Tweede keer vruchtje verloren bij 4,5 - 5 weken

A

Anoniem

Guest
<p>Hallo dames,</p><p>Ik zou graag even mijn verhaal met jullie willen delen en ben benieuwd of er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt en wat jullie advies is.</p><p>Mijn man en ik proberen sinds augustus vorig jaar een kindje te krijgen. Afgelopen twee cyclussen ben ik beide keren zwanger geraakt. Beide keren had ik op m'n NOD een positieve test. De eerste keer, werd het streepje op de zwangerschapstest in de dagen daarna steeds lichter. Uiteindelijk toen toch het vruchtje verloren. Ik kreeg toen 7 dagen na NOD een bloeding. De bloeding heeft toen uiteindelijk meer dan 10 dagen geduurd.</p><p>Deze cyclus had ik afgelopen maandag (op NOD) een positieve zwangerschapstest. Ook in de dagen daarna, iedere dag positieve testen. Ik kon het niet laten, door de onzekerheid van de vorige keer, en ben door blijven testen. Gisterochtend ineens negatief en bij het naar de wc gaan een veeg bloed. In de loop van de dag gister heeft zich dat verder doorgezet. Ik denk dat ik ook nu weer het vruchtje ben verloren.</p><p>Ik weet dat het nog allemaal erg pril is en dat er super veel mis kan gaan. Alleen begin ik me nu toch zorgen te maken dat er mogelijk iets mis is met me. Kennelijk lukt het ons wel om zwanger te worden, maar gaat het iedere keer na de innesteling verkeerd. Ik ben er gister heel emotioneel van geweest en ook nu voel ik me heel rot. Niet eens per se omdat ik dit vruchtje ben verloren, maar meer de onzekerheid en de achtbaan waar je in zit. Twee keer van ontzettend blij - je denkt al helemaal na over de zwangerschap en daarna - naar ontzettend verdrietig en de droom weer in duigen. </p><p>Gisteravond ben ik het internet op gedoken. Ik heb namelijk last van het Syndroom van Raynaud waarbij mijn handen en voeten niet altijd goed doorbloed zijn en daardoor vaak rood/paars zijn. Een aantal wetenschappelijke artikelen gaf aan dat er mogelijk ook een link ligt tussen Raynaud en vroege miskramen of complicaties tijdens de zwangerschap ivm de bemoeilijkte doorbloeding.</p><p>Ik heb morgen een afspraak gemaakt bij de huisarts om e.e.a. te bespreken. Ik ben heel bang dat hij misschien vindt dat ik me aanstel, omdat het natuurlijk beide keren nog heel pril was, maar ik maak me zo'n zorgen. Ik zou heel graag een keer met een gynaecoloog hierover willen praten om te kijken of er mogelijk iets mis is. </p><p>Wat denken jullie? Kan ik daar een beetje op aandringen bij de huisarts of stel ik me echt gewoon een beetje aan en moet ik geduld hebben en in ieder geval nog een derde zwangerschap afwachten?</p>
 
Dankjewel voor je reactie, ElsieJoy. Fijn om even met iemand te praten die hetzelfde heeft meegemaakt.
Is het probleem met de dichtzittende eileider bij jou nu opgelost? Ik hoop dat je snel zwanger mag raken en dat alles goed blijft gaan dit keer!
Ik ga morgen bij de huisarts in ieder geval m'n verhaal en doen en aandringen op een verwijzing. Hopelijk lukt dat. En wie weet kan hij me zelf al gerust stellen.
 
Eerst en vooral veel sterkte... 
Mijn huisarts zei dat ze 1 en 2 miskramen nog oké vinden, zelfs een 3e kan er nog bij. Pas dan gaan ze effectief kijken of er een reden is, maar vaak vinden ze deze niet. 
Zelf heb ik veel last van koude handen en voeten en ik weet dat dit nadelig is voor de innesteling. Ik let er dan telkens wel op dat ik vanaf de "bevruchting" (ongeveer natuurlijk) dikke sokken draag thuis en zorg dat m'n handen niet koud hebben. Ik weet niet of het geholpen heeft of niet, maar ben nu in ieder geval op de goede weg en bijna 7 weken zwanger...
 
