<p>Hallo,</p><p> </p><p>Zijn er meer mommy's to be die beginnen met twijfelen? </p><p>Het zijn absoluut geen twijfels of ik dit kind wel wil of niet. Dat wil ik echt dolgraag. Heb zitten huilen als het niet raak was en was door het dolle heen toen de test positief was. </p><p>Ik ben nu zo'n 8 weken en het begint nu door te dringen ofzo. Ik ben 25, vind ik zelf een mooie leeftijd voor een eerste. Maar ik voel me tegelijkertijd ook nog heel jong. En begin daarom te twijfelen of ik er wel klaar voor ben. De zwangerschap maakt me deels bang. Wij zijn in de eerste in de vriendengroep. Dus echt iemand om mee te praten over dit alles heb ik niet. </p><p>Kunnen jullie mijn twijfels weg nemen? </p><p>Hebben meer van jullie hier last van gehad?</p><p> </p><p> </p>
Twijfelen
- Onderwerp starter Jezsca
- Startdatum
Hier ook met 25 (onverwacht weliswaar) zwanger. De eerste en de jongste in de vriendengroep. Ik heb destijds mn heil gezocht in een facebookgroep met allemaal mensen die rond dezelfde tijd uitgerekend waren. Dat hielp voor mij omdat je merkt dat het voor anderen een ver van hun bed show was. Toen de eerste bij ons geboren was, kwamen de andere zwangerschappen overigens wel op gang.
Ik vond mezelf ook te jong. Had alles verder voor elkaar hoor, maar voelde alsof ik deed alsof. Die twijfel heb je ook op andere leeftijden hoor en dat maakt je nu al een goede moeder die bewust er mee bezig is. Je groeit de komende maanden, en vooral na de geboorte, vanzelf in je nieuwe rol. Natuur regelt het echt voor je voor een groot deel. Gaat goed komen
Ik vond mezelf ook te jong. Had alles verder voor elkaar hoor, maar voelde alsof ik deed alsof. Die twijfel heb je ook op andere leeftijden hoor en dat maakt je nu al een goede moeder die bewust er mee bezig is. Je groeit de komende maanden, en vooral na de geboorte, vanzelf in je nieuwe rol. Natuur regelt het echt voor je voor een groot deel. Gaat goed komen
Ik ben 23, onverwachts zwanger, en heb die twijfels ook hoor. En dat terwijl ik al 38 weken zwanger ben en dus eigenlijk elk moment kan bevallen. "Kan ik het allemaal wel aan? Wat als ik het nou helemaal niet leuk vind? Heb ik wel de juiste keuze gemaakt?". Ik voel mij hier dan super schuldig over want tuurlijk wil ik dit, en tuurlijk ben ik er blij mee. En mijn vriend trouwens ook! Ik denk dat dat iets is wat er bij hoort ?. Gelukkig heb ik die momenten niet vaak maar af en toe krijg ik zo een vlaag van benauwdheid over me heen. Probeer er over te praten, en het lekker allemaal van je af te schrijven op dit forum. Werkt echt! Zitten hier zoveel lieve vrouwen die je kunnen steunen. En weet dat je niet de enige bent ?.
Ik was 23 toen ik zwanger was van mn 1e dochter en nu 25 en 2 kinderen. Ik was ook de eerste van mijn vriendinnen (nu 1 kind en 1 zwanger) en bij mn man zn vrienden zijn we nog steeds de enige. Ik had dezelfde gevoelens als die jij omschrijft, ondanks dat het wel gepland was en ok super blij was.
Het is dus normaal en het komt ook goed. Het is wel fijn om mensen te hebben om je verhaal mee te delen, dat had ik wel echt nodig. Dus zoek mensen die ook zwanger zijn om over zwanger zijn en kinderen te praten. En verder vinden nu al je vrienden het nog leuk en willen iets leuks doen met je kind. Bij kind nr 10 on de vriendengroep zou dat toch anders zijn. En als zij in de luiers zitten, ben jij er alweer uit. Zo probeer ik het nu maar te zien.
En een jonge moeder zijn is heerlijk!
Het is dus normaal en het komt ook goed. Het is wel fijn om mensen te hebben om je verhaal mee te delen, dat had ik wel echt nodig. Dus zoek mensen die ook zwanger zijn om over zwanger zijn en kinderen te praten. En verder vinden nu al je vrienden het nog leuk en willen iets leuks doen met je kind. Bij kind nr 10 on de vriendengroep zou dat toch anders zijn. En als zij in de luiers zitten, ben jij er alweer uit. Zo probeer ik het nu maar te zien.
En een jonge moeder zijn is heerlijk!
Je bent echt niet de enige?
Ik ben 29 en wij hebben bewust geprobeerd een kindje te krijgen, ben nu 39+6 en je angsten zijn volkomen normaal. Ook ik ken die vragen... 'kunnen we dit wel? Zijn we er wel klaar voor? Hadden we niet nog even moeten wachten? Wat als ze ongelukkig wordt of als we geen goede ouders worden?' Allemaal vragen die soms door je heen schieten. Wat Lentekindje zegt, soms komt zo'n vlaag van onzekerheid/twijfels/benauwdheid voorbij. Niets om je voor te schamen en praat er vooral over. Ik en mijn man hebben er veel over gesproken samen, dat heeft enorm geholpen.
Je komt er wel meid! Ik denk dat elke ouder-to-be dit heeft.. omdat je gewoon het beste wilt voor je kindje. 'T komt goed...
Ik ben 29 en wij hebben bewust geprobeerd een kindje te krijgen, ben nu 39+6 en je angsten zijn volkomen normaal. Ook ik ken die vragen... 'kunnen we dit wel? Zijn we er wel klaar voor? Hadden we niet nog even moeten wachten? Wat als ze ongelukkig wordt of als we geen goede ouders worden?' Allemaal vragen die soms door je heen schieten. Wat Lentekindje zegt, soms komt zo'n vlaag van onzekerheid/twijfels/benauwdheid voorbij. Niets om je voor te schamen en praat er vooral over. Ik en mijn man hebben er veel over gesproken samen, dat heeft enorm geholpen.
Je komt er wel meid! Ik denk dat elke ouder-to-be dit heeft.. omdat je gewoon het beste wilt voor je kindje. 'T komt goed...
Ik denk dat bij een eerste kindje iedereen momenten heeft van onzekerheid en de vraag kan ik dit wel, hoe gaat het allemaal straks.. Ongeacht leeftijd. Ik kreeg mijn eerste toen ik 30 was, en hoewel ik een pedagogisch beroep heb, veel ervaring met baby'tjes en we er helemaal klaar voor waren heb ik ook wel eens in paniek gedacht waar zijn we aan begonnen. Het komt allemaal helemaal goed en je zult ongetwijfeld een geweldige mamma zijn.