tis fout!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi dames

nou ik vanmiddag naar de VK geweest en een leeg vruchtzakje,moet nu geucateerd worden (of hoe je het ook schrijft)

kan ook wachten tot het er zelf uitkomt maar hoelang moet ik me dan nog zwanger voelen,heb namelijk alle verschijnselen!

is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt??
ben namelijk erg bang en verdrietig!

xxxx
 
hoi,

vind het heel erg voor je!
heb hetzelf ook meegemaakt..... ben ook 2 keer gecurateerd.
je hoeft er niet bang voor te zijn, laat het maar lekker over je heen komen en het valt best
wel mee.... de ingreep zelf dan.
geestelijk is natuurlijk een ander verhaal, maar ook dat is mij wel meegevallen.
hoop dat je veel steun van je vriend/man en familie hebt!
ook ik voelde me gewoon zwanger en dat ging na de curretage na 2 dagen weg....

heel veel sterkte! gr. wilma
 
hoihoi, wat ontzettend verdrietig voor je zeg. je was er al 'enigszins' op 'voorbereid', maar dit is natuurlijk gewoon ontzettend kl*te.
ik snap heel goed dat je bang en verdrietig bent. ik heb het zelf ook meegemaakt. bij mij was het kindje met bijna 7 weken gestopt met groeien. ik heb wel afgewacht tot het vanzelf kwam en dat was erg pijnlijk. ik heb daarna gezegd dat als ik het nog een keer zou meemaken ik meteen voor een curretage zou kiezen. ik heb alsnog een curretage ondergaan, en hoe rot het allemaal ook is, de ingreep zelf valt echt erg mee. je merkt er zelf niets van, omdat ze je verdoven via narcose of ruggeprik. (ik heb ook speciaal om een roesje gevraagd, omdat ik er niets van wilde meemaken). je voelt je wel slap en gek en leeg daarna, maar je kunt ook weer verder, als je begrijpt wat ik bedoel.
ik wil je heel veel sterkte wensen, want dit is gewoon heel erg verdrietig. hoop dat je genoeg steun krijgt van je vriend/man en de mensen om je heen.
liefs sabine
 
Oh wat een verdrietig nieuws!

In januari heb ik ook een miskraam gehad. Het vruchtje kwam er na een aantal weken zelf uit. Met 7 weken en 4 dagen was het hartje gestopt. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je veel steun hebt uit je omgeving om hier doorheen te komen.

Liefs Petra
 
he bah wat verdrietig
Ondanks dat je het niet wilt hou je toch ergens in je achterhoofd een klein beetje hoop.... had ik tenminste wel. Heb in januari een mk gehad. Bij ons was het vruchtje tot bijna 10 week doorgegroeid en hier kwamen we met de echo met ruim 11 weken achter.
Voordat ik een gyn had gezien en een gesprek had gehad en er ruimte was voor de curettage was ik bijna 2 week verder. Ze zijn graag voor afwachten, maar aangezien onze jongste ook bijna jarig was wou ik er niet dan nog midden in zitten. Bovendien vond ik 2 weken met de kennis rondlopen ook al enorm zwaar. Voelde ook nog op en top zwanger en dat maakte het extra moeilijk.

De curettage zag ik enorm tegenop, vooral de narcose (hier doen ze geen ruggenprik bij een curettage alleen als het medisch gezien niet anders kan) maar dat gedeelte is me heel erg meegevallen. Het emotionele dat is gewoon iets anders en daar moet je tijd en ruimte voor nemen. Hopelijk krijg je die ook + de steun van met name je partner.

Sterkte!

groetjes,
Marije
 
He wat ontzettend naar voor  je zeg.
Ook ik heb in januari een missed abortion gehad, zoals ze dat dan noemen. Heb bloedverlies gehad maar het is er toch niet zelf uit gekomen. Cur. viel ontzettend mee, nergens (lichamelijk) last van gehad. Eigenlijk ging het ook geestelijk vrij snel weer goed met me, er waren inmiddels ook al wat weken verstreken dus het leek een soort opluchting dat het dan ook echt over was op dat moment.
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs
D
 
Hay,
Jeetje wat een vervelend nieuws...
Ik vind het echt erg spijtig voor je, ik heb het zelf niet mee gemaakt maar kan door mn hormonen nu wel voor je huilen!
Erg veel sterkte met het verwerken hiervan!
Liefs ilse
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan