<p style="text-align: right;">Hallo dames,</p><p>Momenteel volg ik de opleiding tot apothekersassistente, ik moet hiervoor een onderzoek gaan uitvoeren en was benieuwd naar de volgende stelling:</p><p>-Wat ervaren ouders bij het toedienen van medicatie bij kinderen?</p><p> </p><p>Deel je ervaringen, ik ben benieuwd!</p><p> </p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Toedienen van medicatie bij kinderen
- Onderwerp starter Gebruiker10195971
- Startdatum
DRAMA!!!!!!!!!!!!
het enige wat ik hier naar binnen krijgen zijn vloeibare medicatie die niet al te vies smaken en als ze een beetje door de limonade gemixt kunnen worden. Alle andere medicatie is niet echt optie. Tenzij je met 3 man sterk iets naar binnen wilt proppen.
het enige wat ik hier naar binnen krijgen zijn vloeibare medicatie die niet al te vies smaken en als ze een beetje door de limonade gemixt kunnen worden. Alle andere medicatie is niet echt optie. Tenzij je met 3 man sterk iets naar binnen wilt proppen.
Hier gaat het toedienen van medicatie al vanaf geboorte heel erg goed. Eerst via sonde, later door een spuitje (zonder naald). Het scheelt misschien dat mijn zoon ermee opgegroeid is. Hij weet niet beter dan dat het erbij hoort. Het schijnt dat het omzetten van medicatie van tablet naar drankvorm met een smaakje een niet altijd zo vanzelfsprekend proces te zijn. Maar ik ben heel blij dat dit zo kan, want dit maakt het voor ons kind veel makkelijker aangezien tabletten door zijn aandoening lastig is. Overigens heb ik wel een mooi truukje geleerd om een tablet vloeibaar te maken (je leert nog eens wat).
Toch heb ik ook wel eens meegemaakt dat het lastig is, omdat hij zich als een echte en normale peuter/kleuter gedraagt, die graag zijn grenzen opzoekt en weigert. Maar nooit echt problematisch, en niet wat met een beetje gezonde omkoperij of enthousiasme op te lossen valt. Ik probeer het hier altijd positief te houden. Heb ook altijd vanaf geboorte tegen hem gepraat over wat hij krijgt en wat het doet. Ik benoem vaak dat hij er groot en sterk van wordt. Positief dus.
Waar ik meer tegenaanloop is de organisatie van de apotheek zelf. Ik heb veel frustraties ervaren bij onze dorpsapotheek. Problemen met bestellingen, onduidelijkheden mbt verzekering en betalingen, slechte communicatie of 'eigenwijs' personeel die dachten het beter te weten. Ik was het echt spuugzat! Sinds ik alles laat regelen en bezorgen via de apotheek van het academisch ziekenhuis waar we zorg verkrijgen is er niks meer aan de hand en gaat alles van een leien dakje. Ze zorgen niet alleen voor mijn kind, maar ook voor mij als ouder. Ontlasten mij van de stress en denken vooruit zodat ik niet meer zo hard hoef te werken. Bellen soms vanuit zichzelf op om te checken hoe het gaat.
Als je voor je opleiding wilt weten hoe het voor een ouder is om medicatie toe te moeten dienen bij je eigen kind, dan zou ik je graag mee willen geven dat het prettig is als een apothekers assistente zich bewust is van de last die een ouder moet dragen in dit kader en die hierop kan anticiperen. Ik heb bij beiden apotheken moeten huilen. De een van continue frustraties, de ander van geluk omdat het zo fijn is als er goed met je gecommuniceerd wordt, als er naar je geluisterd wordt, en als je het vertrouwen kunt hebben en de garantie dat dingen geregeld worden. Een goede apothekers assistente denkt met je mee en toont betrokkenheid in je situatie. Je hoeft geen maatschappelijk werker te zijn, maar een beetje empatisch vermogen is wel heel erg fijn.
Want een relaxte mama komt het kind ook ten goede ;-)
succes met je opleiding! En als je meer wil weten of nog andere vragen hebt dan laat maar weten!
groetjes, Esther
Toch heb ik ook wel eens meegemaakt dat het lastig is, omdat hij zich als een echte en normale peuter/kleuter gedraagt, die graag zijn grenzen opzoekt en weigert. Maar nooit echt problematisch, en niet wat met een beetje gezonde omkoperij of enthousiasme op te lossen valt. Ik probeer het hier altijd positief te houden. Heb ook altijd vanaf geboorte tegen hem gepraat over wat hij krijgt en wat het doet. Ik benoem vaak dat hij er groot en sterk van wordt. Positief dus.
Waar ik meer tegenaanloop is de organisatie van de apotheek zelf. Ik heb veel frustraties ervaren bij onze dorpsapotheek. Problemen met bestellingen, onduidelijkheden mbt verzekering en betalingen, slechte communicatie of 'eigenwijs' personeel die dachten het beter te weten. Ik was het echt spuugzat! Sinds ik alles laat regelen en bezorgen via de apotheek van het academisch ziekenhuis waar we zorg verkrijgen is er niks meer aan de hand en gaat alles van een leien dakje. Ze zorgen niet alleen voor mijn kind, maar ook voor mij als ouder. Ontlasten mij van de stress en denken vooruit zodat ik niet meer zo hard hoef te werken. Bellen soms vanuit zichzelf op om te checken hoe het gaat.
Als je voor je opleiding wilt weten hoe het voor een ouder is om medicatie toe te moeten dienen bij je eigen kind, dan zou ik je graag mee willen geven dat het prettig is als een apothekers assistente zich bewust is van de last die een ouder moet dragen in dit kader en die hierop kan anticiperen. Ik heb bij beiden apotheken moeten huilen. De een van continue frustraties, de ander van geluk omdat het zo fijn is als er goed met je gecommuniceerd wordt, als er naar je geluisterd wordt, en als je het vertrouwen kunt hebben en de garantie dat dingen geregeld worden. Een goede apothekers assistente denkt met je mee en toont betrokkenheid in je situatie. Je hoeft geen maatschappelijk werker te zijn, maar een beetje empatisch vermogen is wel heel erg fijn.
Want een relaxte mama komt het kind ook ten goede ;-)
succes met je opleiding! En als je meer wil weten of nog andere vragen hebt dan laat maar weten!
groetjes, Esther
Over het algemeen drama. Heb een zoon van 2 en die heeft al aardig wat meegemaakt.
Hij heeft puffers gehad van een half jaar tot zijn tweede, maar word panisch van angst als er iets op zijn gezicht moet komen. Dus 2 mensen nodig, 1 voor het kind in de houtgreep, 1 voor de puffer. Misschien scheelt het dat de puffer alleen hoefde bij extreme benauwdheid, hij heeft er dus nooit aan hoeven wennen voor dagelijks gebruik.
Oordruppels, even vervelend, huilend kind en je moet hem in de houtgreep nemen anders druipt het er net zo snel weer uit. Deze heeft hij vaker gehad en begonnen uiteindelijk iets makkelijker te gaan, maar nog steeds zielig.
Antibiotica, vloeibaar tegen oorontsteking, geen probleem. Het smaakte blijkbaar prima want deze lepels gingen er zo in!
Zetpillen, minimaal 5 keer uitpoepen voordat er eentje blijft zitten. En hartverscheurend krijsen.
En de meest hopeloze, antibiotica tegen ontsteking bij een wondje. Overlegd met de arts, verteld hoe goed de antibiotica tegen oor ontsteking ging en toen gekozen voor naar ik dacht, de zelfde vloeibare antibiotica. Blijkt het toch een ander soort met een ander smaakje te zijn, super bitter. Was nog geen halve lepel van binnen en daarna duwde mijn mannetje het gewoon weg. (roze spetters overal) Echt als je dan niet precies dezelfde krijgt als waar je om gevraagd heb... heel stom. Gelukkig konden we hem omzetten naar een zalfje, dat was nog een beetje te doen, maar daar was het probleem dan weer dat hij er ook aan wilde zitten en wilde helpen met smeren en daarna de vingers in de mond wilde doen etc.
Al met al zijn medicijnen een noodzakelijk kwaad. Gelukkig lijken we het minder vaak nodig te hebben het laatste half jaar. Maar op 1 soort na waren ze allemaal moeilijk toe te dienen en had ik een overstuur kind. Moet ik wel bij zeggen, een 2 jarige is ook overstuur als hij moet stoppen met spelen en een schone luier krijgt, of niet de koelkast open mag laten staan, of niet zelf op het lichtknopje mocht duwen etc etc etc. Dus je kan niet alles aan de medicijnen wijdden. Maar bij de meeste andere dingen is het minder erg als het niet goed gaat. Van de oordruppels vond ik het vreselijk dat de verpakking zo klein was dat je precies genoeg had voor de hele kuur. 1 keer een kind wat zijn hoofd weg draait en je hebt dus te weinig. En geloof me, in 7 dagen tijd met 3x per dag druppels gaat het vaker mis dan 1 keer.
Hoop dat je er wat aan hebt!
Hij heeft puffers gehad van een half jaar tot zijn tweede, maar word panisch van angst als er iets op zijn gezicht moet komen. Dus 2 mensen nodig, 1 voor het kind in de houtgreep, 1 voor de puffer. Misschien scheelt het dat de puffer alleen hoefde bij extreme benauwdheid, hij heeft er dus nooit aan hoeven wennen voor dagelijks gebruik.
Oordruppels, even vervelend, huilend kind en je moet hem in de houtgreep nemen anders druipt het er net zo snel weer uit. Deze heeft hij vaker gehad en begonnen uiteindelijk iets makkelijker te gaan, maar nog steeds zielig.
Antibiotica, vloeibaar tegen oorontsteking, geen probleem. Het smaakte blijkbaar prima want deze lepels gingen er zo in!
Zetpillen, minimaal 5 keer uitpoepen voordat er eentje blijft zitten. En hartverscheurend krijsen.
En de meest hopeloze, antibiotica tegen ontsteking bij een wondje. Overlegd met de arts, verteld hoe goed de antibiotica tegen oor ontsteking ging en toen gekozen voor naar ik dacht, de zelfde vloeibare antibiotica. Blijkt het toch een ander soort met een ander smaakje te zijn, super bitter. Was nog geen halve lepel van binnen en daarna duwde mijn mannetje het gewoon weg. (roze spetters overal) Echt als je dan niet precies dezelfde krijgt als waar je om gevraagd heb... heel stom. Gelukkig konden we hem omzetten naar een zalfje, dat was nog een beetje te doen, maar daar was het probleem dan weer dat hij er ook aan wilde zitten en wilde helpen met smeren en daarna de vingers in de mond wilde doen etc.
Al met al zijn medicijnen een noodzakelijk kwaad. Gelukkig lijken we het minder vaak nodig te hebben het laatste half jaar. Maar op 1 soort na waren ze allemaal moeilijk toe te dienen en had ik een overstuur kind. Moet ik wel bij zeggen, een 2 jarige is ook overstuur als hij moet stoppen met spelen en een schone luier krijgt, of niet de koelkast open mag laten staan, of niet zelf op het lichtknopje mocht duwen etc etc etc. Dus je kan niet alles aan de medicijnen wijdden. Maar bij de meeste andere dingen is het minder erg als het niet goed gaat. Van de oordruppels vond ik het vreselijk dat de verpakking zo klein was dat je precies genoeg had voor de hele kuur. 1 keer een kind wat zijn hoofd weg draait en je hebt dus te weinig. En geloof me, in 7 dagen tijd met 3x per dag druppels gaat het vaker mis dan 1 keer.
Hoop dat je er wat aan hebt!
drama. hier moest mijn dochter toen ze 3 was een antibioticakuur. eerst de roze. die ging er al helemaal niet in. ze was zo aan het tegenwerken dat ze ging overgeven. toen nog de witte geprobeerd. die moest ze 2x per dag. lukte maar 1 dosis van per dag omdat ik het door de chocoladepasta mengde en op brood smeerde. Maar moest zoveel chocoladepasta gebruiken dat ik het over 4 boterhammen moest smeren en 8 boterhammen eet ze niet op omdat dat teveel is. Overigens begon ze na een paar dagen toch door te krijgen dat het niet smaakte zoals het hoort en wilde dus ook geen boterham met chocopasta meer. uiteindelijk dus kuur niet af kunnen maken.
Enig voordeel, chocoladepasta op brood hoeft ze niet meer. ze eet liever kipfilet op brood. haha.
Enig voordeel, chocoladepasta op brood hoeft ze niet meer. ze eet liever kipfilet op brood. haha.
Veel tegenstand. Vooral met antibioticasuspensie. Enige mogelijkheid was kind in de houtgreep en spuitje legen in de mond, zo zielig. Reden waarom mijn schoolgaande kinderen nog steeds een zetpil paracetamol krijgen. Mijn oudste van 13 is net over naar de pilvorm. Mijn zoon van 11 slikt nu wel de reistabletjes door, maar paracetamol echt, echt, echt niet. Het zit vooral tussen de oren.