Toekomstige alleenstaande moeder

G

Gebruiker10116354

<p>Lieve allemaal,</p><p>Momenteel ben ik 20 weken (ongepland, had spiraal maar toch) zwanger van mijn eerste, ben 35 jaar en woon momenteel nog samen met de vader van de kleine.</p><p>Afgelopen maandag de 20 weken echo gehad. Alles was goed en het is een jongetje.?</p><p>Mijn vriend is nog nergens mee naar toe geweest, controles etc. Wat mij ook veel verdriet doet.</p><p>De vader is een stukje ouder en heeft al oudere kinderen waarvan 1 met autisme en down syndroom, hij wil geen kinderen meer en wil zelf het liefst dat ik het weg had laten halen maar daar stond ik niet achter. Sinds ik zwanger ben en duidelijk is dat ik het niet weg wilde laten halen heeft mijn vriend een enorme muur om zich heen gebouwd en dat komt naar ons idee niet meer goed. Hij ziet ook in dat het voor mij beter is om het te houden maar dat gaat ten koste van onze relatie.</p><p>De band die ik met het kindje met down heb is heel moeizaam, het is een enorm papa's kindje (wat logisch is aangezien hij geen moeder meer heeft) maar ik heb altijd geprobeerd om een goede stiefmoeder te zijn voor alle kinderen maar heb het gevoel dat ze mij niet moeten. De kleine met down is soms zo onhandelbaar dat hij krabt, schopt, slaat, haren trekt, bijt etc. (niet alleen bij mij) ik ben ook bang dat hij dingen naar de kleine gaat gooien als hij geboren is en wat dan??</p><p>Nou zitten we hier ook nog in een situatie dat mijn vriend geen werk heeft omdat het niet te combineren was met die kleine en is hij zijn baan kwijtgeraakt en heeft nu een tijdelijke uitkering. Ik werk 32 uur maar het is heel intensief werk en heb nu al lichamelijk moeite om het vol te houden (ben al met uwv bezig omdat er een mogelijkheid is dat je door ze zwangerschapgerelateerde klachten ook een uitkering kan krijgen).</p><p>Ik woon nu in het westen van het land maar ik kom uit het oosten en denk er overna om naar mijn zwangerschap terug te gaan omdat ik daar nog familie en vrienden heb (niet dat hun heel veel kunnen helpen maar alle beetjes helpen) maar ik ben zo bang  dat ik het onderschat, het mentaal en financieel niet aan kan of geen goede moeder zal worden. Als ik weg ga hier moet ik mijn baan opzeggen en echt helemaal opnieuw beginnen omdat ik bij hem ingetrokken ben en bijna geen inboedel meer heb. Ik zou eerste instantie bij mijn ouders terecht kunnen maar dat is ook niet ideaal.</p><p>Kortom een heleboel onzekerheid hier (de hormonen zullen ook niet meehelpen)</p><p>Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven.</p><p>Liefs, </p><p> </p><p> </p>
 
Ik zou eerst de baby geboren laten worden. Nu verhuizen heeft weinig nut en een nieuwe baan is lastig, straks kun je dan zonder zichtbare buik in het oosten gaan solliciteren en nadat je een baan hebt verhuizen. 
Als je je ziek meldt op je werk vanwege zwangerschapsklachten gaat dat ook via uw of ben je zelfstandige?
En kun je nu vast gaan sparen voor een inboedel? Dan heb je nog even. 
 
Ja dat is ook mijn plan eerst hier blijven en de kleine laten komen. Ik heb tenslotte hier alles al geregeld (kraamzorg, ziekenhuis etc).
Ik ben in dienst van een werkgever dus dat is wel een voordeel in dit geval en alleen als het zwangerschapgeralateerd is dat ik ziek ben dan gaat het via UWV (daar ben ik nu mee bezig via huisarts en bedrijfsarts) dus dat is nog ff afwachten.
Thnxx voor je reactie, heel fijn en lief ?
Groetjes 
 
Ik zou inderdaad eerst rustig de bevalling afwachten tenzij de situatie onhoudbaar is (bv door veel ruzie). Super fijn dat je, mocht je daarna geen toekomst meer in de relatie zien, je eerst bij je ouders terecht kunt. Ik zou denk ik ook in de buurt van vrienden en familie willen zijn. Onthoud dat je het altijd zult redden alleen. Zeker met je zoon, je zult sterk zijn voor hem en ook al denk je dat het nooit meer goed komt, dat komt het zeker wel. Als je maar in kleine stapjes denkt. Misschien slim om je alvast in te schrijven bij woningbouwverenigingen daar zodat één en ander alvast loopt? Misschien komt het goed met jullie maar zo niet dan ben je al een stapje verder. Ik zou ook zeker het gesprek aangaan met je man hoe hij erin staat. Gaan we ervoor of ga ik dit alleen doen? Mocht hij het nog steeds laten afweten dan zou ik zelf toch overwegen te bevallen in de buurt van de mensen die mij wel steunen en er voor mij zijn. Sterkte!!
 
Haihai, 
Net even wakker en toen las ik jouw berichtje. Wat grappig, ik ben net 2 weekjes geleden 36 jaar geworden en ook zwanger van een jongetje plus het is mijn eerste en ik woon ook in het westen haha. Ik ben net 23 weken zwanger. 
Ik zou ook even kijken wat de mogelijkheden voor jezelf zijn. Is het echt een verkeken zaak tussen jou en jouw partner? Dan zou ik langzaam gaan kijken voor een leuke job in het Oosten. Wat zijn de mogelijkheden bij bedrijven. Ook wat geld apart zetten voor basisspullen en meubels voor in jouw eigen toekomstige huis(je). Kom je in het Oosten gauw aan een huis of anders dan idd inschrijven bij woninginstanties. Het is best veel wat er dan allemaal op jouw pad komt met de kleine erbij maar ik denk als je voor jezelf kiest en weggaat uit deze situatie dat je gelukkiger gaat worden. Ik zou nu gewoon rustig aan doen, beetje rondkijken & oriënteren. En als werk niet gaat qua gezondheid & zwangerschap dan gaat het gewoon niet hè. Nu zou ik niet al te grote stappen nemen want dat vergt aardig wat enerigie maar gewoon alvast wat googlen op internet op woningen en werk.
Liefs Zoë 
 
Al een beetje bezig met de babykamer etc? :) Ik vandaag voor het eerst pas geweest bij een babystore. Heb wel al een beetje een idee over wat voor kleur meubels etc. Verder ben ik nog helemaal niet ver met het inslaan van spullen. Ik maak ook elke dag een stapje met bv kastjes in huis leegruimen etc. Chill & relaxed. Nou veel succes meid ennuhh ik heb ook een vriend & we wonen echt klein. 3 kamerappartement. Wilden allang verhuizen maar door de zwangerschap dit maar on hold gezet dus ik ben ook aan het kijken wat de mogelijkheden zijn voor na de bevalling (+een half jaar minstens).
 
Hi,
Inderdaad wel heel toevallig allemaal maar gefeliciteerd met je zwangerschap ?
Gelukkig is de situatie niet onuitstaanbaar maar echt gezellig is iets anders.
Woningcorporatie daar sta ik al ruim 10 jaar ingeschreven dus met een beetje geluk heb ik zo een woning als ik ergens op reageer.
Ja ben al bezig met de uitzet voor de kinderkamer alleen dan via mp maar als je goed kijkt kom je echt leuke en nette dingen tegen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan