Ohh dat gaat zo niet op voor de tweede!
Mijn eerste was een huilbaby, dus ik vond het sowieso een beetje kutadvies. Maar met de tweede... zeker die eerste maanden was er gewoon geen tijd overdag. Ik heb ook geen familie in de buurt, dus we moesten elkaar dan aflossen, wat met een newborn wel lastiger is.
Mijn dochter was net geen twee, dus die sliep nog tussen de middag. Dan nam mijn man de baby en sliep ik ook even. Maar dat is als de baby geen mammahonger had. Want rustig liggen bij een ander ging niet altijd. en als ik dan dat gehuil hoorde, tja dan ga ik niet lekker slapen.
Mijn vader heeft ook een keer naast me op bed gezeten, met mijn slapende dochtertje, zodat ik even een paar uurtjes kon pakken. Heel lief van hem.
Toch die momenten zijn fijn, maar een structurele oplossing had ik niet. Wij zijn die eerste maanden gewoon na 19/20 uur ook gaan slapen, van voeding tot voeding. Dan lig je 11/12 uur op bed, en dan heb je nog maar een gebroken 4/5 uur slaap pfff!
Je baby leert er wel meteen een goed dag en nachtritme van en je kan contactslapen afwisselen.
Het werd makkelijker toen ze rond een maand of 3 goed in haar eigen bedje sliep overdag, en de nachten ook op de voedingen na redelijk deed. Na de late voeding van 21.30 gaan wij naar bed. En slapen nu zo'n 6 uur per nacht. (ze is inmiddels 8 maanden). Daar trek ik de dagen net op. En soms lukt het om op mijn vrije dag beide meiden tegelijk tussen de middag op bed te krijgen. En heel soms lukt het me dan om op tijd in slaap te vallen. Maar overdag heb ik bijna nooit slaaptijd. Soms in het weekend gunnen we elkaar een uurtje of 2 a 3.
Weinig hoopvol. Maar je bent niet alleen! Je kan het!
