Hoi allemaal,
Ik heb een hele nare bevalling (november 2023) gehad en wil graag weten of er meer mensen zijn die dit hebben meegemaakt en wat jullie ermee hebben gedaan.
Ik was niet echt bang voor de bevalling maar vond het wel spannend omdat ik niet wist wat me te wachten stond.
Mijn bevalling kwam vanzelf op gang, mijn vliezen braken rond 22.30 en ik heb van 12u 'snachts t/m 8.00 sochtends mijn weeën kunnen opvangen. De weeën kwamen rond 4u sochtends heel snel achter elkaar. Ze duurde 3 min. En er zat 1 min tussen. We zijn uiteindelijk naar het zkh gegaan en daar heb ik rond half 9 een ruggenprik; epiduraal gehad. Deze werkte totdat ze me weeënopwekkers begonnen te geven want de pijn kwam terug en het was nog veel erger dan mijn natuurlijke weeën. Dit heb ik meerdere malen aangegeven bij de vpk die mij de weeenopwekkers gaf maar die zei doodleuk; de druk kunnen we niet wegnemen en een bevalling is nou eenmaal niet pijnloos. Mijn ontsluiting kwam niet op gang en om 19u werd er beslist dat ik een keizersnede zou krijgen. De anesthesist besliste dat mijn epiduraal gebruikt kon worden voor de keizersnede. Dezelfde epiduraal waar ik mijn weeën doorheen voelde komen.. Maargoed ik vertrouwde op zijn deskundigheid dus ik ging er met vertrouwen in, ondertussen had ik nog steeds weeën van de weeënopwekkers. Ik werd naar de ok gebracht en er werd me alleen gezegd dat ik nu een keizersnede zou krijgen verder niets van info. Ik moest zelf op de operatietafel gaan liggen (terwijl ik nog steeds weeën had) en toen ik overeind kwam zei de anesthesist "ow wacht even de epiduraal zit niet goed." Ik moest schuin rechtop blijven zitten zodat ze deze goed konden doen. Toen ik op de operatietafel lag deden ze testjes met watjes en mesjes maar ik voelde alles. Ondanks dat ik dit aangaf pakte de anesthesist mijn hand en zei: "we gaan beginnen". En ze begonnen met snijden terwijl ik alles voelde. Ik heb ze gesmeekt en geschreeuwd om te stoppen maar ze bleven de operatie voortzetten. Het voelde alsof ik geslacht werd. Toen mijn zoon werd geboren hebben ze hem 2 sec. Bij m'n hoofd gelegd zodat ik hem van dichtbij kon zien en toen vroeg ik of ik aub in slaap gebracht kon worden want ik kon niet meer. Mijn vriend heeft alles gezien en meegekregen, ook dat de anesthesist en de gynaecoloog een discussie kregen over de pijnstilling, hij heeft bloedspetters naar boven zien komen, paniek blikken van de personen in de operatiekamer en dacht dat ik dood zou zijn na de operatie. Ik heb er zelf emdr voor gehad en dit heeft me erg geholpen om geen herbelevingen meer te hebben. Maar ik vraag me werkelijk af of dit vaker gebeurd en waarom?? Ik heb een gesprek gehad met de gynaecoloog en zij sprak van een meningsverschil tussen haar en de anesthesist en een inschattingsfout van de anesthesist. Ik heb vorig jaar december een gesprek gehad met de anesthesist waarbij hij aangaf dat de epiduraal nig moest inwerken en ik even moest doorbijten, echter schrok hij van mijn reactie en heeft hij niet voor narcose gekozen omdat dit te gevaarlijk zou zijn ivm maaginhoud. Hij gaf aan dat als hij een duidelijkere overdracht had gekregen dus dat ik de hele middag pijn heb gehad terwujl ik de epiduraal had, hij niet de keuze had gemaakt om deze epiduraal te gebruiken. Nu is er ook een gesprek geweest met de klachtfunctionaris en de vpk en zij geven aan dat ze uit het rapport kunnen opmaken dat de er in de overdracht is doorgegeven dat ik pijn had. Echter is het aan de anesthesist om te beoordelen of de epiduraal geschikt is voor de keizersnede, verder is het moeilijk terug te halen omdat het al een hele tijd geleden is. Ik kan het met deze informatie niet afsluiten, ik heb angsten ontwikkeld die ik eerst niet had en heb tot op de dag van vandaag last van deze gebeurtenis, ik vind dat ze er te makkelijk mee omgaan. Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt? Ik hoor het heel graag..
Ik heb een hele nare bevalling (november 2023) gehad en wil graag weten of er meer mensen zijn die dit hebben meegemaakt en wat jullie ermee hebben gedaan.
Ik was niet echt bang voor de bevalling maar vond het wel spannend omdat ik niet wist wat me te wachten stond.
Mijn bevalling kwam vanzelf op gang, mijn vliezen braken rond 22.30 en ik heb van 12u 'snachts t/m 8.00 sochtends mijn weeën kunnen opvangen. De weeën kwamen rond 4u sochtends heel snel achter elkaar. Ze duurde 3 min. En er zat 1 min tussen. We zijn uiteindelijk naar het zkh gegaan en daar heb ik rond half 9 een ruggenprik; epiduraal gehad. Deze werkte totdat ze me weeënopwekkers begonnen te geven want de pijn kwam terug en het was nog veel erger dan mijn natuurlijke weeën. Dit heb ik meerdere malen aangegeven bij de vpk die mij de weeenopwekkers gaf maar die zei doodleuk; de druk kunnen we niet wegnemen en een bevalling is nou eenmaal niet pijnloos. Mijn ontsluiting kwam niet op gang en om 19u werd er beslist dat ik een keizersnede zou krijgen. De anesthesist besliste dat mijn epiduraal gebruikt kon worden voor de keizersnede. Dezelfde epiduraal waar ik mijn weeën doorheen voelde komen.. Maargoed ik vertrouwde op zijn deskundigheid dus ik ging er met vertrouwen in, ondertussen had ik nog steeds weeën van de weeënopwekkers. Ik werd naar de ok gebracht en er werd me alleen gezegd dat ik nu een keizersnede zou krijgen verder niets van info. Ik moest zelf op de operatietafel gaan liggen (terwijl ik nog steeds weeën had) en toen ik overeind kwam zei de anesthesist "ow wacht even de epiduraal zit niet goed." Ik moest schuin rechtop blijven zitten zodat ze deze goed konden doen. Toen ik op de operatietafel lag deden ze testjes met watjes en mesjes maar ik voelde alles. Ondanks dat ik dit aangaf pakte de anesthesist mijn hand en zei: "we gaan beginnen". En ze begonnen met snijden terwijl ik alles voelde. Ik heb ze gesmeekt en geschreeuwd om te stoppen maar ze bleven de operatie voortzetten. Het voelde alsof ik geslacht werd. Toen mijn zoon werd geboren hebben ze hem 2 sec. Bij m'n hoofd gelegd zodat ik hem van dichtbij kon zien en toen vroeg ik of ik aub in slaap gebracht kon worden want ik kon niet meer. Mijn vriend heeft alles gezien en meegekregen, ook dat de anesthesist en de gynaecoloog een discussie kregen over de pijnstilling, hij heeft bloedspetters naar boven zien komen, paniek blikken van de personen in de operatiekamer en dacht dat ik dood zou zijn na de operatie. Ik heb er zelf emdr voor gehad en dit heeft me erg geholpen om geen herbelevingen meer te hebben. Maar ik vraag me werkelijk af of dit vaker gebeurd en waarom?? Ik heb een gesprek gehad met de gynaecoloog en zij sprak van een meningsverschil tussen haar en de anesthesist en een inschattingsfout van de anesthesist. Ik heb vorig jaar december een gesprek gehad met de anesthesist waarbij hij aangaf dat de epiduraal nig moest inwerken en ik even moest doorbijten, echter schrok hij van mijn reactie en heeft hij niet voor narcose gekozen omdat dit te gevaarlijk zou zijn ivm maaginhoud. Hij gaf aan dat als hij een duidelijkere overdracht had gekregen dus dat ik de hele middag pijn heb gehad terwujl ik de epiduraal had, hij niet de keuze had gemaakt om deze epiduraal te gebruiken. Nu is er ook een gesprek geweest met de klachtfunctionaris en de vpk en zij geven aan dat ze uit het rapport kunnen opmaken dat de er in de overdracht is doorgegeven dat ik pijn had. Echter is het aan de anesthesist om te beoordelen of de epiduraal geschikt is voor de keizersnede, verder is het moeilijk terug te halen omdat het al een hele tijd geleden is. Ik kan het met deze informatie niet afsluiten, ik heb angsten ontwikkeld die ik eerst niet had en heb tot op de dag van vandaag last van deze gebeurtenis, ik vind dat ze er te makkelijk mee omgaan. Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt? Ik hoor het heel graag..