<p>Hoi iedereen!</p><p>Mijn zoontje van 1,5 is heel erg timide buitenshuis, ik merk dat dit vooral is in spannende situaties of bij mensen die zich emotioneel niet openstellen. </p><p>Tijdens mijn zwangerschap en erna heb ik heftige paniekaanvallen gehad, met veel onzekere gevoelens en stress en ik weet dat ik dit voor een deel aan hem meegegeven heb. Ook is het een deel gewoon persoonlijkheid.</p><p>Toch maak ik me een beetje zorgen om hem, want hij laat zich gemakkelijk ondersneeuwen door kinderen/mensen met een sterkere persoonlijkheid (en minder empathisch richting hem) en hij klapt dicht. Zo was ik van de week bij mijn ouders met hem en hij viel, hij kwam toen zachtjes naar mij toe lopen, met een pruillip en een hele zielige "mamma", omdat hij getroost wilde worden. Hij voelt zich dan niet veilig genoeg om gewoon daar op de grond te beginnen met huilen en dat vind ik vervelend voor hem.</p><p>Hij is zo lief, gevoelig en grappig en ik zou het zo fijn voor hem vinden dat hij genoeg zelfvertrouwen zou hebben om ten alle tijden zichzelf te kunnen zijn,dat verdient hij, maar de wereld ook!</p><p>Ik ben al van ver gekomen met hem, hij was een heel alerte baby, die altijd gespannen was, dat is nu niet meer. Alleen in spannende situaties klapt hij nog dicht.</p><p>Hebben jullie nog tips hoe ik hem hiermee vooruit kan helpen?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Timide dreumes
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Het klinkt inderdaad als een lieverd en mooi dat je hem zo probeert te steunen. In het algemeen help je het zelfvertrouwen bij deze leeftijd door ze veel zelf te laten doen (fouten maken mag!). Zonder hem te pushen en wel gewoon altijd te helpen en steunen als hij dat nodig heeft natuurlijk, maar samen ‘dappere dingen’ doen (van een stoeprandje af springen, een kaarsje uit blazen, een ballon door de kamer laten vliegen) en hem benadrukken dat hij dapper is, kan hem een wat sterker beeld geven van zichzelf. Niet te snel vanuit je eigen angst ingrijpen en afpakken als hij iets spannends wil doen (bijv hij pakt onderzoekend een mesje, hij klimt op een glijbaan), maar rustig begeleiden met dit soort dingen helpt ook. Als je alles overneemt, gaat hij minder op ontdekking uit en dat is juist goed als hij dat gaat doen. Hoop dat je hier iets aan hebt!
Dankjewel hiervoor!
Als ik er over nadenk is het meer een gebrek aan vertrouwen in andere mensen, vooral als het minder toegankelijke mensen zijn. Dat heeft hij echt van mij.
Hij durft, als hij zich veilig voelt, heel veel. Als we wandelen springt hij al zingend in de plassen, maar zodra we iemand tegenkomen gaat hij stilstaan en stilzwijgend naar die persoon staren, totdat ze voorbij zijn gelopen. Ik kan dan zeggen wat ik wil, maar hij blijft daar gewoon staan.
Ik gun hem zo een onbezorgd leventje, dat het hem niet interesseert wie er voorbij komt lopen en hij gewoon lekker blijft stampen in de plassen en blijft zingen
Als ik er over nadenk is het meer een gebrek aan vertrouwen in andere mensen, vooral als het minder toegankelijke mensen zijn. Dat heeft hij echt van mij.
Hij durft, als hij zich veilig voelt, heel veel. Als we wandelen springt hij al zingend in de plassen, maar zodra we iemand tegenkomen gaat hij stilstaan en stilzwijgend naar die persoon staren, totdat ze voorbij zijn gelopen. Ik kan dan zeggen wat ik wil, maar hij blijft daar gewoon staan.
Ik gun hem zo een onbezorgd leventje, dat het hem niet interesseert wie er voorbij komt lopen en hij gewoon lekker blijft stampen in de plassen en blijft zingen
Hoi, onze zoon van bijna drie jaar is ook een gevoelige jongen. Toen hij 1,5 jaar oud was voelde hij zich ook alleen echt vrij bij ons thuis en bij oma. Wanneer het spannend werd ging hij snel huilen en op schoot kruipen. Hij liet zich snel overschreeuwen door andere kinderen die wat mondiger zijn. Ik merk dat dit steeds beter gaat met mijn zoon. Nog steeds een gevoelige jongen uiteraard maar hij voelt zich steeds vrijer bij andere mensen. Zegt mensen op straat gedag, speelt nu ook vrij op de kdv en bij andere kinderen thuis.
