A
Anoniem
Guest
Hey meiden,
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Ik ben een gelukkige mama van 2 gezonde jongens van 3 en 5 jaar. En eigenlijk niet bezig voor een derde kindje. Echter denk ik dat er een serieuze kans is dat ik zwanger ben, ook al is de kans heel klein. Ik slik gewoon de pil. Ik ben in de 2e week ergens een pil vergeten, maar weet niet welke, moet normaal gesproken geen probleem zijn volgens de bijsluiter. Echter ik heb vorig weekend heel duidelijk mijn eisprong gevoeld en toen ook gevreeën. Donderdag eind van de dag en gisteren had ik wat roze afscheiding wat geëindigd is met minimaal bruine afscheiding. Ook heb ik een wat zeurende buik, die opgezet voelt.
Het duurde ruim 2 jaar voordat ik zwanger was van onze oudste zoon. toen hij 1 was gingen we voor onze tweede zoon. Toen was ik al in ronde 3 zwanger. Beide keren is het gelukt toen we vreeën toen ik mijn eisprong voelde.
Maar nu mijn twijfel..... Wij waren het er samen heel goed over eens dat ons gezin compleet is. Onze jongste zoon was ook geen makkelijke baby, wat erg zwaar is geweest. Vanaf zijn geboorte tot zijn 1e verjaardag hebben wij 7 a 8 x per nacht voor hem eruit gemoeten, niets hielp. En overdag sliep hij ook slecht. Wij bouwden zo'n enorm slaap tekort op, dat mijn man in een depressie heeft gezeten door slaaptekort en bij de psycholoog heeft gelopen. Ik stortte na dat jaar in toen ik vakantie kreeg. Gelukkig ging hij toen beter slapen, hij kon inmiddels lopen. We wisten in de loop van het jaar al dat hij gewoon heel gefrustreerd was, omdat hij veel meer wilde dan hij kon. Dus toen hij ging lopen op zijn verjaardag ging het beter. Inmiddels is het dan ook een heerlijk ventje!
Maar nu ik dus denk dat de kans er is dat ik zwanger zou zijn, begint het wel te kriebelen. Ondanks dat we de babytijd hebben afgesloten en we volop bezig zijn alle babyspullen te verkopen. Andere tegens zijn dat het nu zo heerlijk wordt, dat we weer kunnen gaan en staan waar we willen, zonder slaapjes overdag e.d. Ik geniet van de gedachte dat de jongste volgend jaar naar school gaat en ik weer wat meer tijd voor mezelf krijg. Ook al zal ik hem zeker ook missen overdag.
We zijn het er wel over eens, dat mocht ik zwanger zijn, het zo is. Dus weghalen is zeker geen optie. Maar ben ik nu niet zwanger, wat doe ik dan met die kriebel? De romantische beelden van een lieve kleine baby dringen zich nu toch weer aardig op, ondanks onze ervaringen met onze 2 boys. Want een roze wolk heb ik bij beiden nooit gekend. En nu hebben we alles weer goed op de rit, iedereen gezond, gelukkig en uitgeslapen.
Ik heb ook bij mijn man een balletje opgegooid over een definitieve oplossing, zodat ik geen angst meer hoef te hebben over zwanger raken. Aangezien ik vaker een pil vergeet, door alle drukke bezigheden.
Door de pil moet ik maandag ongesteld worden, maar ik heb met mijn man afgesproken volgend weekend een test te doen om zekerheid te krijgen. Dus nog een week afwachten, twijfelen en dromen....
Liefs,
mama van 2 lieve schatten
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Ik ben een gelukkige mama van 2 gezonde jongens van 3 en 5 jaar. En eigenlijk niet bezig voor een derde kindje. Echter denk ik dat er een serieuze kans is dat ik zwanger ben, ook al is de kans heel klein. Ik slik gewoon de pil. Ik ben in de 2e week ergens een pil vergeten, maar weet niet welke, moet normaal gesproken geen probleem zijn volgens de bijsluiter. Echter ik heb vorig weekend heel duidelijk mijn eisprong gevoeld en toen ook gevreeën. Donderdag eind van de dag en gisteren had ik wat roze afscheiding wat geëindigd is met minimaal bruine afscheiding. Ook heb ik een wat zeurende buik, die opgezet voelt.
Het duurde ruim 2 jaar voordat ik zwanger was van onze oudste zoon. toen hij 1 was gingen we voor onze tweede zoon. Toen was ik al in ronde 3 zwanger. Beide keren is het gelukt toen we vreeën toen ik mijn eisprong voelde.
Maar nu mijn twijfel..... Wij waren het er samen heel goed over eens dat ons gezin compleet is. Onze jongste zoon was ook geen makkelijke baby, wat erg zwaar is geweest. Vanaf zijn geboorte tot zijn 1e verjaardag hebben wij 7 a 8 x per nacht voor hem eruit gemoeten, niets hielp. En overdag sliep hij ook slecht. Wij bouwden zo'n enorm slaap tekort op, dat mijn man in een depressie heeft gezeten door slaaptekort en bij de psycholoog heeft gelopen. Ik stortte na dat jaar in toen ik vakantie kreeg. Gelukkig ging hij toen beter slapen, hij kon inmiddels lopen. We wisten in de loop van het jaar al dat hij gewoon heel gefrustreerd was, omdat hij veel meer wilde dan hij kon. Dus toen hij ging lopen op zijn verjaardag ging het beter. Inmiddels is het dan ook een heerlijk ventje!
Maar nu ik dus denk dat de kans er is dat ik zwanger zou zijn, begint het wel te kriebelen. Ondanks dat we de babytijd hebben afgesloten en we volop bezig zijn alle babyspullen te verkopen. Andere tegens zijn dat het nu zo heerlijk wordt, dat we weer kunnen gaan en staan waar we willen, zonder slaapjes overdag e.d. Ik geniet van de gedachte dat de jongste volgend jaar naar school gaat en ik weer wat meer tijd voor mezelf krijg. Ook al zal ik hem zeker ook missen overdag.
We zijn het er wel over eens, dat mocht ik zwanger zijn, het zo is. Dus weghalen is zeker geen optie. Maar ben ik nu niet zwanger, wat doe ik dan met die kriebel? De romantische beelden van een lieve kleine baby dringen zich nu toch weer aardig op, ondanks onze ervaringen met onze 2 boys. Want een roze wolk heb ik bij beiden nooit gekend. En nu hebben we alles weer goed op de rit, iedereen gezond, gelukkig en uitgeslapen.
Ik heb ook bij mijn man een balletje opgegooid over een definitieve oplossing, zodat ik geen angst meer hoef te hebben over zwanger raken. Aangezien ik vaker een pil vergeet, door alle drukke bezigheden.
Door de pil moet ik maandag ongesteld worden, maar ik heb met mijn man afgesproken volgend weekend een test te doen om zekerheid te krijgen. Dus nog een week afwachten, twijfelen en dromen....
Liefs,
mama van 2 lieve schatten