Hallo Allemaal,
Als jullie het goed vinden wil ik even me verhaal kwijt.
Ik dacht nu (2 weken later) toch wel alles weer redelijk op een rij te hebben. Ben maandag gaan werken onder het mom van, anders zit ik thuis maar zo te sippen, maar als ik eerlijk ben gaat het allemaal moeizaam. vandaag heb ik echt zo'n huil dag. Van de week ging het ook allemaal niet zo lekker op me werk, maar ja dat is maar werk. Maar vandaag.... eerst belde me zus om te vragen hoe het ging. Dus ik zeg goed hoor (geen zin om het erover te hebben) o zegt ze, het lijkt me anders allemaal wel moeilijk, ik weet niet hoe het is maar kan me voorstellen dat dit....en dat .... en dit...en dat erg zwaar is. En bedankt!!!! Ik had de telefoon nog niet opgehangen en hoppa daar ging ik weer. vanavond had ik pasta gemaakt maar me man vond het niet zo lekker (ik trouwens ook niet), op zich geen probleem zou je zeggen, maar nee weer grote tranen. En normaal ben ik echt niet zo labiel hoor, ik sta normaal behoorlijk stevig in me schoenen en heb eigenlijk altijd me woordje wel klaar. Vandaag en afgelopen week zit dat er niet echt in.
De gynacoloog zei ook dat me hormonen best in de war zullen zijn, ik ben nog maar 5 maanden geleden bevallen van Annabel, en vlug daarna zwanger geweest en een miskraam gehad. Me lichaam zal wel in de war zijn.
Toen ik zwanger van Annabel was, was ik ook zo'n emotioneel wrak, erg rare ervaring overigens. Zowel ik als me man herkende niks meer van me terug. Toen kon ik er wel om lachen (ook tijdens het huilen) maar nu is het toch wel anders.
Ik heb het gevoel alsof ik helemaal niks meer heb, tewijl ik eigenlijk het mooiste ter wereld bezit: Annabel. Eigenlijk mag ik niet klagen want het is echt de liefste en mooiste baby ooit!!! Zeker als ik denk dat somige (ook van jullie) dat niet hebben.
Ach hopelopelijk gaat het morgen weer wat beter. Ik heb maandag een beoordelingsgesprek en heb algelopen vrijdag gehoord dat daar ook de manager bij zal zijn, en niet alleen me leiding gevende. Ik mag me borst wel nat maken, en hopen dat ik in elk geval dan even me oude zelf zal zijn. Dat zal ik wel nodig hebben. Ik ben niet meer zo blij met me werk, en zij zijn dat nu waarschijnlijk ook niet meer met mij. Ach kan mij het schelen, een nieuwe baan vind ik wel!!!!! Er zijn ergere dingen, toch mensen!!!!
Groetjes Anne-Marie
ps: bedank voor het aanhoren/lezen.
Als jullie het goed vinden wil ik even me verhaal kwijt.
Ik dacht nu (2 weken later) toch wel alles weer redelijk op een rij te hebben. Ben maandag gaan werken onder het mom van, anders zit ik thuis maar zo te sippen, maar als ik eerlijk ben gaat het allemaal moeizaam. vandaag heb ik echt zo'n huil dag. Van de week ging het ook allemaal niet zo lekker op me werk, maar ja dat is maar werk. Maar vandaag.... eerst belde me zus om te vragen hoe het ging. Dus ik zeg goed hoor (geen zin om het erover te hebben) o zegt ze, het lijkt me anders allemaal wel moeilijk, ik weet niet hoe het is maar kan me voorstellen dat dit....en dat .... en dit...en dat erg zwaar is. En bedankt!!!! Ik had de telefoon nog niet opgehangen en hoppa daar ging ik weer. vanavond had ik pasta gemaakt maar me man vond het niet zo lekker (ik trouwens ook niet), op zich geen probleem zou je zeggen, maar nee weer grote tranen. En normaal ben ik echt niet zo labiel hoor, ik sta normaal behoorlijk stevig in me schoenen en heb eigenlijk altijd me woordje wel klaar. Vandaag en afgelopen week zit dat er niet echt in.
De gynacoloog zei ook dat me hormonen best in de war zullen zijn, ik ben nog maar 5 maanden geleden bevallen van Annabel, en vlug daarna zwanger geweest en een miskraam gehad. Me lichaam zal wel in de war zijn.
Toen ik zwanger van Annabel was, was ik ook zo'n emotioneel wrak, erg rare ervaring overigens. Zowel ik als me man herkende niks meer van me terug. Toen kon ik er wel om lachen (ook tijdens het huilen) maar nu is het toch wel anders.
Ik heb het gevoel alsof ik helemaal niks meer heb, tewijl ik eigenlijk het mooiste ter wereld bezit: Annabel. Eigenlijk mag ik niet klagen want het is echt de liefste en mooiste baby ooit!!! Zeker als ik denk dat somige (ook van jullie) dat niet hebben.
Ach hopelopelijk gaat het morgen weer wat beter. Ik heb maandag een beoordelingsgesprek en heb algelopen vrijdag gehoord dat daar ook de manager bij zal zijn, en niet alleen me leiding gevende. Ik mag me borst wel nat maken, en hopen dat ik in elk geval dan even me oude zelf zal zijn. Dat zal ik wel nodig hebben. Ik ben niet meer zo blij met me werk, en zij zijn dat nu waarschijnlijk ook niet meer met mij. Ach kan mij het schelen, een nieuwe baan vind ik wel!!!!! Er zijn ergere dingen, toch mensen!!!!
Groetjes Anne-Marie
ps: bedank voor het aanhoren/lezen.