Tweede kindje? Eerste via ICSI

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

Ik zal me even voorstellen; ik ben 28 jaar en heb een zoontje van 1 jaar (morgen is hij jarig). Zwanger worden ging helaas niet op de natuurlijke manier, maar na 2,5 jaar en 2 ICSI pogingen was ik gelukkig zwanger van ons wondertje.

Tijdens de behandelingen zei ik dat als het ooit zou lukken, er geen tweede zou komen. Maar..... nu heb ik toch een sterke wens voor ene tweede kindje. Voor mijn man hoeft een tweede kindje niet, omdat hij zichzelf te oud vindt worden en bang is dat hij later niet kan meekomen met de kids, mijn man is 40. We hebben het er veel over en ik hoor tussen de regels door dat hij ook best nog een kleintje zou willen, maar dat het echt zijn leeftijd is. Ik denk dat we uiteindelijk toch voor een 2e kleintje zullen gaan. Maar ja, dan begint het pas.... We zullen meteen starten met ICSI, het liefst zou ik eerst proberen om op de natuurlijke manier zwanger te raken, maar gezien het "leeftijdsprobleem" zitten we niet in de luxe positie dat er genoeg tijd is. Het is natuurlijk maar de vraag of het nog een keer lukt, garanties heb je niet, al heb ik wel goede hoop, heb er op de een of't andere manier wel een goed gevoel over. Maar het is niet niks om weer het hele traject te ondergaan. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.....

Ik vond zwanger zijn en alles erom heen zoo fijn en dat zou ik heel graag nog eens meemaken. En moeder zijn vind ik ook heerlijk, het is zo mooi!

En toch is er ergens de twijfel, willen we dit nog een keer doorlopen? Wil ik niet teveel? moet ik niet gewoon tevreden zijn?

Zijn er andere meiden die ook een tweede willen en waarbij de eerste niet "vanzelf" ging?
 
Ik vind het moeilijk om hierop te reageren, ik zit nog in het begin stadium voor mijn eerste kindje (nu ruim een jaar bezig). Wellicht is het handig om dit ook neer te zetten op het forum "als het langer duurt" omdat daar meer vrouwen dat traject hebben doorlopen. Ik zelf ga half augustus pas voor het eerst naar de gynaeceloog, dus weet nog niet goed wat mij te wachten staat.

Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen met je beslissing en als jullie er allebei voor willen gaan houd niets jullie tegen en gaat het vast lukken.

Succes!

Groetjes Vic
 
hoi mijn dochtertje is inmiddels 13 weken en mijn man is sinds vandaag 38 geworden toch wil hij graag een 2e als onze meid uit de luiers is dus dan denk ik zo'n jaar of 2/3 vooruit hij zegt je bent net zo oud zoals je jezelf voelt dus denk dat je man daarover heen moet hij is niet de enige!!! succes..
 
Hai,

Ik ben Debby en al weer 4 jaar bezig om een kindje te krijhen met mijn mannetje. wij hebben allebei al 2 kinderen uit een eerder relatie maar willen heel graag een kindje samen. Helaas 2 miskramen gehad en nu 1 ivf-poging gehad. Echter ik ben nu inmiddels 40 en manlief inmiddels 47 en ook sinds 1,5 jaar opa. Je snapt dat wij ook met onze leeftijd moeite hadden maar de wens is zo aanwezig dat wij er zeker nog een jaar voor gaan en anders leggen we er ons bij neer, helaas. We voelen ons nog jong en de meeste schatten ons ook jonger. Ikvind 40 jaar absoluut niet oud om een kindje te krijgen en zeker niet voor de man. Tegenwoordig hoor je niet anders. Ik ben benieuwd naar je reactie.

Gr. Debby
 
He Debby,

Ik snap dat jullie beider wens heel groot is en dat jullie er daarom helemaal voor gaan. Dat is al een verschil met ons, mijn wens is heel groot, die van mijn man niet. Wij hebben het ICSI traject al eens doorgemaakt en hij weet ook dat de kans dat het niet lukt aanwezig is of dat het heel lang duurt voordat ik zwanger raak. Als het lang duurt is hij nog ouder en als het niet lukt is hij bang dat ik veel verdriet heb, omdat ik me er dan toch op verheugt heb. Tijdens de behandelingen hebben we min of meer afgesproken dat als het ooit zou lukken, we het dan bij eentje zouden laten. Maar ik ben het allemaal alweer vergeten en zou me er zo weer in storten. Dat is een beetje de voorgeschiedenis.

Hij denkt nu dan ook; we hebben een mooi en gezond kindje, dat is meer dan we op een bepaald moment durfde te dromen. En dat is natuurlijk ook helemaal waar! Maar ja, dat gevoel he? Ik zou het zooo graag nog eens meemaken.

Het is dus niet alleen de leeftijd, al is dat wel doorslaggevend voor hem, maar het traject weer ingaan en niet weten of het lukt spelen zeker ook mee. Hij voelt zich overigens nu niet te oud, maar denkt erg aan de toekomst, als de kinderen puber zijn, dan ben ik halverwege de 50 etc. Hebben jullie dat nooit?

Jij schrijft dat jullie het nog een jaar proberen, ondergaan jullie dat jaar ook behandelingen? Heb je het gevoel dat je je erbij neer kan leggen na dat jaar (je hebt natuurlijk niet echt een keus), of kijk je er heel erg tegenop?

Gr
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan