Toch tweede miskraam....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik heb al eerder een bericht geplaatst onder het forum Zwanger zijn.
Ik heb vorig jaar april mijn eerste miskraam gehad na twee jaar proberen om zwanger te worden. Helaas na 6 weken kreeg ik toen een bloeding en pas met tien weken is het er toen (spontaan) uitgekomen. Op Oudjaarsdag 2005 bleek ik weer zwanger te zijn. Ik was blij maar erg bevreesd dat het weer fout zou gaan. En weer met 6 weken kreeg ik een bloeding. Afgelopen maandag heb ik na drie weken wachten (!) een tweede echo gehad en het bleek weer niet goed. Helaas zit het erg goed vast en ben ik nog steeds misselijk enzo. Ik moet volgende week een curretage ondergaan en zie daar enorm tegenop, laat staan tegen de toekomst. Deze tweede miskraam houd me op zich niet tegen om weer zwanger te willen worden maar ik ben erg bang voor een derde miskraam, mocht ik nog zwanger worden, maar daar ga ik maar vanuit. Weet nog niet of ik een chromosomenonderzoek wil laten doen. Wat als er iets mis blijkt? Dan kan je er nog niets mee.
Ik heb er nu heel veel verdriet van en praat er veel over. Het lezen van de andere berichten op dit forum doet me goed, ook al zijn het geen prettige berichten.
Ik leef met iedereen mee die een of meer miskramen heeft ondergaan. Laten we hopen op goede berichten in de toekomst!

Beppie, 34 jaar
 
Hi Beppie,

Wat verschrikkelijk om dit twee keer achter elkaar mee te moeten maken, ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Toen ik na mijn mk vorig jaar  opnieuw zwanger raakte heb ik veel bloedverlies gehad en heb voortdurend in de angst geleefd dat het weer mis zou gaan. Gelukkig is het bij mij nu wel goed en verwacht ik mijn kindje een dezer dagen. Hoe cliché het ook klinkt het kan gewoon 2 keer mis gaan zonder dat daar een aanwijsbare reden voor is, ik kan me voorstellen dat je misschien onderzoeken wilt laten doen. Dat had ik misschien ook wel gedaan.

Voor wat betreft de curettage zou ik me niet al te druk maken (wat klinkt ook dat weer makkelijk zeg, ik maakte me ook ontzettend druk). Maar het is echt  een zeer lichte ingreep. Het enige wat ik echt verschrikkelijk vond was het definitieve einde van mijn zwangerschap, ik was enorm emotioneel toen ik uit het roesje kwam. Aan de andere kant kon ik daarmee wel een zeer onzekere en verdrietige periode gaan afsluiten.

Lieve Beppie ik wens je heel veel sterkte en hoop dat ook jij binnenkort een goede zwangerschap zult hebben.

Liefs,
Daantje
 
Hallo Beppie,

Wat verschrikkelijk is dit voor je zeg. Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. En hoe je twijfelt of je een chromosomenonderzoek wilt laten doen ja of nee.
Zelf ben ik ook al ruim 2 jaar bezig en heb vorig jaar in september en november een miskraam gehad. Beide spontaan gebeurt dus hoefde geen curretage te ondergaan. Maar toch het blijft verschrikkelijk. Wij hebben wel voor een chromosomenonderzoek gekozen en onze gyn vertelde dat daar zelde of nooit iets uit komt. Bij ons is dit onderzoek gelukkig ook helemaal goed. Wij willen ook heel graag weer zwanger worden en ook daar speelt die angst voor een derde mk weer mee. Ik heb ook hulp gezocht voor mezelf, want ik kwam niet uit dat zwarte gat waar ik in terecht was gekomen. Dat heeft me heel erg goed gedaan.
Ik wens je heeel veeel sterkte toe. En als je besluit een chromosomenonderzoek te laten doen, wens ik je daar ook heel veel succes mee. Als er iets of niets uit komt dan weet je dat in ieder geval en hoef je niet te gaan malen of er misschien wel iets is. Tenminste zo heb ik het bedacht voor onszelf. 'k heb natuurlijk nu makkelijk praten omdat het bij ons allemaal goed is.

Heeel veel sterkte de komende tijd en hopelijk dit jaar weer zwanger en dan moeten ze blijven zitten!!

Liefs Natasja
 
Hoi Beppie,

Wat verdrietig zeg! Zoiets is al erg genoeg om 1 keer mee te maken...
Ik kan me voorstellen dat je zegt steeds banger te worden, maar
gelukkig weerhoudt dit je er niet van te verlangen naar een nieuwe
zwangerschap.

Ik heb zelf vorig jaar oktober een curettage gehad na 10 weken
zwangerschap. Het vruchtje was al heel vroeg gestorven. Ik vond (en
vind) het heel verdrietig om dit meegemaakt te hebben en hoop nu op
meer geluk (zie andere discussie).

Hetzelfde geluk wens ik jou toe in de toekomst. Maar voor nu: zorg goed voor jezelf!

Strekte en liefs,

Sisi.

 
Daantje, Natasja en Sisi, onwijs bedankt voor jullie reacties!
De curretage is achter de rug en het viel inderdaad 100% mee. Het was vooral zo moeilijk dat ik in mijn hoofd niet meer zwanger was maar mijn lichaam nog wel. Na de curretage klopt dit allemaal wel, hoe verdrietig het ook blijft, maar ik kan het nu veel beter een plekje geven. Dacht dat ik in een gat zou vallen, maar voel me zowel lichamelijk als emotioneel erg goed. Het kan nog zo zijn dat mijn hormonen straks roet in het eten gaan gooien maar dat zien we dan wel weer. Ga volgende maand lekker drie weken op vakantie en dan zie ik daarna wel weer. Eerst even ontzwangeren! Het klinkt gek maar niet zwanger zijn heeft ook zo z'n voordelen (alcohol drinken, pamezaanse kaas over de pasta etc.) Neemt niet weg dat ik dolgraag ooit een eigen kindje zou willen en ik geeft de hoop dan ook niet op! Maar na twee miskramen kijk ik er eigenlijk niet naar uit om weer zwanger te worden. Het is nu omgeven met zoveel stress dat ik liever nog even wacht.

Laten we duimen!
groetjes
Beppie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan