Hoi Manon en Mollie
Wat ben ik blij dat ik jullie verhalen heb gelezen.
Ik spreek nu als oma van 2 hele mooie, kleine vechtertjes die tot ons grote verdriet zijn overleden. De pijn die mijn dochter heeft, is niet te beschrijven. (mijn dochter weet wel dat ik dit doe hoor).
Mijn dochter wil heel graag in contact komen met andere moeders die precies hetzelfde hebben meegemaakt. Er zijn zoveel emoties, niet eerlijk, waarom en noem het maar op.
Mijn dochter was zwanger van een eeneiige tweeling. 2 jongens. Haar droom kwam uit. Ze was dolgelukkig. Ik natuurlijk ook. Na 16 weken zijn we naar kinderwagens en babykamers gaan kijken. We zagen ons al achter de kinderwagen lopen. Ik kon het niet laten om toch dubbele kleertjes te kopen. Hele plannen waren er al. Het was haar eerste zwangerschap.
Tot de 18de week, dolgelukkig. En toen ..... het verschrikkelijke nieuws. Donderdag was er te zien op de echo dat 1 van de jongens een lichte groeiachterstand had. Een beetje zorgelijk, dus toch doorgestuurd naar Leiden. Gelukkig kon ze daar snel terecht. Maandag daar naar toe. Daar weer een echo en daar was op te zien dat de doorbloeding van de kleinste moeizaam was. Er zou overleg zijn met het medische team en woensdag moesten we terug komen. Weer een echo ........ geen hartslagen meer. Niet te beschrijven wat er dan allemaal door je heen gaat.
12 april zijn de jongens geboren. Mijn 2 mooie kleinzonen. Het verdriet en het dubbele verlies is erg groot.
Ik wil heel graag aan jullie vragen of het goed is als mijn dochter naar het mail adres een mail stuurt. Ze zou het super fijn vinden om met andere moeders erover te praten. Ze vindt het veel prettiger om, net zoals jullie, het meer privé te houden.
Het is heel fijn om als moeder met andere moeders te kunnen praten over het grote verlies. Ik denk, weet het eigenlijk wel zeker, dat jullie elkaar kunnen steunen. Om elkaars verhaal, gevoelens te delen.
Als oma van 2 kleinzonen die ik nooit kan knuffelen, nooit bij mij om snoepjes vragen, die nooit bij mij komen logeren en ........ wil ik ook graag in contact komen met andere oma's die hetzelfde hebben meegemaakt. Als oma en moeder zit je met dubbel verdriet. Verdriet om het verlies van 2 kleinzonen en verdriet om het verdriet van je dochter en schoonzoon
liefs Laura
Wat ben ik blij dat ik jullie verhalen heb gelezen.
Ik spreek nu als oma van 2 hele mooie, kleine vechtertjes die tot ons grote verdriet zijn overleden. De pijn die mijn dochter heeft, is niet te beschrijven. (mijn dochter weet wel dat ik dit doe hoor).
Mijn dochter wil heel graag in contact komen met andere moeders die precies hetzelfde hebben meegemaakt. Er zijn zoveel emoties, niet eerlijk, waarom en noem het maar op.
Mijn dochter was zwanger van een eeneiige tweeling. 2 jongens. Haar droom kwam uit. Ze was dolgelukkig. Ik natuurlijk ook. Na 16 weken zijn we naar kinderwagens en babykamers gaan kijken. We zagen ons al achter de kinderwagen lopen. Ik kon het niet laten om toch dubbele kleertjes te kopen. Hele plannen waren er al. Het was haar eerste zwangerschap.
Tot de 18de week, dolgelukkig. En toen ..... het verschrikkelijke nieuws. Donderdag was er te zien op de echo dat 1 van de jongens een lichte groeiachterstand had. Een beetje zorgelijk, dus toch doorgestuurd naar Leiden. Gelukkig kon ze daar snel terecht. Maandag daar naar toe. Daar weer een echo en daar was op te zien dat de doorbloeding van de kleinste moeizaam was. Er zou overleg zijn met het medische team en woensdag moesten we terug komen. Weer een echo ........ geen hartslagen meer. Niet te beschrijven wat er dan allemaal door je heen gaat.
12 april zijn de jongens geboren. Mijn 2 mooie kleinzonen. Het verdriet en het dubbele verlies is erg groot.
Ik wil heel graag aan jullie vragen of het goed is als mijn dochter naar het mail adres een mail stuurt. Ze zou het super fijn vinden om met andere moeders erover te praten. Ze vindt het veel prettiger om, net zoals jullie, het meer privé te houden.
Het is heel fijn om als moeder met andere moeders te kunnen praten over het grote verlies. Ik denk, weet het eigenlijk wel zeker, dat jullie elkaar kunnen steunen. Om elkaars verhaal, gevoelens te delen.
Als oma van 2 kleinzonen die ik nooit kan knuffelen, nooit bij mij om snoepjes vragen, die nooit bij mij komen logeren en ........ wil ik ook graag in contact komen met andere oma's die hetzelfde hebben meegemaakt. Als oma en moeder zit je met dubbel verdriet. Verdriet om het verlies van 2 kleinzonen en verdriet om het verdriet van je dochter en schoonzoon
liefs Laura