Wat ik wil zeggen dat het waarschijnlijk ook wel beter zou worden als hij ouder wordt. Ik zou voor nu kdv aanraden als je dat nog niet hebt voor hem. Ik zie dat mijn zoon daar op sociaal gebied ook zoveel leert. Hij durft nu ook meer wanneer hij andere kinderen van de glijbaan ziet gaan oid. Verser veel positief belonen, stimuleren om iets zelf te doen. Ik denk maar nabijheid geven als hii het spannend vindt maar niet weerhouden om naar plekken toe te gaan met hem. Veel geduld en rust naar hem toe. Probeer je eigen zorgen niet te projecteren op hem, maar neutraal te zijn bij angsten.
Succes!
Wat ik wil zeggen dat het waarschijnlijk ook wel beter zou worden als hij ouder wordt. Ik zou voor nu kdv aanraden als je dat nog niet hebt voor hem. Ik zie dat mijn zoon daar op sociaal gebied ook zoveel leert. Hij durft nu ook meer wanneer hij andere kinderen van de glijbaan ziet gaan oid. Verser veel positief belonen, stimuleren om iets zelf te doen. Ik denk maar nabijheid geven als hii het spannend vindt maar niet weerhouden om naar plekken toe te gaan met hem. Veel geduld en rust naar hem toe. Probeer je eigen zorgen niet te projecteren op hem, maar neutraal te zijn bij angsten.
Succes!
Dankjewel voor jouw verhaal! Ik bied hem altijd de nabijheid die hij nodig heeft en ik zorg ervoor dat ik nooit over zijn grens heen ga.
Kdv gaat hij hier niet heen, omdat ik na mijn verlof ontslag heb genomen om voor mijn zoontje te zorgen, dat is een bewuste keuze van mij en mijn vriend geweest.
Maar misschien is het - als die hele corona ellende voorbij is - wel een goed idee om te beginnen met een ochtendje opvang o.i.d., zodat hij leert met andere kindjes om te gaan en voor zichzelf op te komen.
Fijn om te lezen dat het echt beter wordt voor hem! Ik vind het een mooie eigenschap dat hij gevoelig is, maar ik wil ook dat hij een gezonde eigenwaarde ontwikkeld
Kdv gaat hij hier niet heen, omdat ik na mijn verlof ontslag heb genomen om voor mijn zoontje te zorgen, dat is een bewuste keuze van mij en mijn vriend geweest.
Maar misschien is het - als die hele corona ellende voorbij is - wel een goed idee om te beginnen met een ochtendje opvang o.i.d., zodat hij leert met andere kindjes om te gaan en voor zichzelf op te komen.
Fijn om te lezen dat het echt beter wordt voor hem! Ik vind het een mooie eigenschap dat hij gevoelig is, maar ik wil ook dat hij een gezonde eigenwaarde ontwikkeld
Probeer hem te zien zoals hij is en laat merken dat dit goed is. Gelukkig voelt hij zich bij jou veilig. Heel veel kindjes vinden andere mensen spannend. In onze vriendengroep zie je dat ook, vaak vinden ze vooral volwassenen spannend of onbekende omgevingen. Het ligt echt niet aan jouw angsten in de zwangerschap, ze zeggen wel dat opvoeden ook is hoe jij praat met anderen dus ook bijvoorbeeld met onbekenden. Als jij laat zien dat mensen niet eng zijn helpt dat hem wel.
overigens ik liep bij de pop poli wegens angsten tijdens mijn zwangerschap en heb het meest sociale kind ooit. Ze is nooit bang, alleen bij sommige heel oude mensen haha. Sprint op iedereen af, kinderen zijn daardoor eerder bang voor haar? Dus leg de schuld niet bij jezelf. Elk kind is uniek en juist die unieke eigenschappen zijn mooi. Ieder leert daardoor ook weer andere levenslessen in zijn leven.
overigens ik liep bij de pop poli wegens angsten tijdens mijn zwangerschap en heb het meest sociale kind ooit. Ze is nooit bang, alleen bij sommige heel oude mensen haha. Sprint op iedereen af, kinderen zijn daardoor eerder bang voor haar? Dus leg de schuld niet bij jezelf. Elk kind is uniek en juist die unieke eigenschappen zijn mooi. Ieder leert daardoor ook weer andere levenslessen in zijn leven.
Ik wou een heel verhaal vertellen over hoe ik als kind als verlegen werd bestempeld en dat was een ‘foute’ eigenschap. Ik heb er lang over gedaan om tot de conclusie te komen dat ik helemaal niet verlegen ben. Ik zie nu bij mijn dochter van 2,5 hetzelfde gebeuren. Ook zij is niet verlegen, maar observeert veel. Zo leert ze. Niet door zelf te oefenen, maar door te kijken. We zeggen niet veel, maar we laten ons wel horen. En nu wordt mijn karakter omschreven als assertief, niet op haar mondje gevallen en soms ongevoelig. Daarmee wil ik vertellen dat ik een gekleurde bril heb en niet wil doen alsof jou verhaal hetzelfde is, of dat ik probeer jou beeld bij te stellen en ik hoop dat mijn adviezen jou of iemand anders hier helpen.
1, het had mij als kind erg geholpen als ik niet als verlegen (en dus fout) werd bestempeld en dat dat ‘verholpen’ moest worden. Nogmaals, hiermee niet gezegd dat jij dat doet, maar jou beeld van zijn gedrag doet heeeeeel veel. Als jij denkt dat het een probleem is, dan zal hij ook gaan denken dat hij een fout heeft.
2, Geef zelf het goede voorbeeld. Als hij stopt met zingen en dansen, ga jij gewoon lekker door. Of je gaat een praatje met de voorbijganger aan: zo van ‘Oh, wij waren aan het dansen, maar zullen even stoppen zodat u er voorbij kan’. Betrek je zoontje heel kort in zo’n gesprek, dat doe je al door te zeggen ‘wij waren…’. Als je met hem gaat praten, trek je nog meer aandacht op hem, terwijl hij misschien wel wil zien hoe ‘grote’ mensen in zo’n situatie met elkaar omgaan en hoe het dus ‘hoort’.
3, Zelf vertrouwen komt van binnenuit. En niet hoe de wereld naar hem kijkt. Gaat de voorbijganger niet mee in jou gesprek? Of gaat hij niet lachen als jullie dansen? Dikke pech. Jullie hebben plezier, daar gaat het om.
4, Je zegt ‘Hij is timide in spannende situaties en mensen die zich niet emotioneel openstellen’. Wie is dat niet (op de meest aardige manier bedoeld ?) Hoe jij daar mee omgaat is erg bepalend hoe hij ‘leert’ er mee om te gaan. Waarbij het dus helemaal niet fout is om stil te zijn of de kat uit de boom te kijken.
5, Ga goed na wat het ‘probleem’ werkelijk is. Ben je bang dat hij zijn wensen/behoeftes (straks) niet goed duidelijk kan maken? (Want hij wordt overstemd?) Dan wordt dat niet opgelost door minder timide te zijn. Want ook luidruchtige mensen kunnen vaak niet goed duidelijk maken waar ze behoefte aan hebben.
Volgens mij ben jij hartstikke goed bezig. Je bent een veilige haven voor je zoontje, dat is het allerbelangrijkste. Zo kan hij in een veilige omgeving naar buiten kijken om te zien hoe de grote wereld werkt. Lekker zo doorgaan.
PS. Jij bent natuurlijk niet alleen bepalend, je vriend en andere mensen in de omgeving ook. Zelfs 'vreemden' leert hij van. Zoals al geopperd is een dagje peuterspeelzaal voor veel kindjes leerzaam, maar ook een zwemclubje, voorleesochtend in de bieb of andere uitjes (ja ik weet het C-woord). Is er een speeltuin in de buurt? Zelfs al blijft ie de hele tijd bij je op het bankje zitten is het een leuk/leerzaam uitje.
1, het had mij als kind erg geholpen als ik niet als verlegen (en dus fout) werd bestempeld en dat dat ‘verholpen’ moest worden. Nogmaals, hiermee niet gezegd dat jij dat doet, maar jou beeld van zijn gedrag doet heeeeeel veel. Als jij denkt dat het een probleem is, dan zal hij ook gaan denken dat hij een fout heeft.
2, Geef zelf het goede voorbeeld. Als hij stopt met zingen en dansen, ga jij gewoon lekker door. Of je gaat een praatje met de voorbijganger aan: zo van ‘Oh, wij waren aan het dansen, maar zullen even stoppen zodat u er voorbij kan’. Betrek je zoontje heel kort in zo’n gesprek, dat doe je al door te zeggen ‘wij waren…’. Als je met hem gaat praten, trek je nog meer aandacht op hem, terwijl hij misschien wel wil zien hoe ‘grote’ mensen in zo’n situatie met elkaar omgaan en hoe het dus ‘hoort’.
3, Zelf vertrouwen komt van binnenuit. En niet hoe de wereld naar hem kijkt. Gaat de voorbijganger niet mee in jou gesprek? Of gaat hij niet lachen als jullie dansen? Dikke pech. Jullie hebben plezier, daar gaat het om.
4, Je zegt ‘Hij is timide in spannende situaties en mensen die zich niet emotioneel openstellen’. Wie is dat niet (op de meest aardige manier bedoeld ?) Hoe jij daar mee omgaat is erg bepalend hoe hij ‘leert’ er mee om te gaan. Waarbij het dus helemaal niet fout is om stil te zijn of de kat uit de boom te kijken.
