ik schaam me eigen tegen over andere ik heb echt zoveel verdriet..verdriet waar ik me echt voor schaam ik heb een gezonde baby ter wereld gebracht en toch voel ik me van binnen niet blij..ik durf dit niet te vertellen tegen iemand wat ze zullen wel denken..de momenten dat ik alleen ben kan ik alleen maar huilen..ik hou wel van mijn kindje maar dan ook nog alleen maar van hem lijkt wel de rest erom heen interesseert mij niet...ik voel me geen goede moeder..ik weet niet of ik het wel goed doe voor mijn kleintje..als ik hem de fles geef en hij een beetje spuugt op zijn kleertjes voel ik me al een stom iemand ..doe ik hem in bad ga ik door de grond als hij huilt als ie uit bad moet en hoe zorg ik ervoor dat hij gelukkig blijft en een goede toekomst heeft..ik zou mijn kleintje nooit wat aan doen hoor..en ik durf dit gewoon niet te zeggen zelfs niet tegen mijn partner want straks vind hij mij labiel en vertrouwt hij mij niet met de kleine..kent iemand dit waarom huil ik zoveel terwijl dit het mooiste is wat een mens kan overkomen......
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
tranen
- Onderwerp starter bijna moeders
- Startdatum
Vooral juist wel praten...
En iedereen voelt zich onzeker, maar daar word niet gauw over gepraat.
Schamen hoef je je zeker niet te doen...
Ben je al op het consultatiebureau geweest?
Daar kun je gerust met hun over praten.
Bij de meesten ligt de wereld om je heen stil..
Die kleine is je alles...
Tot je je weer wat beter voelt en wat meer aan je zelf gaat denken, wat goed is.
Het betekend ook niet dat als hij huilt meteen ongelukkig is.
Huilen is de enige manier om met jou te 'praten'.
Als ze uit bad komen en huilen dan missen ze het water en hebben ze het vaak koud.
Temperatuur verschil en dit heeft elk kind.
Kom op meid, schouders er onder en praten met iemand.
Heel veel suc6, Natasja
(komt goed schatje..!)
En iedereen voelt zich onzeker, maar daar word niet gauw over gepraat.
Schamen hoef je je zeker niet te doen...
Ben je al op het consultatiebureau geweest?
Daar kun je gerust met hun over praten.
Bij de meesten ligt de wereld om je heen stil..
Die kleine is je alles...
Tot je je weer wat beter voelt en wat meer aan je zelf gaat denken, wat goed is.
Het betekend ook niet dat als hij huilt meteen ongelukkig is.
Huilen is de enige manier om met jou te 'praten'.
Als ze uit bad komen en huilen dan missen ze het water en hebben ze het vaak koud.
Temperatuur verschil en dit heeft elk kind.
Kom op meid, schouders er onder en praten met iemand.
Heel veel suc6, Natasja
(komt goed schatje..!)
Beste bijna moeders,
Hier moet je je echt niet voor schamen, maar zoals Natasja ook schrijft, is het wel heel verstandig om dit met iemand te delen. Je schuldgevoel wordt alleen maar erger. Je hebt juist steun nodig!! ik heb zelf gewerkt op een afdeling waar we ook te maken hadden met mensen, die in dezelfde situatie zaten als jij.
Misschien kun je het met de verloskundige over hebben en toch proberen om met je partner dit te delen.
Ik wens je heel veel sterkte. Ik vind het al knap dat je het op het forum hebt durven uiten!!!!!!
Sterkte! groetjes....
Hier moet je je echt niet voor schamen, maar zoals Natasja ook schrijft, is het wel heel verstandig om dit met iemand te delen. Je schuldgevoel wordt alleen maar erger. Je hebt juist steun nodig!! ik heb zelf gewerkt op een afdeling waar we ook te maken hadden met mensen, die in dezelfde situatie zaten als jij.
Misschien kun je het met de verloskundige over hebben en toch proberen om met je partner dit te delen.
Ik wens je heel veel sterkte. Ik vind het al knap dat je het op het forum hebt durven uiten!!!!!!
Sterkte! groetjes....
Hey bijna moeders,
Ik weet dat het suf klinkt als mensen zeggen dat ze het herkennen, want je voelt alleen je eigen verdriet en ellende, maar ik herken het wel hoor. Ik maak me ook zorgen of ik het wel goed doe met die kleine. En als ik alleen ben heb ik ook veel meer last van huilbuien omdat als er mensen bij zijn je je toch groot houd. Maar niemand heeft gezegd dat mama worden alleen maar leuk is hoor! Ik vind het ook erg irritant worden dat iedereen maar zegt: lekker genieten he van je kraamtijd. Dan denk ik genieten? wanneer dan, ik heb er geen tijd voor! De uren vliegen voorbij en het enige wat ik de hele dag dan heb gedaan is de kleine eten geven en verschonen. En met mazzel 1 was aangezet(nog niet opgehangen ofzo). De uren vliegen voorbij en dan voel ik me schuldig dat ik zijn flesjes nog niet gesterriliseerd heb, bedje niet verschoond en niet gewandeld. Maar het lukt gewoon niet allemaal! Maar ik heb besloten om gewoon hulp in te roepen, want alleen red ik het gewoon niet. Misschien over een 2 maanden ofzo, maar nu gewoon nog niet. Dus ik heb me over mijn trots heen gezet en mijn moeder gebeld en gevraagd of ze mij wilde helpen met stofzuigen, wc poetsen ect. Zodat er teminste iets gebeurd in huis. Jammer dan dat ik het niet alleen red! Als je baby geboren word krijg je er geen gebruiksaanwijzing bij en daardoor is het ook vaak verdomde moeilijk!
Probeer iemand te vinden waar je mee kan praten over je twijfels en onzekerheden. Als je dit gevoel blijft houden, langer dan 2 weken achtereen volgend, zonder dat je tussen door 1 dag wel goed voelt, neem dan contact op met je huisarts! Het kan zijn dat je een postnatale depressie hebt. Dat is iets wat veel vrouwen overkomt en waar je zelf helemaal niks aan kunt doen! Maar het is wel belangrijk om dan hulp te zoeken, des te sneller ben je er van af!
Heel veel sterkte en heel goed dat je hier je verhaal hebt gedaan!
Liefs,
Mar
Ik weet dat het suf klinkt als mensen zeggen dat ze het herkennen, want je voelt alleen je eigen verdriet en ellende, maar ik herken het wel hoor. Ik maak me ook zorgen of ik het wel goed doe met die kleine. En als ik alleen ben heb ik ook veel meer last van huilbuien omdat als er mensen bij zijn je je toch groot houd. Maar niemand heeft gezegd dat mama worden alleen maar leuk is hoor! Ik vind het ook erg irritant worden dat iedereen maar zegt: lekker genieten he van je kraamtijd. Dan denk ik genieten? wanneer dan, ik heb er geen tijd voor! De uren vliegen voorbij en het enige wat ik de hele dag dan heb gedaan is de kleine eten geven en verschonen. En met mazzel 1 was aangezet(nog niet opgehangen ofzo). De uren vliegen voorbij en dan voel ik me schuldig dat ik zijn flesjes nog niet gesterriliseerd heb, bedje niet verschoond en niet gewandeld. Maar het lukt gewoon niet allemaal! Maar ik heb besloten om gewoon hulp in te roepen, want alleen red ik het gewoon niet. Misschien over een 2 maanden ofzo, maar nu gewoon nog niet. Dus ik heb me over mijn trots heen gezet en mijn moeder gebeld en gevraagd of ze mij wilde helpen met stofzuigen, wc poetsen ect. Zodat er teminste iets gebeurd in huis. Jammer dan dat ik het niet alleen red! Als je baby geboren word krijg je er geen gebruiksaanwijzing bij en daardoor is het ook vaak verdomde moeilijk!
