Een paar maanden geleden postte ik hiet iets over mijn tweede miskraam. (Pauzeren of doorgaan). Na de kerstdagen bleek ik weer zwanger te zijn. Ik kon het haast niet geloven. Tussen de eerste en tweede miskraam zat anderhalf jaar en nu twee maanden! Heel dankbaar dat mijn lichaam doet wat ik zo verlang van haar maar pfoeh..... Wat ben ik ongelooflijk bang!!! Ik probeer postief te blijven, zorg heel goed voor mezelf, bid elke dag en loop met een robijn om mijn nek maar ik voel me zo ontzettend kwetsbaar en toch ook ontzettend blij tegelijk. Ik hoop, wens, duim dat het drie keer scheepsrecht is. Ik hoop dat ik dan straks toch echt op die roze wolk mag gaan plaatsnemen! Lijkt me heerlijk! Maar ondertussen.... het leven tussen hoop en vrees valt me zwaar. Was ik maar vast een week of 6,(of 7,8,9,10) verder.