5, Ga goed na wat het ‘probleem’ werkelijk is. Ben je bang dat hij zijn wensen/behoeftes (straks) niet goed duidelijk kan maken? (Want hij wordt overstemd?) Dan wordt dat niet opgelost door minder timide te zijn. Want ook luidruchtige mensen kunnen vaak niet goed duidelijk maken waar ze behoefte aan hebben.
Volgens mij ben jij hartstikke goed bezig. Je bent een veilige haven voor je zoontje, dat is het allerbelangrijkste. Zo kan hij in een veilige omgeving naar buiten kijken om te zien hoe de grote wereld werkt. Lekker zo doorgaan.
PS. Jij bent natuurlijk niet alleen bepalend, je vriend en andere mensen in de omgeving ook. Zelfs 'vreemden' leert hij van. Zoals al geopperd is een dagje peuterspeelzaal voor veel kindjes leerzaam, maar ook een zwemclubje, voorleesochtend in de bieb of andere uitjes (ja ik weet het C-woord). Is er een speeltuin in de buurt? Zelfs al blijft ie de hele tijd bij je op het bankje zitten is het een leuk/leerzaam uitje.
Dankjewel voor je uitgebreide antwoord en vragen.
Allereerst doe ik mijn best om hem nooit het gevoel te geven dat hoe hij zich opstelt "niet goed genoeg" zou zijn. Maar ik zie gewoon soms dat hij het onderspit delft en dat raakt me diep, het is mijn kleine mannetje!
Om daarin een voorbeeld te geven wat pas gebeurde: mijn ouders wonen op een boerderij en mijn broer zit in het bedrijf, dus als ik daar koffie ga drinken zijn de kinderen van mijn broer er ook vaak, die meiden zijn met zijn 3 en zijn veel assertiever. Mijn zoontje loopt naar oma toe, hij wil op schoot, maar oma zit te kletsen en heeft hem niet door, mijn zoontje staat dan heel lief te wachten tot oma hem opmerkt. Maar dan komt zijn nichtje, die even oud is, en die rent gewoon tegen oma aan, armen omhoog en roept oma, mijn moeder tilt haar op schoot. Je ziet mijn zoontje dan teleurgesteld zijn en afdruipen. Ik merk dat mijn zoontje extra zijn best moet doen om opgemerkt te worden, en lijkt door teleurstelling dicht te klappen.
Uiteraard is dit hoe ik de situatie zie. In mijn familie zijn ze allemaal "niet lullen, maar poetsen", wat betreft het opvoeden. Ze vinden dat ik te mild voor hem ben en dat mijn zoontje harder zou moeten worden. Echter wil ik gewoon dat mijn kind puur blijft en niet gaat overcompenseren omdat dit voor de volwassenen makkelijker is ofzo...
Ik zou graag activiteiten met hem ondernemen, maar met al die nare corona maatregelen ga ik dat niet doen. Dus ik hoop dat die ellende snel overwaait en we weer normaal kunnen doen met elkaar en ik hem dan inderdaad naar een voorleesmiddag o.i.d. kan meenemen
Allereerst doe ik mijn best om hem nooit het gevoel te geven dat hoe hij zich opstelt "niet goed genoeg" zou zijn. Maar ik zie gewoon soms dat hij het onderspit delft en dat raakt me diep, het is mijn kleine mannetje!
Om daarin een voorbeeld te geven wat pas gebeurde: mijn ouders wonen op een boerderij en mijn broer zit in het bedrijf, dus als ik daar koffie ga drinken zijn de kinderen van mijn broer er ook vaak, die meiden zijn met zijn 3 en zijn veel assertiever. Mijn zoontje loopt naar oma toe, hij wil op schoot, maar oma zit te kletsen en heeft hem niet door, mijn zoontje staat dan heel lief te wachten tot oma hem opmerkt. Maar dan komt zijn nichtje, die even oud is, en die rent gewoon tegen oma aan, armen omhoog en roept oma, mijn moeder tilt haar op schoot. Je ziet mijn zoontje dan teleurgesteld zijn en afdruipen. Ik merk dat mijn zoontje extra zijn best moet doen om opgemerkt te worden, en lijkt door teleurstelling dicht te klappen.
Uiteraard is dit hoe ik de situatie zie. In mijn familie zijn ze allemaal "niet lullen, maar poetsen", wat betreft het opvoeden. Ze vinden dat ik te mild voor hem ben en dat mijn zoontje harder zou moeten worden. Echter wil ik gewoon dat mijn kind puur blijft en niet gaat overcompenseren omdat dit voor de volwassenen makkelijker is ofzo...
Ik zou graag activiteiten met hem ondernemen, maar met al die nare corona maatregelen ga ik dat niet doen. Dus ik hoop dat die ellende snel overwaait en we weer normaal kunnen doen met elkaar en ik hem dan inderdaad naar een voorleesmiddag o.i.d. kan meenemen