Tranen van geluk...

[Anoniem]

Hebben jullie dat ook,of ben ik zo'n enorme emo-muts?
Vroeger was ik een harde,en eentje die niet op zijn mondje was gevallen...
Maar nu...ik ben echt zo week als de p*st,haha.
Als ik naar mijn jongens kijk,hoe ze met elkaar spelen of als ik een knuffel krijg,kan ik wel janken van geluk!
Ik ben zo gelukkig dat ik wel eens bang ben dat er iets erg gaat gebeuren...
Kennen jullie dat gevoel?
Groetjes Tanja

 

[Anoniem]

Dat gevoel heb ik ook heel sterk, zeker als je weer van die nare berichten of verhalen hoort/ziet/leest. Soms breekt mijn hart al bij de gedachte dat mijn lieve kindje ooit iets zou kunnen overkomen, ik moet er niet aan denken! Maar zoals je kunt zien in een topic dat ik eerder schreef, ik ben sowieso een enorme emo-muts (leuke uitspraak!) de laatste 2 maanden, word er helemaal gek van!

Groetjes, MvIlse

 

[Anoniem]

hou op schei uit.
als ik het lees kan ik al gaan tranen vegen.
kan echt nergens meer tegen sinds ik kaylin heb (ook al toen ik zwanger was).
nare berichten in de krant, verhalen op mijn werk (psychiatrisch ziekenhuis, veel depressieve mensen), tranen van geluk om iets wat ik zie of als ik aan de toekomst denk.
ik ben echt een emo-muts geworden sinds mijn zwangerschap.
groetjes sylvana