tweeling davy en esmée waarvan esmée is overleden

A

ANONYMOUS_USERNAME



Mama

Video's

Acties & Fun

Eerste kiekje

Forum

Ontwikkeling
Voeding
Gezondheid & Verzorging
Financiën & Juridisch
Vrije tijd & Vakantie
Relaties
Verlies & Verdriet
Meerlingmama's
Mamaclubs

JG Shop

JG VoordeelPas

......Nieuwsbrief
. .
.Maandelijks leuke tips ontvangen? Meld je aan voor de Baby nieuwsbrief..
...Aanmelden .........Malle Muis t.w.v. € 29,95 cadeau
.

.
.…bij aankoop van een Jonge Gezinnen VoordeelPas!.
........

.tweeling
.hallo ik ben nicole ik ben 23 maart bevallen van een tweeling met 31 weken, ik wist dat de kleine esmée al met 28 weken en 4 dagen overleden was, maar ik moest blijven vechten voor davy...
en nu zijn ze geboren na een hele moeilijke tijd!!
een maand in het ziekenhuis gelegen, omdat we wisten dat esmée te klein was en haar hartje had soms dipjes
en ineens ging het 2 weken goed, dus we kregen hoop en zondag ochtend 6 maart kreeg ik zoals elke ochtend een ctg en toen zagen we ineens dat haar hartje niet meer klopte.....
en haar broertje deed het gelukkig goed.
nu ligt de kleine davy in nijmegen in een coeveuse en vrijdag het ik crematie van onze dochter.... het is allemaal zo dubbel, ik heb soms het gevoel dat ik gek wordt, ik kan mijn rust ook niet pakken die ik nodig heb na de bevalling.... ik weet het ff niet meer
xxx nicole
.
 
Allereerst ontzettend veel sterkte!


blijf erover praten met de mensen in het ziekenhuis, de artsen verpleegkundigen, met de mensen van de couveuse afdeling en uiteraard je partner, vrienden en familie. Deel je verdriet en laat het verdriet ook toe en vraag hulp bij de andere dingetjes zodat jij tot jezelf kan komen en tussendoor ook nog kunt genieten van Davy. Het huishouden en dergelijke kan best even iemand anders doen! Want die tijd dat jij al in de stress hebt gezeten (1 maand en de rest) hakt er nu ook nog eens extra bij in.





 
Hoi NLP,

Hoe gaat het nu met je?

Wat een verschrikkelijk verhaal. Zo dubbel, aan de ene kant een kindje en aan de andere kant een engeltje...

Wat mij heel erg heeft geholpen na het overlijden van mijn dochter anderhalf jaar geleden (na 38 weken zwangerschap, plotseling zonder aanwijsbare reden) is lezen. Er zijn eigenlijk heel veel boeken over dit verdrietige onderwerp, kijk maar eens op Bol ofzo. Er zijn volgens mij zelfs boeken die helemaal over jouw situatie, de helft van je tweeling verliezen, gaan en die verhalen van lotgenoten bevatten. Het heeft mij veel troost gegeven.
Ook: praten! Met je partner, met je ouders, met je vrienden, met een hulpverlener... Probeer je verlies niet helemaal in je eentje te verwerken. Ook houdt prtaen over Esme haar op een bepaalde manier een beetje "aanwezig" in je leven.
Ook: verwerken. Ik heb bijvoorbeeld een mooi doosje gemaakt met alle spulletjes van haar geboorte, een fotoalbum met alle foto's, documenten en toespraken tijdens de uitvaart. Ook heb ik een tijdje een dagboek bijgehouden en het hele verhaal heel gedetailleerd uitgeschreven om niets te kunnen vergeten.
Ook: je eigen plan trekken. Je zult vast al onbedoeld pijnlijke goede adviezen gehad hebben waar je niets mee kan. Die moet je gewoon maar van je af laten glijden. Zo kregen wij dingen te horen als: jullie zijn nog jong, maak maar snel een nieuwe, het is de natuur/het lot/vul maar in...

Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om een middenweg te vinden in je blijdschap om je kindjes en het verdriet van er eentje verliezen. Niemand zal raar opkijken als je dat moeilijk vindt en verdrietig bent, maar wees niet te bang of te trots om hulp te vragen als je het even niet meer ziet zitten.

Heel veel sterkte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan