Twijfels relatie

<p>Hoi, </p><p>Ik ben momenteel 22 weken zwanger en ik twijfel heel erg aan mijn relatie. Als in dat ik die “verliefde” gevoelens niet (meer) heb (en misschien nooit echt heb gehad). Ik heb hem ontmoet na een hele heftige relatie, waarna ik met moeite mijn hart echt kon openstellen en hele erge last kreeg van mijn bindingsangst. Dit ging eigenlijk in vlagen. Omdat hij zo een geweldige man is, wilde ik hem een kans geven! Ik ben daarna vrij snel zwanger van hem geraakt (door de anticonceptiepil heen). Ik kan niks anders zeggen dan dat hij me vanaf moment 1 heeft gesteund!! Maar de twijfels over onze relatie heb ik altijd al gehad. Nu met de zwangerschap zijn die erger dan ooit. Vooral aan het begin was het heel erg en nu heb ik het weer. Ik voel me zeker aangetrokken tot hem en hou veel van hem, maar voel dat “verliefde gevoel” niet. Ik weet niet of het hormonen zijn, aangezien ik voor de zwangerschap ook regelmatig twijfelde. Is iemand die zich hierin herkent?? Of ook twijfels heeft gehad aan zijn/haar relatie in de zwangerschap, maar waarbij het helemaal goed is gekomen? </p><p> </p>
 
In het 1e trimester heb ik over vanalles twijfels gehad, inclusief mijn relatie. Nu mijn lichaam wat meer gewend is geraakt aan het zwanger zijn ben ik weer iets stabieler emotioneel. Ik snap nu ook totaal niet dat ik aan mijn man heb kunnen twijfelen. 
In mijn ervaring is het verliefd zijn iets van de beginperiode van een relatie. Het ‘elkaar leren kennen’ brengt nieuwsgierig en spanning met zich mee waar je hersenen vrolijk op reageren. Naarmate je langer in een relatie zit samen wordt het houden van. Toch kan ik, zeker nu ik zwanger ben, ineens momenten hebben dat ik echt zin heb in ons leven samen als gezin. Of echte geluksmomentjes als m’n man en ik over  kinderen praten.
Bij mij waren het dus puur uitschieters door de hormonen en is het helemaal goed gekomen. Toch zou ik als ik jou was even goed met je partner praten hierover, zeker omdat dit voor de zwangerschap ook zo was. Geef het inderdaad een kans, aangezien je toch veel van hem houdt! Als het hier na toch niet voor jou blijkt te zijn kun je altijd nog die levens veranderende beslissing nemen. Laat het in ieder geval goed bezinken allemaal voordat je iets besluit. 
 
Tsja verliefdheid is tijdelijk en de hormonen doen veel met je. Ik zou er dus voorzichtig mee zijn, zeker nu. Uiteindelijk moet je je afvragen of je gelukkig bent en of de relatie verbreken je gelukkiger zal maken. Gelet op de hormonen zou ik die beslissing nog even niet nemen..
 
Heel erg bedankt voor je reactie! Doet me ook goed om te weten dat ik niet de enige hierin ben. Dat maakt me soms een beetje bang, dat ik de enige ben die twijfelt in haar relatie tijdens de zwangerschap. Ik wil ook heel graag samen met mijn vriend mijn kind opvoeden, puur omdat ik dat zelf als kind nooit heb gehad. Maar misschien zet ik ook wel teveel druk op mezelf en moet ik het inderdaad allemaal even laten bezinken. 
 
Ik ben zeker nog gelukkig in de relatie en misschien vergelijk ik die verliefdheid ook teveel met mijn vorige relatie (wat gek genoeg juist een vreselijke relatie was achteraf). En het is zeker zo, vooral nu niet overhaaste beslissingen nemen. 
 
[quote quote=10181696]Heel erg bedankt voor je reactie! Doet me ook goed om te weten dat ik niet de enige hierin ben. Dat maakt me soms een beetje bang, dat ik de enige ben die twijfelt in haar relatie tijdens de zwangerschap. Ik wil ook heel graag samen met mijn vriend mijn kind opvoeden, puur omdat ik dat zelf als kind nooit heb gehad. Maar misschien zet ik ook wel teveel druk op mezelf en moet ik het inderdaad allemaal even laten bezinken.[/quote]
Iedereen kan wel eens twijfelen, en zeker een zwangere vrouw. ?
Het is mooi dat je ideaal gezien samen met je vriend je kind wil gaan opvoeden, omdat je dat zelf niet hebt ervaren en dusdanig als belangrijk ziet. Maar toch moet (voor mij althans) op de 1e plaats staan, dat jullie met z’n 2en gelukkig zijn en dat je juist daarom met hem samen een kind wil opvoeden. Uiteindelijk moet jij er namelijk ook gelukkig van worden. 
 
J[quote quote=10181700] Iedereen kan wel eens twijfelen, en zeker een zwangere vrouw. Het is mooi dat je ideaal gezien samen met je vriend je kind wil gaan opvoeden, omdat je dat zelf niet hebt ervaren en dusdanig als belangrijk ziet. Maar toch moet (voor mij althans) op de 1e plaats staan, dat jullie met z’n 2en gelukkig zijn en dat je juist daarom met hem samen een kind wil opvoeden. Uiteindelijk moet jij er namelijk ook gelukkig van worden.[/quote]
Dat is zeker zo! Je hebt ook helemaal gelijk. Dankjewel voor je fijne reacties, doet me echt goed. 
 
Terug
Bovenaan