tweede bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hai meiden, as november ga ik voor de tweede keer een kindje op de wereld zetten.
Mijn eerste zwangerschap keek ik bijna reikhalzend naar de bevalling uit, het leek me zo geweldig.... De bevalling ging super. 3,5 uur, waarvan een half uurtje persen. Eigenlijk zelfs niet echt pijnlijke weeen gehad totdat ik mocht gaan persen. Niets weg hoeven zuchten, een super bevalling dus. Ik had een tweede graads ruptuur, dus wel hechtingen. Na 7 weken wilde ik weer sexen met mn vriend, en dat viel vies tegen. Het paste helemaal niet, en mn hechtingen deden zeer.... Toen ik zo'n 3,5 maand na de bevalling op het punt stond om naar de huisarts te stappen, ging de sex ineens wel. Nu is het soms nog gevoelig, maar niet meer pijnlijk (de bevalling van mn dochter is nu bijna 10 maanden terug).

Nu heb ik wel ineens angst voor de bevalling, en dan eigenlijk vooral of het past. Natuurlijk komt het kind er echt wel uit hihihi, maar ja, hechtingen en littekenweefsel zijn natuurlijk niet zo soepel als natuurlijk weefsel. Ik zie erg op tegen het geboren worden van het hoofdje, want vorige keer voelde ik het dus echt scheuren. Vond ik toen niet erg, maar het vooruitzicht het nog een keer te voelen is nu ook niet zo leuk.....

Maar goed, mijn vraag is dus voor mama's die meerdere keren zijn bevallen. Had je bij de eerste keer hechtingen, en hoe ging dan de tweede bevalling?
 
Hoi Pauline,

Ik hoor hier eigenlijk niet thuis maar wil toch even mijn verhaal vertellen.
Ik ben 4 november 2004 van mijn dochter bevallen ik had toen aardig wat hechtingen.
Ik zag daarom ook enorm op tegen de bavalling van mijn zoon 6 maart 2008.
Ook het idee van er zit littekenweefsel en wat zou daar wel niet mee gebeuren.
Maar bij de bevalling van mijn zoon was er helemaal niets aan de hand.
Bij de eerste keer persen denk je er wel even aan maar, verder was ik er niet mee bezig ik heb er echt geen last van gehad en had nu ook geen scheurtje niets.
Dus ik zou zeggen als dit jou echt tegen de bevalling op laat zien. Niet doen.
De vk zei toen ook tegen mij dat het littekenweefsel toch nog best wel meerekt.

Ik hoop dat je er wat aan heb.

Gr Lique
 
Hoi Pauline,

Toevallig heeft een vriendin die onlangs is bevallen deze vraag voorgelegd aan de vk. Die zei dat bij een tweede bevalling de kans op uitscheuren veel minder is dan bij een eerste. Zij is bij deze bevalling dan ook niet gescheurd of geknipt o.i.d Schijnt toch allemaal al een keer opgerekt te zijn geweest en dat scheelt dan weer.

Groetjes,
Jo
 
Hoi.

Ik ben 18 juli voor de 2e keer bevallen. De eerste keer ben ik flink ingeknipt. Ik was ook vrij snel weer zwanger (na 8 maanden) en tijdens mijn zwangerschap werd het litteken weer wat gevoeliger, soms zelfs een beetje pijnlijk. Ik kreeg van de vk het advies om het regelmatig te masseren met calendula zalf om het wat soepeler te maken.
Tijdens mijn 2e bevalling zat Valentijn met zijn schoudertjes klem, daarom hebben ze me toen weer ingeknipt. Dit hebben ze op dezelfde plek gedaan als de vorige keer. Van het knippen heb ik helemaal niets gevoeld. Het was eerder een opluchting, omdat Valentijn daarna meteen helemaal geboren werd.
De genezing is deze keer een stuk minder pijnlijk dan de vorige keer. Daar zag ik het meest tegenop...

Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt..

liefs Malou
 
Hoi,

Ik ben 26 juli voor de tweede keer bevallen, ook twee snelle en voorspoedige bevallingen. De eerste keer heb ik wel bijna 2 uur moeten persen en ben ik ook flink uitgescheurd. Ik heb tot 6 maanden na de bevalling pijn gehad bij het vrijen, geen prettig herstel dus. De bevalling van mijn dochtertje 3 weken geleden duurde in totaal 4 uur, waarvan een half uur persen. Ik heb aangegeven aan de arts dat ik de vorige keer uitgescheurd was en dat nu niet wilde. De arts vertelde me dat ze me daarbij kon helpen. Ze heeft toen gezorgd dat het hoofdje heel langzaam geboren werd, Dat heeft minstens 10 minuten en een aantal persweeen geduurd. Ze hield het hoofdje vast met haar hand, en bij elke perswee mocht ik een klein beetje duwen en de rest van de wee wegpuffen. Het is eventjes heel moeilijk, het brandt natuurlijk enorm zo'n half hoofdje eruit. Maar de arts bleef steeds tegen me praten en zegen wat ik moest doen. Daardoor viel het mee. Het gevolg hiervan is dat de huid van je vagina heel heel langzaam meerekt en daardoor niet in een keer zo'n klap krijgt. Daardoor is de kans op (flink) uitscheuren veel minder. het heeft bij mij zeker geholpen, want ik heb nu alleen maar twee kleine hechtinkjes en merkte meteen al dat het veel minder gehavend voelde. Ik ben er nu nog steeds elke dag superblij om, dus wellicht is dit iets om met je vk te bespreken voor je bevalling? heb inmiddels van meer vrouwen gehoord dat deze techniek hen ook geholpen heeft. Succes!

groetjes Sandy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan