Tussen hoop en vrees

Een paar maanden geleden postte ik hiet iets over mijn tweede miskraam. (Pauzeren of doorgaan). Na de kerstdagen bleek ik weer zwanger te zijn. Ik kon het haast niet geloven. Tussen de eerste en tweede miskraam zat anderhalf jaar en nu twee maanden! Heel dankbaar dat mijn lichaam doet wat ik zo verlang van haar maar pfoeh..... Wat ben ik ongelooflijk bang!!! Ik probeer postief te blijven, zorg heel goed voor mezelf, bid elke dag en loop met een robijn om mijn nek maar ik voel me zo ontzettend kwetsbaar en toch ook ontzettend blij tegelijk. Ik hoop, wens, duim dat het drie keer scheepsrecht is. Ik hoop dat ik dan straks toch echt op die roze wolk mag gaan plaatsnemen! Lijkt me heerlijk! Maar ondertussen.... het leven tussen hoop en vrees valt me zwaar. Was ik maar vast een week of 6,(of 7,8,9,10) verder.
 
Probeer vooral naar je gevoel te luisteren.
Veel geluk toegewenst, ben je de volgende paar weken voorbij dan komen weer de zorgen van de 20 weken echo, dan de bevalling en daarna de zorg voor je kind.
Je wordt mama en dat betekend de rest van je leven zorgen.
Maar wel hele mooie zorgen!
Veel succes!!
 
Ahhhhhh super zeg!!!
Ik snap je ongerustheid...wij hebben met kerst een miskraam gehad.
Niet te veel zorgen maken...je hebt het toch niet in de hand. En zorgen/stress is zeker niet goed voor je...

Geniet, ik duim met je mee!
Heel veel geluk, ik hoop van harte dat alles goed blijft gaan!
 
OMG moniekkie!!!

GEFELICITEERD!!! ik had idd ook op je bericht gereageerd de vorige keer het grappige ervan is dat ik hier een bericht had geplaatst hoe je weer "makkelijker"seks kunt hebben nadat je een kindje hebt verloren. Ik had daar namelijk er veel last van (nu gelukkig niet meer) en ik kwam er 28 december achter dat ik zwanger was :D
Dus snap precies dat je het geweldig maar ook vreselijk spannend vind!
Dat dubbele gevoel heb ik ook steeds die kleine twijfel wat als?.... maar ik denk aan de andere kant ook waarom zou et dit keer fout gaan? het is altijd een kans dat het fout gaat maar toch... ergens heb ik veel hoop dat voor jou en mij in deze zwangerschap gewoon perfect word :D want als je alleen maar negatief denkt is ook niet goed. we hebben inmiddels vorige week een echo gehad toen was ik bijna 7 weken en het hartje klopte. Toen ik dat kleine wurmpje zag en ik het hartje zag kloppen gaf dat mij een soort bevestiging van jah zie dit komt goed. misschien moet je gewoon je verloskundige opbellen en vragen of ze met 6-7 weken alvast een echo willen doen zodat je echt ziet dat er een prachtig mensje in zit. gewoon voor je eigen gevoel dat je misschien ook meer positiever word. dit is ook mijn 3e zwangerschap en ik denk ook 3X scheepsrecht :D ik wens je enorm veel liefde sterkte en vooral veel geniet momenten want het is en blijft bijzonder :D
 
Hoi,
Ik heb na 3 gezonde dochters binnen 3 jaar de afgelopen anderhalf jaar 3 x een miskraam gehad, waarvan 1 missed abortion waar we bij 15 weken achterkwamen dat het hartje met 12 wk 1 dag gestopt was met kloppen.
Nu ben ik weer zwanger 13,5 week en ik vind het slopend. Heb het pas vorige week de familie verteld en durf niet blij te zijn. Ik heb een doptone (angelsound) en hoor vanaf 10,5 week eens in de paar dagen het hartje en ik heb eens in de 3 weken een echo in het umcg. Vooral de gedachte dat ik het los moet laten helpt me. Ik denk dan ik heb er toch geen invloed op, als het mis gaat gaat het mis en anders gaat het goed. En langzaamaan ga ik een beetje hopen op een goede afloop. Maar erop rekenen dat durf ik niet. En toen ik alle termijnen van de miskramen had gehad dacht ik, straks zien we op de echo een ernstige afwijking. Dus zorgen houd je idd altijd. Dat er dan ook nog mensen zijn die zich druk maken of het een jongen of een meisje is, daar kan ik niet zo goed tegen. Ik hoop voor jullie op een goede afloop en een gezonde baby.
Liefs,
Anne
 
Bedankt voor de lieve reacties!! Echt fijn.
Met vier weken had ik een echo gehad en daar was een ringetje te zien. Afgelopen dinsdag weer een echo en toen ook een kloppend hartje gezien. Vandaag ben ik zeven weken zwanger. De gyn vroeg meteen of ik volgende week of de week erna weer wilde komen voor een echo. Daar ben ik wel heel blij om, dat ze goed begrijpt hoe belangrijk het voor me is. Niet dat het iets voorkomt maar het helpt iets bij de onzekerheid. Ik heb afgelopen dinsdag ook eindelijk een keer goed kunnen slapen, niet (huilend) wakker gelegen. De 24e ga ik dus weer en zo probeer ik het stap voor stap aan te gaan. Meer dan hopen, bidden en goed voor mezelf zorgen kan ik nu toch niet doen. Ik voel me wel veel slechter als bij de laatste twee zwangerschappen die mis gingen. Toen ik zwnager was van mijn dochtertje was ik ook echt kapot en hondsberoerd, nu weer. Het is gek maar ik omarm de ellende maar, het geeft me hoop.

Itk wat leuk dat jij ook weer zwanger bent geworden. Gefeliciteerd! Dan hebben we op dezelfde dag de twee streepjes gezien. Leuk hoor. Laten we dan inderdaad maar hopen dat we beiden een perfecte zwangerschap tegemoet gaan! Met een prachtig eindresultaat.

Jij nog heel veel sterkte Marleen. Ik hoop dat het bij jou ook weer snel raak is.

Inderdaad Neeltje Anne en Dora, zorgen zijn en blijven er toch wel. Ik weet ook dat die zorgen blijven maar ik hoop het straks wel wat meer los te kunnen laten.

Bedankt voor de support dames!
 
Veel sterkte moniekkie,
Zelf heb ik 5 miskramen gehad, waarvan 3 in 5 maanden tijd. een gezonde dochter en de volgende spruit is onderweg.
Blijf erin geloven!
 
Terug
Bovenaan