Vlindertjees wat een vervelend verhaal. Kan me niet voorstellen hoe jullie je voelen. Het in handen hebben van een positieve test zou iets leuks moeten zijn maar dit brengt bij jullie vast heel veel angst met zich mee.
Ik word eerlijk gezegd ook beetje nerveus van je verhaal maar dat komt omdat ik zelf ook het syndroom van raynaud hebt en nu 6 weken zwanger ben. Ik heb het dan vooral met mn vingers die helemaal wit worden en geen bloed meer doorheen komt.
Vind het slim van je dat je naar de huisarts gaat en ik hoop dat je een doorverwijzing krijgt en het je meer geruststeld. Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel mag lukken bij jullie ❤
 
Hoi
 
Als eerste heel veel sterkte.
 
Het is ontzettend verdrietig. En het maakt niet uit of het na 5 of 10 weken gebeurd. Vanaf het moment dat je de test in handen hebt ben je moeder. 
 
Ik heb een dochter van 11 en ben na haar vaak in verwachting geweest. Steeds ging het mis. Soms al heel snel en soms als het we het hartje al hadden horen en zien kloppen. Maar nu 11 jaar later en in totaal 8 zwangerschappen verder hebben wij sinds 7 weken een heel mooi lief mannetje erbij.
 
Blijf hoop houden hoe moeilijk het is. De zwangerschap vond ik een hel. Vond dat getrappel heerlijk maar die alles overheersende angst. Gelukkig namen ze dat in het zkh heel serieus dus kreeg paar keer per week een ctg.
 
Goed dat je naar de ha gaat. Laat je niet afschepen. Want die angst maakt het er niet beter op. Heel veel sterkte. 
 
Dankjulliewel voor alle reacties. Doet me echt goed!
V i o, gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat fijn dat je al 7 weken onderweg bent en het zo goed gaat! Ik houd er inderdaad ook al extra rekening mee, met warmer aankleden. Ik hoop dat m'n huisarts het serieus neemt en me misschien toch al wil doorverwijzen, ook al is het pas 2 keer.
Kimmiea, jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap! Wilde zeker niemand nerveus maken, maar altijd goed om het een keertje te bespreken bij je volgende afspraak met de verloskundige? Ik weet ook dat het helemaal niet slim is om op internet op onderzoek uit te gaan, maar ik voel me dan zo wanhopig en onzeker en dan wil je toch naar verklaringen zoeken.
Het is trouwens inderdaad precies wat jij verwoordt, gelijk die angst iedere keer dat ik die zwangerschapstest vast heb en de onzekerheid iedere dag. Je gaat vooruit denken, de zwangerschap in en hoe over 9 maanden is, en dan ineens is het toch weer fout.
Gebruiker10118492, Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje, wat een geweldig nieuws!! En bedankt voor de aanmoediging, ik hoop dat het de volgende keer wel bij ons mag lukken en ga inderdaad beetje aandringen bij de huisarts. Het is inderdaad iedere dag die onzekerheid en angst of het nog wel goed zit, of die test nog wel positief zal zijn, of ik geen bloed zie als ik naar de wc ga.
Om de een of andere reden heb ik soms het gevoel dat ik er nog niet om mag klagen of om mag vragen bij de arts. Ik weet dat er stellen zijn die het al veel langer proberen of een kindje verliezen na meerdere maanden. En ergens zegt iets in m'n hoofd dat dit nog lang niet zo erg is en dat een arts dat misschien ook zo ziet en me weer naar huis stuurt.
Ik zal jullie op de hoogte houden, morgenavond heb ik de afspraak staan.
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan