Lieve meiden,
Misschien hebben jullie mijn laatste topic gelezen "eergisteren positief getest en nu vreselijk onzeker".
Woensdag 10/09 had ik een duidelijke positieve test en 2 dagen daarna (vrijdag 12/09) werd ik onzeker en bang. Continue het gevoel dat het niet goed zat.
Ik heb toen ee berichtje hier geplaatst en heb daar lieve reacties op gekregen.
Die nacht zou ik op vakantie gaan naar Turkije.
Mijn gevoel was vanaf die zondag daarna nog slechter geworden, ik raakte mijn symptomen kwijt (geen pijnlijke borsten meer, eetlust terug, geen duizelingen meer).
Die maandag nog een test gedaan (had ik voor de zekerheid meegenomen, voorgevoel?).
Die test was minder duidelijk dan mijn eerste test al gaf deze nog wel zwanger aan.
De volgende dag had ik vreselijke huilbuien, mijn gevoel gaf gewoon aan dat het afgelopen was, al verloor ik geen bloed dus je blijft ondanks alles hoop houden.
Woensdag na het opstaan op de wc, bloed! We hebben direct de reisverzekering gebeld dat we naar het ziekenhuis wilden. Taxi gepakt en naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft een echo gedaan. Een buikecho, ik was pas 6 weken dus ik ging er al vanuit dat hier niets op te zien zou zijn. Dit was ook inderdaad het geval. Vaginale echo's zijn kennelijk vreemd in Turkije. O, wat wilde ik op dat moment graag dat ik in Nederland was. We hadden een tolk die gebrekkig engels praatte en op zo'n moment voel je je dood ongelukkig.
Omdat ze op de echo niets konden zien (behalve dat de gyn vond dat mijn baarmoeder er niet goed uitzag> hij zag 2 halve baarmoeders met gekartelde randen) hebben ze een bloedtest afgenomen om (daar ging ik tenminste vanuit) mijn hcg waarde te bepalen. Een uur moest ik op de uitslag wachten. Ondertussen verloor ik nog meer bloed, snel maandverband en tampons gehaald aan de overkant van het ziekenhuis bij een apotheek. Aangezien de bloedingen heviger werden werd mijn vermoeden eigenlijk bevestigd. Na ruim een uur wachten wilden ze ons nog 50 minuten laten wachten. Mijn man was he hier niet mee eens en heeft geeist dat de uitslag gehaald zou worden. En toe was die ineens wel bekend.
Toen was het wachten op de tolk. Toen we haar aan zagen komen lopen en haar bij de gyn het kantoortje in zagen lopen ging ik ervan uit dat we wel even naar binnen geroepen zouden worden. Maar niks van dit alles.
Op de gang met minimaal 50 wachtende patiënten (ook veel toeristen die allemaal engels spreken) werd er door de tolk (!), dus niet eens door de gyn zelf, van afstandje naar mij geroepen "your pregnancy is finished". Kan het nog tactlozer??
Ze wilden mij direct opnemen en curreteren. Dit ging mij te snel. Ik wilde eerst contact opnemen met mijn eigen ziekenhuis. Ik had daar al een spoed afspraak gemaakt, direct de dag na mijn vakantie, vandaag dus, omdat het dus al niet goed voelde. Ze wilden mij niet laten gaan, elke minuut zou risico met zich mee brengen.
Toch ben ik naar buiten gelopen om de gyn in nl te bellen. Die raadde mij aan de natuur zijn gang te laten gaan en mij absoluut niet te laten curreteren in Turkije, zover ik mij fysiek verder goed voelde. Het was volgens haar een natuurlijk proces en aangezien ik al bloedde ging zij ervan uit dat ik het op de natuurlijke wijze zou "kwijt raken". Tevens vertelde ze dat wanneer ik die dag in nl naar het ziekenhuis zou zijn gegaan, ze me ook naar huis had gestuurd en mij een week later teug wou zien of ik alles kwijt zou zijn. Dus de afspraak van vandaag zou blijven staan.
Dit gaf mij een goed gevoel, in hoeverre je kunt spreken over een goed gevoel want ik was hartstikke verdrietig. Immers precies een week geleden had ik die ochtend met een positieve test in mijn handen gestaan.
Het ziekenhuis (de tolk) kon mijn beslissing absoluut niet waarderen. Ik moest een brief schrijven dat ik vande behandeling af zag en dat ik de risico's voor eigen rekening nam. Welke risico's? Die hadden ze mij niet eens verteld. Later bleek dat ze gewoon extra geld hadden willen opstrijken (curretage) en dat het in Turkije niet rein is om de natuur (lees: met bloedingen blijven lopen) zijn gang te laten gaan.
Geloof me; dan is je vakantie verder verpest. Ik was zo verdrietig en had gewoon in nederland willen zijn. In je eigen ziekenhuis, in je eigen taal etc.
De verzekering was ontzettend behulpzaam, ze hebben direct een fax gestuurd naar het ziekenhuis dat ze garant stonden voor de betaling, we moesten bonnetjes van de taxi bewaren en ook telefoon kosten mochten we declareren.
Eenmaal terug in het hotel lag er een briefje op onze kamer dat we het ziekenhuis moesten bellen. Die vertelde ons dat we terug moesten komen om te betalen. Volgens hen had onze verzekering eenfax gestuurd dat we contant moesten betalen in het ziekenhuis en dat we het in nederland terug konden claimen. Wij weer de verzekering gebeld; hier was niks van waar!!! Ze hadden hun administratie kantoor in Istanboel al opdracht gegeven om tot betaling over te gaan. Het ziekenhuis probeerde gewoon om 2x de rekening te innen! Hebben ze daar dan totaal geen gevoel? Ok, in Turkije is het misschien min of meer lopende band werk, er gaan immers nog veel meer zwangerschappen mis, maar voor mij is het geen lopende band werk!
Vanacht zijn we thuis gekomen en vanmorgen had ik om 09.15 in mijn eigen ziekenhuis een afspraak. Wat een verschil en wat een begip!
De gyn was blij dat ik niet voor een curretage in Turkije had gekozen. Soms is een curretage onvermijdelijk maar ook dit kan risico's met zich mee brengen; lidtekenweefsel waardoor een nieuwe zwangerschap mogelijk problemen op kan leveren. Ze heeft een vaginale echo (hè hè eindelijk) gemaakt en ik was helemaal schoon (ik heb 3 dagen gebloed en 1 dag rest bloed, bruinig). Mijn baarmoeder zag er perfect uit en mijn eierstokken waren ook helemaal in orde. Sterker nog; er was alweer een eitje aan het rijpen!
Al mijn vragen heeft ze beantwoord en ondanks dat het een nare ervaring is ben ik hier heel wat prettiger het ziekenhuis uitgelopen dan vorige week in Turkije.
Mijn voornemen? Nooit meer op vakantie als ik zwanger ben; geloof me, dit wil je niet meemaken in het buitenland.
Ik hoor graag reacties van meiden/vrouwen die ook een mk hebben gehad. Zou graag ervaringen willen delen en ik heb zoveel vragen.
Eén daarvan is bijvoorbeeld hoe lang het bij jullie duurde voordat je weer opnieuw zwanger was en of je de eerste weken dan ook weer zo bang bent dat het misloopt.
Voordat ik de test deed voelde ik al aan dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn, heb dit alleen niet uitgesproken omdat ik bang was dat mijn lichaam mij bedroog.
Kennelijk heb ik het ook aangevoeld dat deze zwangerschap niet goed zat, volgens de gyn kan dat, sommige vrouwen schijnen dit aan te voelen.
Ook alle andere reacties zijn meer dan welkom! Ben zo blij weer thuis te zijn om mijn verhaal op dit forum kwijt te kunnen.
Zie uit naar jullie reacties!
Liefs,
Phoeby
Misschien hebben jullie mijn laatste topic gelezen "eergisteren positief getest en nu vreselijk onzeker".
Woensdag 10/09 had ik een duidelijke positieve test en 2 dagen daarna (vrijdag 12/09) werd ik onzeker en bang. Continue het gevoel dat het niet goed zat.
Ik heb toen ee berichtje hier geplaatst en heb daar lieve reacties op gekregen.
Die nacht zou ik op vakantie gaan naar Turkije.
Mijn gevoel was vanaf die zondag daarna nog slechter geworden, ik raakte mijn symptomen kwijt (geen pijnlijke borsten meer, eetlust terug, geen duizelingen meer).
Die maandag nog een test gedaan (had ik voor de zekerheid meegenomen, voorgevoel?).
Die test was minder duidelijk dan mijn eerste test al gaf deze nog wel zwanger aan.
De volgende dag had ik vreselijke huilbuien, mijn gevoel gaf gewoon aan dat het afgelopen was, al verloor ik geen bloed dus je blijft ondanks alles hoop houden.
Woensdag na het opstaan op de wc, bloed! We hebben direct de reisverzekering gebeld dat we naar het ziekenhuis wilden. Taxi gepakt en naar het ziekenhuis. De gynaecoloog heeft een echo gedaan. Een buikecho, ik was pas 6 weken dus ik ging er al vanuit dat hier niets op te zien zou zijn. Dit was ook inderdaad het geval. Vaginale echo's zijn kennelijk vreemd in Turkije. O, wat wilde ik op dat moment graag dat ik in Nederland was. We hadden een tolk die gebrekkig engels praatte en op zo'n moment voel je je dood ongelukkig.
Omdat ze op de echo niets konden zien (behalve dat de gyn vond dat mijn baarmoeder er niet goed uitzag> hij zag 2 halve baarmoeders met gekartelde randen) hebben ze een bloedtest afgenomen om (daar ging ik tenminste vanuit) mijn hcg waarde te bepalen. Een uur moest ik op de uitslag wachten. Ondertussen verloor ik nog meer bloed, snel maandverband en tampons gehaald aan de overkant van het ziekenhuis bij een apotheek. Aangezien de bloedingen heviger werden werd mijn vermoeden eigenlijk bevestigd. Na ruim een uur wachten wilden ze ons nog 50 minuten laten wachten. Mijn man was he hier niet mee eens en heeft geeist dat de uitslag gehaald zou worden. En toe was die ineens wel bekend.
Toen was het wachten op de tolk. Toen we haar aan zagen komen lopen en haar bij de gyn het kantoortje in zagen lopen ging ik ervan uit dat we wel even naar binnen geroepen zouden worden. Maar niks van dit alles.
Op de gang met minimaal 50 wachtende patiënten (ook veel toeristen die allemaal engels spreken) werd er door de tolk (!), dus niet eens door de gyn zelf, van afstandje naar mij geroepen "your pregnancy is finished". Kan het nog tactlozer??
Ze wilden mij direct opnemen en curreteren. Dit ging mij te snel. Ik wilde eerst contact opnemen met mijn eigen ziekenhuis. Ik had daar al een spoed afspraak gemaakt, direct de dag na mijn vakantie, vandaag dus, omdat het dus al niet goed voelde. Ze wilden mij niet laten gaan, elke minuut zou risico met zich mee brengen.
Toch ben ik naar buiten gelopen om de gyn in nl te bellen. Die raadde mij aan de natuur zijn gang te laten gaan en mij absoluut niet te laten curreteren in Turkije, zover ik mij fysiek verder goed voelde. Het was volgens haar een natuurlijk proces en aangezien ik al bloedde ging zij ervan uit dat ik het op de natuurlijke wijze zou "kwijt raken". Tevens vertelde ze dat wanneer ik die dag in nl naar het ziekenhuis zou zijn gegaan, ze me ook naar huis had gestuurd en mij een week later teug wou zien of ik alles kwijt zou zijn. Dus de afspraak van vandaag zou blijven staan.
Dit gaf mij een goed gevoel, in hoeverre je kunt spreken over een goed gevoel want ik was hartstikke verdrietig. Immers precies een week geleden had ik die ochtend met een positieve test in mijn handen gestaan.
Het ziekenhuis (de tolk) kon mijn beslissing absoluut niet waarderen. Ik moest een brief schrijven dat ik vande behandeling af zag en dat ik de risico's voor eigen rekening nam. Welke risico's? Die hadden ze mij niet eens verteld. Later bleek dat ze gewoon extra geld hadden willen opstrijken (curretage) en dat het in Turkije niet rein is om de natuur (lees: met bloedingen blijven lopen) zijn gang te laten gaan.
Geloof me; dan is je vakantie verder verpest. Ik was zo verdrietig en had gewoon in nederland willen zijn. In je eigen ziekenhuis, in je eigen taal etc.
De verzekering was ontzettend behulpzaam, ze hebben direct een fax gestuurd naar het ziekenhuis dat ze garant stonden voor de betaling, we moesten bonnetjes van de taxi bewaren en ook telefoon kosten mochten we declareren.
Eenmaal terug in het hotel lag er een briefje op onze kamer dat we het ziekenhuis moesten bellen. Die vertelde ons dat we terug moesten komen om te betalen. Volgens hen had onze verzekering eenfax gestuurd dat we contant moesten betalen in het ziekenhuis en dat we het in nederland terug konden claimen. Wij weer de verzekering gebeld; hier was niks van waar!!! Ze hadden hun administratie kantoor in Istanboel al opdracht gegeven om tot betaling over te gaan. Het ziekenhuis probeerde gewoon om 2x de rekening te innen! Hebben ze daar dan totaal geen gevoel? Ok, in Turkije is het misschien min of meer lopende band werk, er gaan immers nog veel meer zwangerschappen mis, maar voor mij is het geen lopende band werk!
Vanacht zijn we thuis gekomen en vanmorgen had ik om 09.15 in mijn eigen ziekenhuis een afspraak. Wat een verschil en wat een begip!
De gyn was blij dat ik niet voor een curretage in Turkije had gekozen. Soms is een curretage onvermijdelijk maar ook dit kan risico's met zich mee brengen; lidtekenweefsel waardoor een nieuwe zwangerschap mogelijk problemen op kan leveren. Ze heeft een vaginale echo (hè hè eindelijk) gemaakt en ik was helemaal schoon (ik heb 3 dagen gebloed en 1 dag rest bloed, bruinig). Mijn baarmoeder zag er perfect uit en mijn eierstokken waren ook helemaal in orde. Sterker nog; er was alweer een eitje aan het rijpen!
Al mijn vragen heeft ze beantwoord en ondanks dat het een nare ervaring is ben ik hier heel wat prettiger het ziekenhuis uitgelopen dan vorige week in Turkije.
Mijn voornemen? Nooit meer op vakantie als ik zwanger ben; geloof me, dit wil je niet meemaken in het buitenland.
Ik hoor graag reacties van meiden/vrouwen die ook een mk hebben gehad. Zou graag ervaringen willen delen en ik heb zoveel vragen.
Eén daarvan is bijvoorbeeld hoe lang het bij jullie duurde voordat je weer opnieuw zwanger was en of je de eerste weken dan ook weer zo bang bent dat het misloopt.
Voordat ik de test deed voelde ik al aan dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn, heb dit alleen niet uitgesproken omdat ik bang was dat mijn lichaam mij bedroog.
Kennelijk heb ik het ook aangevoeld dat deze zwangerschap niet goed zat, volgens de gyn kan dat, sommige vrouwen schijnen dit aan te voelen.
Ook alle andere reacties zijn meer dan welkom! Ben zo blij weer thuis te zijn om mijn verhaal op dit forum kwijt te kunnen.
Zie uit naar jullie reacties!
Liefs,
Phoeby
