Toch een nachtje ziekenhuis!

[Anoniem]

Na nachten wakker te zijn geweest en volledig overstuur mochten we vrijdag dan van onze eigen huisarts toch even naar de SEH met de kleine.
Na wat onderzoekjes en veel gehuil van de kleine hebben we in overleg met de kinderarts besloten dat het verstandiger was om Kyano een nachtje op te nemen
Niet alleen voor hem maar ook voor ons
Na 3 nachten op en alleen maar een huilend kind waren we eigenlijk een beetje de wanhoop nabij.
Op de afdeling aangekomen moesten we in een steriele kamer
Of tewel hij lag gelukkig alleen.
De zuster kwam om hem een sonde in te brengen
Man wat is dat zielig zeg!!
Ik raakte volledig in tranen en mijn man en een andere zuster moesten mij ook troosten
Gelukkig had de kleine er daarna helemaal geen last van
Hij kreeg 4 uur lang vloeistof met mineralen envzouten toegediend en met de tijd zag je hem gewoon opknappen.
Hij had zelfs 80 cc gedronken!
De volgende ochtend had hi zelfs zijn hele fles opgedronken.
Ik wist niet wat me overkwam
Mijn man had die nacht thuis geslapen en ik was bij de kleine in het ziekenhuis gebleven.
Wat alleen nu het probleem is (althans dat denken wij) is dat Kyano nu bang is om te slapen.
Telkens als we hem nu op bed leggen schreeuwt hij alles bij mekaar
Het duurt echt een tijdje voordat hij rustig is en in slaap valt
Ik zelf denk dat hij een soort van trauma heeft of zo van zijn opname
Zou dat kunnen?
Hebben jullie daar misschien er varing mee?

Gelukkig is hij nu weer thuis en kan hij weer een beetje lachen

Dikke knuf

 

[Anoniem]

Hoi Jolanda,

Het kan best zijn dan je zoontje er een trauma aan overgehouden heeft van het nachtje ziekenhuis en het inbrengen van de sonde. Het is toch een hele verandering voor zo'n kindje, andere omgeving ed met vreemde mensen die ook nog van alles willen en doen.
Probeer zoveel mogelijk een vast ritme aan te houden met het in bed leggen, dan weet hij dat dit bij het naar bed gaan hoort.
Laten merken dat je er voor hem bent, door bv iedere 5 minuten even bij hem te gaan kijken en een aai over zijn bolletje te geven zolang hij huilt.
Niet meteen naar beneden gaan, maar nog een half uurtje boven rommelen en daarbij laten horen dat je er bent, is ook makkelijker als hij nog steeds huilt hoef je niet iedere keer de trap op en af.
Op deze manier kun je hem weer het vertrouwen geven dat het goed is in bed en dat hij veilig kan gaan slapen.

Mijn oudste (Maik) is in het ziekenhuis geboren en heeft daar de eerste 15 dagen gelegen. Toen hij mee naar huis mocht heeft hij heel erg een vast schema nodig gehad om een beetje lekker in zijn vel te zitten.

Veel succes met de kleine en hopenlijk gaat het snel beter met slapen.

Liefs Saskia

 

[Anoniem]

hoi hoi

tjee wat naar zeg , hoop dat het nu beter en beter blijft gaan

Ryan heeft 3 x in het ziekenhuis gelegen

na de eerste periode van 8 weken had hij dit ook heel erg

ik legde hem in bed en hup het was foutenboel
ik heb hem telkens weer opgepakt en in slaap gewiegt
na verloop van tijd , pakte ik hem op knuffelde hem en vertelde dat alles goed was en het echt bedtijd was enzo enzo ( klinkt stom maar het hielp) en legde hem terug en na soms wat gehuil of gemopper ging hij slapen , en zo werd het steeds minder tot het niet meer hoefde en ik hem gewoon in bed kon leggen en hij ging slapen

ik heb het gewoon de tijd gegeven en hem rustig laten wennen dat alles goed is en eigenlijk met het weer oppakken bevestigt dat we er zijn en blijven .

Bij de 2de ziekenhuisopname was het foute boel 's nachts in het ziekenhuis maar was het gelukkig al weer een stuk sneller voorbij thuis.

nu na de 3de ziekenhuis opname , waarbij hij in het ziekenhuis elk uur huilend wakker werd , sliep hij thuis als een roosje totaal geen problemen

wat hij nog wel steeds heet na elke keer dat hij 's nachts met verwerken veel huilt in zijn slaap maar ook dit wordt minder

mijn advies : laat hem rustig wennen en neem de tijd, bevestig dat alles goed is maar leg hem wel telkens terug in bed.

ik wens jee heel veel sterkte en kracht want ik weet het SLOOPT je idd
je wordt moe moe moe ,

heel veel beterschap en sorry voor mijn lange verhaal , hoop dat ej er wat aan hebt


liefs moekje mama van Ryan 24-07-2007