Tik tak, tik tak

Dag dames,

Heb deze week "meivakantie", oftewel een extra week bij mijn verlof op, dat komende maandag in gaat.
Geeft me een heel dubbel gevoel.
Ik hou van mijn werk, maar mijn thuis gaat voor alles.
Toch vind ik de gedachte, dat het nu "wachten op die kleine" is, ineens heel spannend.
Tot nu toe heb ik alleen maar genoten en nog steeds, maar kan het zomaar opeens Spaans benauwd krijgen.
Hoe zal de bevalling zijn? Kan ik dat "moeder zijn? Zal ik de baby ook weleens zat zijn? Straks zijn we voor de rest van ons leven verantwoordelijk voor een mensenleven, nog klein en kwetsbaar.

Kijk enorm uit naar de komst van ons kindje, dat overheerst en maakt me blij.
Ben dan ook verre van down, maar ben benieuwd of jullie dit herkennen.

Merk dat er wat rust in het forum komt en de onderwerpen afnemen.
Misschien kruipen de meesten in hun coconnetje..?

Marieke
 
Hey Marieke, soms betrap ik me er ook wel op hoor dat dat soort gedachten door mn hoofd sluipen, maar al gauw dringt het weer door dat we het echt wel kunnen. Nergens is het immers perfect. Het zal ook hier soms met vallen en opstaan gaan maar ach. Das toch helemaal niet erg.

Ik denk dat de forumstilte vooral komt omdat er al zoveel onderwerpen besproken zijn. En men soms niet meer weet waar ze een berichtje over moeten plaatsen.

Het wachten op de kleine zal hier ook mij straks wel op de zenuwen gaan werken. Inmiddels voel ik me beter dan ik me de hele zwangerschap heb gevoeld, en merk dan ook dat de nesteldrang toe neemt. Heb de energie (en momenteel gelukkig geen pijn) om van alles te doen, en de dag vliegt dan ook voorbij. Als ik smorgens wakker word dan kan ik haast niet wachten om te beginnen met opruimen schoonmaken of een voorraadje van verschillende dingen in huis te halen.

Ga lekker genieten van je verlof! Hopelijk laat de komst van de kleine niet erg lang op zich wachten.

X
 
Ja, hier gaat het ook zo eigenlijk! Ik voel me eindelijk (na ruim 1,5 week ziek zijn) weer wat beter en heb zin om dingen te doen. Het huishouden ligt wat acher en dat ben ik nu weer aan het inhalen. Een lijstje gemaakt met alle spullen die we nog moeten aanschaffen en zaterdag gaan we lekker shoppen!

Ik ben zo nieuwsgierig naar de kleine, wat zal het worden? hoe ziet ie er uit? wanneer zal ie geboren worden?
Maar ik zal mijn buik ook wel missen zo af en toe.

En natuurlijk is het een hele verandering en grote verantwoordelijkheid, maar ik dat komt vast wel goed! Bij de meeste gezinnen gaat de opvoeding toch gewoon prima en ieder heeft zn eigen goede manier van opvoeden.

Nou, mn 'pauze' is weer voorbij, ik ga maar weer verder met opruimen ;)
 
Ja... het is een hele verandering en dat je er soms tegenop ziet is helemaal niet vreemd, juist heel normaal. Als je alleen maar denkt dat het een grote roze/blauwe wolk zal zijn dat heb je het echt mis.

Eerst de bevalling: dat zal heftig zijn en je kunt je nu niet goed indenken wat het is, dat maakt ook onzeker. Dus dat is al heel spannend. Laat het over je heen komen, het doet pijn maar er komt een einde aan. Die dag leef je helemaal in een roes en die roes eindigd pas na de kraamweek als je weer met beide benen op de grond komt...

En dan de kraamtijd: de eerste dagen voel je je je helemaal hyper van de adrenaline, alsof je nog nooit zo gelukkig bent geweet. echt een superfijn gevoel is dat. Je kunt alles wel aan denk je! Daarna neemt dat hormoon af en voel je je bij tijden gewoon zwaar klote en doodmoe. neem dat van mij aan. Aan de ene kant ben je dolgelukkig met je baby aan de andere kant is het zo'n verandering dat je echt moet wennen. Je hebt soms het gevoel dat alles veranderd is. Zelfs je huis. Alles voelt anders. er is iemand die nooit mee weg gaat, die 24 uur per dag aandacht kan vragen (ook als je moe bent) en dat is heel pittig!

Aan de andere kant kan het zo genieten zijn als je de warme liefde voelt die een moederhart voor haar kind heeft. dat is echt zo nieuw en zo bijzonder. En de weken daarna als je gaat opknappen en de grootste moeheid is geweken dan komt die roze wolk pas. Dan ken je je kindje beter, het voeden gaat makkelijker, niet alles is meer nieuw, de verzorging is al zo normaal dat je er niet meer bij na denkt.... dan hoort de baby helemaal in jullie leven en wil je m ook nooit meer kwijt. Maar geloof me, dat duurt wel minstens 8 weken. De eerste 2 maanden zijn superheftig en de tranen zullen je vaak overspoelen. Af en toe zul je zelfs denken: "is dit het nou? Is dit nou wat ik heb gewild?" Nou geloof me, als je baby 3 maanden is dan voel je je zoveel beter en geniet je volop.

Maar bedenk wel: een baby krijgen is heel heftig. Supermooi maar onderschat niet wat het met je doet, wat het met je leven doet en dat het echt even tijd nodig heeft om te wennen.

Maar het is wel helemaal geweldig en mooi! Al klinkt mijn verhaal misschien niet zo! Ik wil alleen maar even nuanceren dat het geen roze wolk is. Het is supermooi maar het vergt veel van je aanpassingsvermogen en dat kost tijd en energie en veel tranen!

Succes meid en sterkte met de laatste loodjes!
 
Ik denk dat je wel gelijk hebt wat betreft het forum.
Ik zit er nu in ieder geval pas weer voor het eerst op sinds mijn verlof. En dit was nu al mijn tweede week...
Alles begint te kriebelen en er moet zoveel gebeuren!
Ik ben al heel hevig aan het peotsen en het wassen, maar het schiet niet erg op, omdat ik nergens echt de rust voor vind.

Ik zie helemaal niet op tegen de bevalling: heb geen idee wat me gaat gebeuren, dus ik zie wel. Alleen ga ik me nu ook veel zorgen maken om daarna: kunnen we het wel, hoe gaat het worden enz.
 
Terug
Bovenaan