Teveel aan zwangerschap en bevalling denken....?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.....misschien is er iemand die het herkent.....maar ik zit met het volgende....

17 mei vorig jaar ben ik in het ziekenhuis bevallen van een gezonde dochter. 2,5 week eerder dan de uitgerekende datum. Ik moest voor een controle en vervolgens geheel onverwacht direct blijven: (weinig vruchtwater, klein kindje, hartje wat af en toe wegvalt...)je gaat dit ziekenhuis niet uit voordat je bevallen bent. 1,5 dag later is ze geboren. Alles gaat goed en we zijn dolgelukkig met haar. Er is geen hartprobleem niets....!

Nu is het zo dat ik echt DAGELIJKS nog terugdenk aan het zwanger zijn, de bevalling en de kraamtijd. Hoe het was, wat ik voelde in mijn buik, hoe de bevalling is opgewekt...wat in welke volgorde gebeurde...etc. Heeft dit iets te betekenen? Hebben meer mensen dat? Ik heb er nog nooit iemand over gehoord of erover gelezen op dit forum. Ik voel als ik eraan denk een soort weemoed.....het was zo'n bijzondere tijd en gevoel: en dat terwijl ik duizend keer gelukkiger ben nu ik onze dochter in mijn armen kan hebben etc.   WAT IS DIT? Ik herken mezelf helemaal niet meer....

Ben benieuwd naar jullie reacties!
Groetjes, Mieke
 
hoi,
ik hoor hier een moeder die gaat bevallen en de (helaas) vervelende zenuwen hiervoor heeft.
ik heb 2 kindjes en de eerste bevalling ging goed(vruchtwater gepoept, duurde wel wat lang met het uitdrijven)

maar ik was zo zenuwachtig dat ik echt paniek aanvallen kreeg, met gevolg nu over belaste armen van het schudden(leek wel parkison)kon mijn lijf niet onder controle krijgen.

en 9 mnd geledn van onze tweede bevallen ging nog maals super(zelfs beter)
ja het is weer spannend probeer je gedachte te verzetten en zing een   liedje....

veel succes achteraf weet je pas of de angst van te voren iets te betekenen had.
bij mij dus niets

 
Hoi Mieke,

4 jaar geleden ben ik bevallen van een tweeling, twee meisjes. Tijdens hun eerste jaar heb ik ook heel erg veel aan de zwangerschap, de bevalling en de tijd erna gedacht. Ik heb er ook ontzettend veel over gepraat met mijn vriend, familie en vriendinnen. Ook  bekeek ik steeds weer de bevallingsfoto's en stelde ik mijn vriend steeds vragen over  hoe bepaalde dingen gegaan waren en wat er gezegd was.  Ik denk dat het helemaal niet raar is dat je er nog zo mee bezig bent. Het is toch een hele heftige periode geweest die je hele leven op zijn kop zet.
Je zou  het eens kunnen melden bij het consultatiebureau. Misschien hebben zij een 'verwerkingstip' voor je?
En dan wordt de kleine ook nog eens bijna 1 jaar! Een leuke dag om naar toe te leven. Ik heb op de eerste verjaardag van mijn dochters best wel een traantje gelaten.. Had ik niet verwacht, maar ik vond het toch wel emotioneel.
Mijn zoontje wordt 22 mei 1 jaar. Dit keer ben ik overal een stuk minder mee bezig. Misschien door de ervaring. Ik weet het niet. Maar wie weet moet ik die dag ook de zakdoeken erbij houden!

Succes.
Groetjes,
Marianne

 
Hoi,

Ik vind het niet raar hoor. Mijn dochter is nu 1 1/2 jaar en ik denk ook vaak terug aan mijn zwangerschap en bevalling. Vooral ook omdat ik zo graag nog een kindje wil.
Het is een hele bijzondere gebeurtenis in je leven en dat moet je verwerken door er steeds aan terug te denken. Gelukkig is het een fijne gebeurtenis.
Misschien helpt het om alles in een brief aan je kindje te schrijven. Zo kan jij het van je af schrijven en heeft je kindje iets moois voor later.

Groetjes
 
Kom mij zoooooo bekend voor. Ik was uitgerekend op 29 november 2006 en wilde thuis bevallen, maar beviel geheel onverwacht al 5 weken te vroeg (25 oktober) in het ziekenhuis.
Ik bleef daar 10 dagen en mijn dochtertje 18 dagen.
Moet er ook dagelijks aan terugdenken en ook aan het zwanger zijn.

Misselijk - harde buiken (heel veel) - jeuk - weeen - midden in de nacht naar het ziekenhuis - ineens een dochtertje hebben.....

Voor mij voelt het vaak alsof ik mijn zwangerschap niet heb afgemaakt, geen nesteldrang gehad. Geen schoonmaakwoede (wat jammer, had het hier geblonken!!), na mijn bevalling wilde ik ook snel weer zwanger worden maar ik denk dat dat was omdat ik eigenlijk nog niet aan mijn bevalling toe was.

Mij dochtertje duidelijk wel, die was kerngezond en had alleen de kracht en energie niet om te drinken. Klein was ze ook niet dus hoefde me in feite niet druk te maken. Maar ach he, dat doe je toch.

Vind het vervelend voor jou, maar ik ben blij dat er meer mensen zijn die dus wel een beetje in die periode blijven hangen. je voelt je er af en toe wel alleen mee.......................
 
Hallo,

Komt mij ook heel bekend voor... 12 juni vorig jaar ben ik bevallen van onze prachtige dochter. Ik ben er vooral de laatste tijd heeel veel mee bezig! Iedere dag weer denk ik terug aan mijn zwangere buik en hoe speciaal dit was. En ook de bevallig passeert regelmatig de revue. Zelf denk ik dat het ook komt omdat ik voor de zwangerschap een heftige tijd heb gehad; zware buikoperatie gevolgd door het bericht dat de kans op een kindje bijna niet aanwezig was. Gelukkig hebben de artsen het mis gehad en is ons wondertje toch gewoon gekomen! Maar ik heb ook al iemand horen zeggen dat als bijna een jaar om is, de "mijmertijd" begint..
Het is toch ook heel speciaal wat er allemaal is gebeurt! Ik geef af en toe gewoon toe aan de behoefte om lekker weg te mijmeren. Het lijkt een beetje op nesteldrang; soms kun je je er maar beter aan over geven. Zo lang het je niet belemmert lijkt het mij niet zo erg.

Groetjes,
Nicole
 
Ik heb het ook wel regelmatig, terwijl mijn dochtertje aanstaande vrijdag alweer 1 wordt.
maar juist daarom denk je bij jezelf "is het al zo lang geleden?". En "wat was ze toen klein"... en "hoe ging de bevallen ook alweer", "weet je nog toen  ...".... heel herkenbaar dus!  

Ik denk dat elke moeder dat heeft... het is ook een hele bijzondere ervaring, een bevalling! Het is iets dat jij in je eentje voelt, eigenlijk niet goed met iemand kan delen. En ondanks dat elke bevalling anders is en elke vrouw hier anders mee omgaat, het "gevoel van bevallen" en de invloed hiervan begrijpt iedere vrouw die ooit bevallen is!
 
Wat herkenbaar is dit zeg, ik heb nooit geweten dat zoveel mensen dit hadden.De gynacoloog vertelde mij dat ik het op moest schrijven en er over moest praten dus voor degene die er nog steeds heel erg mee zitten, mogen mij best toevoegen op msn mijn email adres is estherstevens@live.nl.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan