Met een brok in mij keel lag ik naar de echo te kijken.
Meteen maar de tas met overige hormonen achter gelaten, weg daarmee!
Twee weken later weer een echo, met 8 weken. Het hartje horen kloppen! Ook weer een magisch moment! Het bok tje was in een mooi garnaaltje veranderd en groeide dus goed.
En we mochten van de arts naar de verloskundige, omdat alles goed was!
Meteen een afspraak gemaakt en twee weken later weer het hartje kunnen horen! Met bijna 10 weken al door de buikwand heen. Ik heb geluk gehad, zei de vlos.
Met 12 weken nog 1 keer naar het ziekenhuis en de eerste uitwendige echo is een feit. Weer een mijlpaal bereikt!
De afspraak voor de 20weken echo ook meteen gemaakt en dat is als het goed is voorlopig de laatste keer ziekenhuis.
Inmiddels op naar de 16 weken echo op woensdag 2 januari. Wat is de afgelopen tijd in vogelvlucht voorbij gegaan, zeg! Zo zit je 2 jaar lang in de achtbaan van emoties nav allerlei onderzoeken en behandelingen en dan 'ineens' ben je zwanger! Ook een achtbaan van emoties, maar op een goede manier.
Straks een lief kaartje kopen voor de artsen die ons al die jaren zo goed hebben begeleid tijdens de onderzoeken en behandelingen. Dat is het minste wat ze verdienen: zij hebben onze wens in vervulling laten gaan!
Ik bedacht me ook ineens dat ik nog maar 4 maanden hoef te werken totaan mijn verlof. 6 weken vantevoren laat ik het ingaan, dan hangt de meivakantie daar mooi vooraan en heb ik 2 weken extra! En dan 2 september weer beginnen, maar dan als gastouder ipv als leerkracht.
Nu samen lekker vakantie vieren, alle spanningen van de afgelopen jaren komen er bij allebei behoorlijk uit nu. Ondanks dat we echt wel vakantie hebben gehad en weg zijn geweest, hebben we al heel lang niet meer zo'n ontspannen vakantiegevoel gehad. Heerlijk!
Een heel verhaal geworden, haha! Wilde een kort stukje schrijven...
Een heel goed uiteinde voor jullie allemaal! Geniet nog even van de zwangerschap, want als het net zo snel gaat als bij mij, is die tijd zo voorbij!
Liefs Daisy
Een onwijs spetterend en gezellige jaarwisseling en dan is het 2013. Het jaar waarin jullie lieve schatje ter wereld komt. Veel plezier!!!