Probeer iemand te vinden waar je mee kan praten over je twijfels en onzekerheden. Als je dit gevoel blijft houden, langer dan 2 weken achtereen volgend, zonder dat je tussen door 1 dag wel goed voelt, neem dan contact op met je huisarts! Het kan zijn dat je een postnatale depressie hebt. Dat is iets wat veel vrouwen overkomt en waar je zelf helemaal niks aan kunt doen! Maar het is wel belangrijk om dan hulp te zoeken, des te sneller ben je er van af!
Heel veel sterkte en heel goed dat je hier je verhaal hebt gedaan!
Liefs,
Mar
Hey meis,
Echt het enige wat je idd kunt doen is praten.Ik heb bij de eerste nergens over gepraat en tegen over iedereen een masker opgezet, maar geloof me dat werkt echt niet. Ben daarna in een depressie geraakt, en met hulp er gelukkig weer uitgekomen. Maar echt toen ik ging praten over mijn onzekerheden e.d. ging het stukken beter! Maar je wilt je groot houden voor de rest van de wereld omdat je nu eenmaal op die roze wolk hoort te zitten! Nou niet dus, je knettert er keihard vanaf! Je moet zoveel en je komt eigenlijk nergens aan toe, heel begrijpelijk!
Ik heb mijn moeder deze keer ingeschakeld, die me hielp om een ritme te vinden in het huishouden Jason voeden verschonen badderen enz. Misschien heb jij ook wel iemand in de buurt die je kan helpen! Je staat er niet alleen voor, als je je gevoelens zult uiten toont dat alleen maar aan hoe sterk je eigenlijk bent! Kom op meis, en als je het niet 1,2,3, aan je partner durft te vertellen, is de VK- CB of huisarts ook een goede oplossing! Je kunt na een gesprek met een van hen het eventueel alsnog aan je partner vertellen! En hij begrijpt je heus wel, zo kan hij je juist alleen maar steunen. Vertel hem erbij dat je bang bent dat hij je labiel vind. En dat je het heel erg moeilijk vind!
Kom op meis, en we proberen je hier te steunen waar we kunnen, ik weet hoe het voelt! Je bent niet alleen!!! En je bent een goede moeder, want je vraagt jezelf af of je het allemaal wel goed doet, wat dus weer betekend dat je alleen het allerbeste voor je kindje wil!
Heel veel sterkte en als je ergens mee zit, laat het weten he!!!!!
Heel veel liefs en een dikke knuf!!
Echt het enige wat je idd kunt doen is praten.Ik heb bij de eerste nergens over gepraat en tegen over iedereen een masker opgezet, maar geloof me dat werkt echt niet. Ben daarna in een depressie geraakt, en met hulp er gelukkig weer uitgekomen. Maar echt toen ik ging praten over mijn onzekerheden e.d. ging het stukken beter! Maar je wilt je groot houden voor de rest van de wereld omdat je nu eenmaal op die roze wolk hoort te zitten! Nou niet dus, je knettert er keihard vanaf! Je moet zoveel en je komt eigenlijk nergens aan toe, heel begrijpelijk!
Ik heb mijn moeder deze keer ingeschakeld, die me hielp om een ritme te vinden in het huishouden Jason voeden verschonen badderen enz. Misschien heb jij ook wel iemand in de buurt die je kan helpen! Je staat er niet alleen voor, als je je gevoelens zult uiten toont dat alleen maar aan hoe sterk je eigenlijk bent! Kom op meis, en als je het niet 1,2,3, aan je partner durft te vertellen, is de VK- CB of huisarts ook een goede oplossing! Je kunt na een gesprek met een van hen het eventueel alsnog aan je partner vertellen! En hij begrijpt je heus wel, zo kan hij je juist alleen maar steunen. Vertel hem erbij dat je bang bent dat hij je labiel vind. En dat je het heel erg moeilijk vind!
Kom op meis, en we proberen je hier te steunen waar we kunnen, ik weet hoe het voelt! Je bent niet alleen!!! En je bent een goede moeder, want je vraagt jezelf af of je het allemaal wel goed doet, wat dus weer betekend dat je alleen het allerbeste voor je kindje wil!
Heel veel sterkte en als je ergens mee zit, laat het weten he!!!!!
Heel veel liefs en een dikke knuf!!
Hi bijna moeders,
Het verdriet is uit je verhaal te lezen! Maar doe er wat mee. Praat er met je ha over, want (ik wil het niet allemaal erger maken dan het is), je zou zo misschien een depressie kunnen ontwikkelen en dan ben je nog verder van huis! En het genieten wordt natuurlijk ook veel moeilijker zo.
Praat er met deskundigen over (je verhaal mag vast hier ook atlijd).
Sterkte er mee.
Gr. Tamara.
Het verdriet is uit je verhaal te lezen! Maar doe er wat mee. Praat er met je ha over, want (ik wil het niet allemaal erger maken dan het is), je zou zo misschien een depressie kunnen ontwikkelen en dan ben je nog verder van huis! En het genieten wordt natuurlijk ook veel moeilijker zo.
Praat er met deskundigen over (je verhaal mag vast hier ook atlijd).
Sterkte er mee.
Gr. Tamara.
Hee Meis,
Ik ben van het maart forum en kom even kijken. Ik lees je verhaal met veel herkenning. Hopelijk geeft dat je steun.
Je kindje is er eindelijk en nu MOET jij het allemaal goed doen. En het allemaal weten. En je kindje houdt zich aan geen enkel regeltje uit het boekje. En je bent al zo moe....En je vind hem zo lief, maar je weet zo niet hoe jet het allemaal moet doen en wat dan goed is en wat dan niet goed is. En iedereen komt met goedbezoelde en bemoeizuchtige adviezen en verhalen. En jij weer huilen.
Probeer erover te praten met iemand waar je je prettig bij voelt. En daarnaast die onzekerheid, hoe moet het allemaal. Er is geen een manier waarop het allemaal moet. Jij hebt het allerbeste voor met je kindje en zoals jij het doet doe je het goed. DAt voelt je manneke. Spuugt hij een beetje als hij gedronken heeft, dat is gewoon het overtollige in zijn maagje lozen. Hij kan nog niet doseren en vind de melk zo lekker dat hij doordrinkt. Huilt hij als hij in en uit badje gaat. Brrr tis koud zo zonder kleertjes en beschutting om je heen. Heel normaal dat hij huilt. Als je hem lekker aankleed terwijl je rustig tegen je praat en niet gaat stressen en hem daarna lekker warm bij je neemt is het weer helemaal goed. Het enige wat hij kan is huilen en het enige wat hij wil is liefde en geborgenheid, op tijd slapen en zijn buikje vol hebben. En jij zorgt daar heel goed voor en maakt je nog zorgen of je het allemaal goed doet. Je bent dus een topmama! Maar het valt allemaal niet mee wat er nu van je gevraagd wordt.
Ik was bij de eerste best heel strukto en wilde op dag 2 een vast ritme hebben met hem. No way natuurlijk. Tot iemand tegen me zei: probeer je nou van de eerste 10 wk niks voor te stellen. Da's echt een beetje overleven. Daarna komt je ritme heel snel en trek je het zelf ook veel beter. Het deed me zo goed dat iemand het herkende en mij weer ven op het goede spor kon zetten. Hopelijk heb jij er ook wat aan.
Veel sterkte en een knuffel, Marijne
Ik ben van het maart forum en kom even kijken. Ik lees je verhaal met veel herkenning. Hopelijk geeft dat je steun.
Je kindje is er eindelijk en nu MOET jij het allemaal goed doen. En het allemaal weten. En je kindje houdt zich aan geen enkel regeltje uit het boekje. En je bent al zo moe....En je vind hem zo lief, maar je weet zo niet hoe jet het allemaal moet doen en wat dan goed is en wat dan niet goed is. En iedereen komt met goedbezoelde en bemoeizuchtige adviezen en verhalen. En jij weer huilen.
Probeer erover te praten met iemand waar je je prettig bij voelt. En daarnaast die onzekerheid, hoe moet het allemaal. Er is geen een manier waarop het allemaal moet. Jij hebt het allerbeste voor met je kindje en zoals jij het doet doe je het goed. DAt voelt je manneke. Spuugt hij een beetje als hij gedronken heeft, dat is gewoon het overtollige in zijn maagje lozen. Hij kan nog niet doseren en vind de melk zo lekker dat hij doordrinkt. Huilt hij als hij in en uit badje gaat. Brrr tis koud zo zonder kleertjes en beschutting om je heen. Heel normaal dat hij huilt. Als je hem lekker aankleed terwijl je rustig tegen je praat en niet gaat stressen en hem daarna lekker warm bij je neemt is het weer helemaal goed. Het enige wat hij kan is huilen en het enige wat hij wil is liefde en geborgenheid, op tijd slapen en zijn buikje vol hebben. En jij zorgt daar heel goed voor en maakt je nog zorgen of je het allemaal goed doet. Je bent dus een topmama! Maar het valt allemaal niet mee wat er nu van je gevraagd wordt.
Ik was bij de eerste best heel strukto en wilde op dag 2 een vast ritme hebben met hem. No way natuurlijk. Tot iemand tegen me zei: probeer je nou van de eerste 10 wk niks voor te stellen. Da's echt een beetje overleven. Daarna komt je ritme heel snel en trek je het zelf ook veel beter. Het deed me zo goed dat iemand het herkende en mij weer ven op het goede spor kon zetten. Hopelijk heb jij er ook wat aan.
Veel sterkte en een knuffel, Marijne
Marjolijn@ Heb er nu ook zo'n hekel aan, genieten van....
Ja van wat, tuurlijk de kleine maar daar kom je toch niet aan toe...
Zal dit ook nooit meer tegen iemand anders zeggen of op een kaartje zetten.
Wij hebben met de kraamdagen en nu nog steeds niet bewust met z'n 4en bij elkaar gezeten of genieten in bed.....
Dat klopt de tijd vliegt voorbij...
Verlof is ook zo om.
Kreeg met de kraamdagen een berichtje van mijn tante (die helaas geen kinderen kunnen krijgen).
Hoe het met mij ging en lekker genieten.
In mijn eerlijkheid terug gestuurd dat het geen genieten was, koorts, blaasontsteking enz.
En ik moest tevreden wezen met 2 gezonde kinderen dat er andere mensen in mijn schoenen willen staan....
Maar niet op gereageerd ze vroeg hoe het met mij ging...
Zet geen masker op voor niemand.
BIJNA MOEDERS; hoe gaat het nu met je?
Heb je al hulp gezocht of met iemand over gepraat.
Laat wat van je 'lezen'
Groetjes Natasja
Ja van wat, tuurlijk de kleine maar daar kom je toch niet aan toe...
Zal dit ook nooit meer tegen iemand anders zeggen of op een kaartje zetten.
Wij hebben met de kraamdagen en nu nog steeds niet bewust met z'n 4en bij elkaar gezeten of genieten in bed.....
Dat klopt de tijd vliegt voorbij...
Verlof is ook zo om.
Kreeg met de kraamdagen een berichtje van mijn tante (die helaas geen kinderen kunnen krijgen).
Hoe het met mij ging en lekker genieten.
In mijn eerlijkheid terug gestuurd dat het geen genieten was, koorts, blaasontsteking enz.
En ik moest tevreden wezen met 2 gezonde kinderen dat er andere mensen in mijn schoenen willen staan....
Maar niet op gereageerd ze vroeg hoe het met mij ging...
Zet geen masker op voor niemand.
BIJNA MOEDERS; hoe gaat het nu met je?
Heb je al hulp gezocht of met iemand over gepraat.
Laat wat van je 'lezen'
Groetjes Natasja