Toch raar.........

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden

Ik heb 3wk geleden een miskraam gehad en daarna
ben ik gecurriteerd.Wij zijn ontzettend geschrokken
door dit alles in ook zeer verdrietig.De eerste dagen
leef je in een roes je doet alles automatisch en huilt vaak.
Nu merk ik aan mij zelf dat het verdriet iets naar de achter
grond gaat.Wij proberen weer opnieuw zwanger te worden.
Langzaam pak ik mijn gewone dingen weer op.Wij   hebben
ook nog een zoontje van bijna 19mnd rond huppelen die
hier natuurlijk niets van snapt en daarom ook zijn aandacht
vraagt misschien dat het daarom voor mijn gevoel allemaal
iets gemakkelijker weer door gaat.Voel mij hier wel schuldig
over,want dit kindje was zo gewenst dat ik denk dat dit niet
normaal is.Misschien komt het later allemaal wel weer naar
boven?Hebben jullie dit ook wel gehad of ben ik raar?

Groetjes anita
 
hoi Anita,

Zeker is dat niet raar! Ik herken het zeer zeker! Ik zit nu midden in de shit zeg maar. En ik kan alleen maar denken: lijf, schiet op, ik wil verder! Naar buiten en gewoon naar de winkel gaan. Of rennen door de kamer met mijn dochter van 3. Maar dat zullen we maar even niet doen.Haha! De eerste dagen waren voor ons ook moeilijk. Logisch, maar dan weet je dat het niet goed zit en kun je niks anders doen dan je er bij neer leggen. Het scheelt bij ons ook dat we er al 1 hebben rondlopen. Genoeg afleiding en het leven gaat ook door. Ik vind dit ook zonde van mijn tijd om het maar zo te zeggen. Als de bloedingen stoppen, kunnen we pas echt verder met leven, evt denken aan nog een zwangerschap. Maar dat zien we nog wel. Maar je bent dus niet de enige!

groetjes Kyra
 
Wij waren in het begin ook heel erg verdrietig. Het is nu voor mij ook 3 weken geleden en ook wij zijn alweer volop bezig met weer zwanger worden.
Je bent dus echt niet de enige. Die kinderwens blijft even groot, of is misschien nog wel groter hierdoor!!!
zet m op!
groetjes leetje
 
hoi cooper
mijn vriend en ik hebben na het rotnieuws 2 dagen gejankt en daarna even er tussenuit geweest,naar terschelling.na die 2 dagen janken was het  voor mijn gevoel "goed".ik was niet meer verdrietig,had zoiets  van:vreselijk shit,maar je doet er toch niks aan.voor a.s. woensdag een afspraak bij de gyn. gemaakt,hopelijk halen ze het dezelfde dag nog weg en dan gaan we weer klussen,want ik wil zo snel mogelijk weer zwanger zijn.ik voel het niet echt als een verlies.het is gewoon misgegaan,domme pech.ik denk niet dat dat raar is.je moet toch door.ik heb alle begrip voor vrouwen die het ervaren als het verliezen van hun kindje hoor.iedereen heeft het recht te voelen wat ie voelt.maar bij mij was het nog te pril,het heeft nooit geleefd,het hartje heeft nooit geklopt.jammer maar helaas.vandaag heb ik wel een dip omdat mn vriend vanmorgen weer voor zijn werk naar het buitenland is vertrokken.ik voel me erg alleen en moet nu wel af entoe huilen bij een mooi nummer op de radio ofzo.op zo'n moment voel ik wel even de impact van het gebeuren.maar ik hou de moed erin en dat wens ik voor iedereen hier:veel goede moed!!
groetjes kari
 
Hoi Anita,

Ik kan je verhaal ook delen...
Ik had aan het begin het idee dat het allemaal
nog zo abstract voor me was...kon het me gewoon
nog niet voorstellen...
Mijn omgeveing vond me ook heel nuchter...

Toen heb ik het een week heel moeilijk gehad...spijt
van mijn  curetage...' was het anders niet gewoon
losgekomen...dan had ik beter afscheid kunnen nemen '...

Ik heb het nu natuurlijk druk gehad met de verhuizing en
dan stop je ook wel even een en ander weg...
Maar bij een aanrijding zaterdag, was ik na afloop helemaal
kapot...toen kwam mijn verdriet opeens weer helemaal boven...

Ik denk dat dat nog vaak zal gebeuren, op heel onverwachte
momenten, zal je verdriet weer naar boven komen...

En ik verwacht alles pas een plekje te kunnen geven bij een
eventuele volgende zwangerschap...ik weet natuurlijk niet
of dat zo is...

Kom op meid,  ik wens je alle goeds toe...

Liefs, Judith    
 
Hoi anita,

Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb dat inderdaad ook. Je gaat toch verder, want in mijn geval loopt er een klein meisje rond wat smorgens toch vrolijk om mama staat te roepen en vrolijk aan hel zingen is en aan het huppelen. Je pakt je leven denk ik ook makkelijker op als je al een kindje hebt. Je weet dat het ook goed kan gaan. Ik heb een MK gehad na 7.5 week, het vruchtje was met 6 weken gestopt met groeien. En ik heb ook zo mijn moeilijke momenten. Net als deze week toen 2 vrouwen bij het knuffelzwemmen vertelden dat ze zwanger waren en rond dezelfde tijd  zijn uitgerekend als dat ik zou zijn geweest als het goed was gegaan. Dan moet je toch weer even slikken. Ik wil ook weer zo snel mogelijk zwanger worden, ik denk inderdaad ook dat die wens door dit alleen maar groter wordt. Het is toch even heel dicht bij geweest. je hoeft je hier absoluut niet schuldig over te voelen!
Heel veel succes.
Groetjes Lucielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan