Hoi Tomaatje,
Om even op je vraag van het topic 'wie herkent dit en hoe pak je het aan' terug te komen (en de discussie even over te slaan)....
Ik herken dit heel goed. Die van mij is wordt volgende week 6 maanden en heeft nu echt een fase dat ie van alles wil wat ie niet kan.
Hij doet precies hetzelfde, rolt om van rug naar buik en wordt dan gefrustreerd omdat ie niet verder kan. Hij wil het liefst kruipen maar dat kan hij nog niet zelfstandig. Gevolg is dat ik het grootste deel van de dag met hem aan het kruipen, zitten en staan ben.....dan is alles goed...maar oh wee als ik hem even weg leg.
Ik vind het ook wel heel vermoeiend maar ik ga er vanuit dat het wel iets beter wordt zodra hij zelfstandig kan zitten en kruipen. Het gaat best snel moet ik zeggen, want vorige week lag hij elke keer nog helemaal klem om zijn arm als hij had omgedraaid en nu kan hij heel makkelijk zijn arm er onderuit halen en zichzelf al een beetje opdrukken.
Er zit dus veel vooruitgang in.
Soms speelt hij wel eventjes zelfstandig in de box maar meestal is hij dat snel zat (helaas).
Moet wel zeggen dat ondanks dat het wel vermoeiend is en ook heel frusterend....ik deze fase al weer zoveel leuker vind dan een paar maanden geleden. Elke keer kan hij steeds meer...tis nu echt al een klein mannetje....erg leuk!
Dus volgens mij moet je het gewoon lekker stimuleren.
Oh ja...ik laat hem ook wel eens even janken en kreunen als het niet lukt hoor. Ik kreeg namelijk de tip van het KDV dat die frustratie (hoe irritant dan ook voor ons) juist heel goed is....daar leren ze weer van.
Succes!
Om even op je vraag van het topic 'wie herkent dit en hoe pak je het aan' terug te komen (en de discussie even over te slaan)....
Ik herken dit heel goed. Die van mij is wordt volgende week 6 maanden en heeft nu echt een fase dat ie van alles wil wat ie niet kan.
Hij doet precies hetzelfde, rolt om van rug naar buik en wordt dan gefrustreerd omdat ie niet verder kan. Hij wil het liefst kruipen maar dat kan hij nog niet zelfstandig. Gevolg is dat ik het grootste deel van de dag met hem aan het kruipen, zitten en staan ben.....dan is alles goed...maar oh wee als ik hem even weg leg.
Ik vind het ook wel heel vermoeiend maar ik ga er vanuit dat het wel iets beter wordt zodra hij zelfstandig kan zitten en kruipen. Het gaat best snel moet ik zeggen, want vorige week lag hij elke keer nog helemaal klem om zijn arm als hij had omgedraaid en nu kan hij heel makkelijk zijn arm er onderuit halen en zichzelf al een beetje opdrukken.
Er zit dus veel vooruitgang in.
Soms speelt hij wel eventjes zelfstandig in de box maar meestal is hij dat snel zat (helaas).
Moet wel zeggen dat ondanks dat het wel vermoeiend is en ook heel frusterend....ik deze fase al weer zoveel leuker vind dan een paar maanden geleden. Elke keer kan hij steeds meer...tis nu echt al een klein mannetje....erg leuk!
Dus volgens mij moet je het gewoon lekker stimuleren.
Oh ja...ik laat hem ook wel eens even janken en kreunen als het niet lukt hoor. Ik kreeg namelijk de tip van het KDV dat die frustratie (hoe irritant dan ook voor ons) juist heel goed is....daar leren ze weer van.
Succes!