Toch een maart mama!

Hoi,

Ik ben officieel 31 maart uitgerekend, maar ging er altijd van uit dat mijn kleine te laat geboren zou worden en dat ik dus een april-mama zou worden.
3 weken geleden ben ik echter opgenomen in het ziekenhuis (toen 33,3 weken). Door mijn griep/verkoudheid met heel veel heel zwaar hoesten zijn mijn vliezen nl. gescheurd en verloor ik dus vruchtwater. Meestal komt de kleine dan binnen 2 dagen, maar gelukkig was dit bij mij niet het geval. Heb wel een week in het ziekenhuis gelegen en moest daarna (nu dus 2 weken) iedere dag op en neer naar het ziekenhuis, wat zo'n 25 km rijden is. Heb het er echter graag voor over hoor.
Met de kleine is gelukkig alles goed en ook met mij gaat het weer een stuk beter. Het beleid van het ziekenhuis is echter zo dat ze bij gescheurde vliezen (ook al verlies ik nu weinig/geen vruchtwater meer) bij 37 weken gaan inleiden. De afspraak is nu gemaakt voor a.s. zaterdag 10 maart, dus ik wordt toch een maart mama!
Enerzijds is het wel een fijn idee om te weten dat we dus volgende week een zoontje hebben, maar anderzijds ben ik ook wel een beetje ongerust.
Dit omdat de kleine dan natuurlijk nog erg klein is en ik voel me op dit moment goed, dus misschien zou het toch beter zijn om de kleine wat langer te laten zitten. Er is bij gescheurde vliezen echter meer kans op infecties en vanaf 37 weken mag een kindje normaal gezien thuis geboren worden, dus in die zin kan het denk ik toch weinig kwaad. Erg dubbel allemaal.
Verder zie ik best een beetje op tegen de inleiding. Ben bij mijn dochter met 42.1 weken ook ingeleid en dat was heftig.
Graag hoor ik van moeders die ervaring hebben met inleiding/bevalling bij 37 weken en hoe het kindje het deed en hoe groot het was.
Alvast bedankt.
Groetjes Barbara
 
Hoi barbara,

Ik ben niet echt ingeleid, maar heb wel aan het infuus gelegen, om mijn weeen wat sterker te maken..
Maar een vriendin van me is wel ingeleid en die had zo iets van: Oh is dit alles en toen zetten ze het infuus dusdanig open dat het bijna niet te houden was (volgens haar dan) Met andere woorden...houd je niet groot, laat het rustig gebeuren...(toen ze mij aan het infuus legden heb ik ze ook gewaarschuwd, had al 3 dagen weeen en kon niet zoveel meer hebben, dus je kan je er misschien iets bij voorstellen hoe dat ging...hihi)

Liefs Yvonne (39+1)

En welkom bij het maart-forum
 
Hoi, ik ben ruim drie weken geleden bevallen van een dochter die net geen 37
weken was.
Ik werd ingeleid omdat de kleine niet was ingedaald en mijn vliezen waren gebroken.
Ik zal eerlijk zeggen dat het geen pretje was, en uiteindelijk is ze via een keizersnede
geboren. (na 41 uur!!)
Met Fenna was meteen alles goed en ze woog 3260 gram.
Erg netjes dus, maar ik wist al dat ze aan de grote kant was tijdens de zwangerschap.
Laat het maar over je heen komen want het eindresultaat is natuurlijk geweldig!!
(zoals je al weet!!)
Groetjes, Alida
 
Hoi,
gisteren dus opgenomen in het ziekenhuis i.v.m. inleiding. Mijn baarmoedermond was al wel week, maar was nog niet verstreken. Met moeite kon de gyn. één vingertop in de baarmoedermond krijgen, maar dit was pijnlijk en ze kon het hoofdje van de kleine nog niet aanraken. Daarom heb ik gel gekregen. Dit wekte in eerste instantie nog niet veel op, slechts heel minimale harde buiken op het eind van de 4 uur. Daarna nogmaals gel gekregen, waar ik voor mijn gevoel wel reactie op had. Harde buiken die toch wel wat pijnlijk waren om de 4 a 5 minuten. Dit duurde tot vanacht 2 uur, waarna het steeds minder werd. Vanochtend weer getoucheerd en deze harde buiken hadden ook bijna niets gedaan. Ik moest nl. 2 cm. ontsluiting hebben om verder te kunnen gaan met infuus ed, wat dus zeker niet het geval was.
Daarom ben ik vandaag met dikke buik en zonder baby (in de maxicosie wel te verstaan) terug naar huis gestuurd. De baby doet het gelukkig goed in mijn buik.
Wel moet ik nog steeds elke dag op controle in het ziekenhuis. Dinsdag hoor ik wat de verdere plannen van de dames en heren gynaecologen zijn. Ikzelf denk dat ik voorlopig nog gewoon moet afwachten. Straks komt de kleine net als mijn dochter pas met 42 weken!
 
tje...wat een verhaal zeg!! nou, hopelijk gaat die kleine toch eerder komen voor je, maar zolang het kindje het goed maakt...tja...lastig hoor! heel veel sterkte en veel succes alvast voor wat komen gaat he!

liefs sweety
 
Hoi,
Vandaag weer op controle geweest in het ziekenhuis. Had nu de gyn die verantwoordelijk is voor mijn persoontje. Zij gaf mij 3 opties:
- inleiden forceren met groter risico op keizersnede
- afwachten en voorlopig nog niets doen
- meteen keizersnede
We hadden in principe al gekozen voor optie 2, omdat de kleine het goed doet en mijn vliezen waarschijnlijk hoog gescheurd zijn, waardoor de kans op infectie ook minder groot is. Toen vroeg de gyn of ze toch nog inwendig onderzoek mocht doen. Bleek dat de gel uiteindelijk toch voldoende had gewerkt en dat ik 1 a 2 cm ontsluiting heb en een zeer weke baarmoedermond en dat ze mijn vliezen kan breken en ik dus ingeleid kan worden. Had vandaag al gekund, maar moet toch weer van alles regelen en eigenlijk ook wel even beetje van schrik bekomen, want hier had ik dus niet meer op gerekend. Moet nu dus morgen weer naar het ziekenhuis om ingeleid te worden. Hoop dat we dus morgenavond een gezonde zoon in onze armen kunnen houden! Erg spannend allemaal.
 
Onze zoon Daan is geboren!
Hij is op dinsdag 13 maart na een zeer heftige bliksembevalling ter wereld gekomen.
Zoals hierboven vermeld werd ik ingeleid. Ik moest 'sochtends om 08.00 uur binnen zijn, maar we waren er pas om 08.30 omdat we het fototoestel vergeten waren, dus weer even terug om dit op te halen. Om ongeveer 09.30 werd ik aangesloten op het infuus, dat ieder half uur verdubbeld werd qua dosering. Toen hij op 8 stond, kreeg ik (rond 12.00 uur) mijn eerste, niet pijnlijke, harde buiken. Pas toen het infuus rond 12.30 uur op 12 werd gezet, werden mijn weeen langzaam aan steeds pijnlijker, maar in het begin nog zeer goed te hebben. Pas rond 13.45 uur werden de weeen zeer pijnlijk. Ik had ook steeds het gevoel dat ik moest plassen, dus lekker op de wc gaan zitten, waar ik de weeen op dat moment het beste kon opvangen en ik lekker kon kreunen en puffen. Om 14.00 uur heeft de VK me getoucheerd en geconstateerd dat ik wel een zeer weke baarmoedermond had en dat de baarmoeder helemaal was verstreken, maar dat ik nog steeds slechts 2 cm ontsluiting had. Ik balen, want het deed nu toch echt zeer. Huilbui omdat ik de pijn niet meer zag zitten en eigenlijk geen pijnstilling wilde. Toch besloten om maar een morfine-achtige prik in mijn bil te laten zetten. Deze zou na 15 a 30 minuten gaan werken. Ondertussen op mijn zij op bed gaan liggen, om te proberen de weeen op te vangen, wat helaas niet goed wilde lukken. Ik kon me niet ontspannen en lag wild te bewegen met mijn hoofd en armen om a.h.w. de weeen weg te duwen. Dit lukte echter niet en ik had een heel erg drukkend gevoel op mijn blaas en anus. Dacht echt van maak me maar weg en geef me een keizersnee, want dit trek ik niet en het spuitje werkte (nog steeds) niet. Tot ik opeens heel heftige persweeen kreeg rond 14.50 uur. Mijn man dacht eerst dat ik moest overgeven (dat moet vaak rond 3 cm ontsluiting), maar ik gaf aan dat ik persweeen had. Hij zei: "dat kan helemaal nog niet! Puffen!" Dit probeerde ik wel, maar de oerkracht was zo groot dat ik ze niet weg kon puffen en mijn lichaam toch samentrok in de perswee. Mijn man op het knopje gedrukt en de verpleegkundige kwam, die meteen de VK erbij riep. Deze was nog net op tijd om me mee op mijn rug te draaien en onze zoon Daan aan te pakken en op mijn buik te leggen, want in 1 minuut is onze zoon geboren! Het was een zeer heftige bevalling van in principe 1 uur, maar het resultaat mag er wezen!
Wij zijn supertrots op onze knappe zoon Daan, die ondanks zijn prille start (37,3 weken) toch 3270 gram woog! Hij doet het tot nu toe gelukkig erg goed en ook zijn grote zus Sanne is erg blij met hem. En als je dan zo'n klein hummeltje op je buik hebt liggen, dan weet je weer waar je het allemaal voor doet!
Ik wens iedereen die nog moet bevallen veel succes en veel geluk met hun aanstaande wereldwonder, want dat is het!

Groetjes Barbara en Daan (en natuurlijk ook van Sanne en papa)
 

hoihoi,


Tjonge, jonge, wat een bevalling!!!

Gelukkig maken julli het allebei goed! Van harte proficiat met jullie zoon!!!

Geniet van je kraamtijd en hummeltje!

Liefs, Veer
 
Terug
Bovenaan