tweede kindje

A

ANONYMOUS_USERNAME

vraag,hoe kan ik mijn man overtuigen,om voor nog een tweede kindje tegaan.
we hebben nu een dochterje van bijna 11maanden,het is een heel makkelijk kind lacht veel je hebt er echt geen last van.
maar ik wil zo graag nog een tweede kindje,als ik er met mijn man over praat krijg ik het antwoordt 1 is genoeg,wie kan mijn tips geven,hoe ik hem kan overtuigen,dat ik er echt nog voor 1 wil gaan!!!!
 
Wij kregen ons eerste kindje mee naar huis met de mededeling "geniet van elke dag, want elke dag kan de laatste zijn". Ons kindje is 1 1/2 geworden en stierf toen aan de gevolgen van een aangeboren hartafwijking!

Wij hebben 4 jaar later opnieuw een kindje gekregen en kort daarna hebben ze mijn baarmoeder moeten verwijderen door meerdere medische complicaties.........
Dit tweede kindje was toen 6 jaar en we hebben heel lang getwijfeld of ze wel een "derde" wilden omdat de hartafwijking waar ons eerste kindje aan gestorven was erfelijk bleek te zijn. Nu hadden we een gezond kind en wisten niet of we de spanning en het risico opnieuw aan zouden kunnen....

Ik zegt nu nog wel eens, Hadden we het risico maar genomen, telkens als mijn kind nu weggaat ben ik als de dood dat er iets met 'm gebeurd............ Als hem iets overkomt is het leven voor mij zinloos!
Nu KUNNEN we geen kinderen meer krijgen en dat wordt op zo'n moment pas echt confronterend!!!

Hoop dat je hier iets aan hebt, 't is een heel verhaal geworden, maar zoiets KUN je gewoon niet "even" vertellen.

Heel veel liefs en ik hoop dat je man tot bezinning komt. Liefs anoniem.
 
Ook al wil je het zelf zo graag, weet zeker dat je de mening van je man ook laat gelden. Er alleen voor komen te staan met twee kinderen is ook dramatisch. Dus als je er voor gaat dan met z'n tweeen. En dit klinkt afgezaagd maar wees al heel blij met het ene kind wat je hebt, misschien lukt het zelfs niet eens om een tweede te krijgen. Weet zeker of het je waard is om hier eventueel je relatie voor op het spel te zetten, ik weet namenlijk dat dit soort dingen hoog op kunnen lopen.

Om op die hartafwijking van anoniem in te haken....
ik heb zelf zo'n aangeboren hartafwijking...probeer ook zwanger te worden. Met natuurlijk alle gevolgen van dien, ook mijn afwijking is erfelijk! Maar gelukkig heb ik nog geen nieuwe klep nodig gehad. en dat probeer ik ook zo lang mogelijk uit te stellen. Zeker i.v.m. met de zwangerschap die ik aan wil gaan. Daar zitten extra risico's aan. Maar dat is een keuze die ik genomen heb en de kans dat het misgaat bestaad maar de kans dat het goed gaat is veel groter en daar wil ik toch voor gaan.

Dus als het je waard is vecht er voor maar niet ten koste van alles zou ik zo zeggen.
Succes.
 
Hoi
toen mijn dochter ong. 1/12 jr was begon het bij mij ook te kriebelen.
Mijn man reageerde net als de jouwe, een is genoeg, leuk met z'n drietjes, kunnen éen kind meer bieden enzo.
heb alles in de strijd gegooid en zodra hij even zoiets had van oké dan maar hup, spiraal eruit en best snel zwanger geworden.
toen ik zwanger bleek werd ie panies, hij zei letterlijk ik wil niet meer kon het er maar weer uit.
pas toen mijn zoon geboren werd was ie er blij mee, maar het heeft ons huwelijk heel erg beschadigd er was zelfs een poos dat ie mij niet kon kussen zonder dat ik misselijk werd.
vrijen al helemaal niet. we zijn na 12 jr huwelijk gescheiden leefden als broer en zus, zonder hartstocht, dat had nog andere oorzaken maarwat ik wil zeggen is dat een kind, een keuze van allebei moet zijn.

veel liefs
 
bedankt dames tot zover,precies wat dame hierboven zegt,leuk met z'n drieen,1kind kunnen we alles geven,dat is zijn reactie en 1 is genoeg,klaar,wat heb ik daar nou aan,ik wou dat hij een grondige reden zou geven,echt iets waar ik wat mee kan,ik kan met mijn gevoel geen kant uit,ik heb wel een heel goed huwelijk we zijn heel gelukkig,ook zeker met ons dochtertje,maar mijn gevoel is gewoon nog niet compleet,ik hoop dat ik er samen met mijn man uit kan komen,maar ik denk dat ik aan het kortse eind zal trekken,en verder moet gaan geniet, wat ik zeker al doe,van mijn dochtertje,bedank voor jullie reactie ik heb er zeker wat aan
 
Laat het even rusten, misschien moet hij aan het idee wennen. En het opdringen is nooit positief, laat het ook een keus van hem zijn.
Ik wens je het beste toe en hoop dat je eruit komt met je man....wat die keuze ook mag zijn.
 
hoi hoi,2 is inderdaad leuker,ook omdat ze dingen met elkaar kunnen delen,die ze niet bij hun ouders kwijt willen,ja is erg lastig,maar als hij het echt niet wil ja dan wordt het moeilijk,probeer er nogmaals over te praten,en zeg hem je gevoelens veel sucses gr manuela
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan