Twijfels

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik voel me de laatste tijd zo klote... Volgens mij heb ik gisteren of eergisteren mijn eisprong gehad (al na 7 of 8 dagen), maar het voelt niet zo erg duidelijk als anders, dus ik weet niet. Zit echt onder de puisten, heb ik anders nooit zo'n last van. We hebben niet eens geklust, had er helemaal geen zin in. Daar voel ik dan weer schuldig over, want ik wil natuurlijk geen kansen missen...

Ik merk dat mijn zoontje van 2 momenteel erg veel van me vraagt. En als ik dan ook nog slecht in mijn vel zit, ga ik ineens twijfelen. Ben ik wel klaar voor een tweede? Ik heb in het verleden burn-out gehad, en ik weet hoe zwaar en vermoeiend een zwangerschap en een baby kunnen zijn. Het is zo dubbel. Ik wil echt ongelooflijk graag zwanger worden, echt waar!! Weer zo'n wondertje in mijn buik voelen groeien, en daarna weer zo'n prachtig kindje in mijn armen... Als ik nu te horen krijg dat het zover is, spring ik een gat in de lucht. Maar ik kan erg terugverlangen naar de eerste keer zwanger worden. Toen wist ik echt nog niet wat er op me af zou komen, en kon ik er veel onbevangener in stappen.

Nu vraag ik me voortdurend af of ik het wel aankan, een peuter en een zwangerschap, en daarna 2 kinderen.

Sorry, het komt denk ik gewoon doordat ik me zo slecht voel. Als ik me goed voel, ga ik er juist 200% voor.

Zijn er nog meer hier op het forum die ook supergraag een tweede (of derde...) kindje willen, en er tegelijkertijd erg tegenop zien? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het allemaal erg verwarrend.

groetjes, Inge
 
Hoi Inge

Ik ken dat gevoel wel vooral deze week mijn zoontje ook twee vreet op dit moment al mijn energie op .Hij is echt alles aan het uit proberen echt zeer vermoeiend en toch verlang ik naar een tweede we zijn sinds januari gestopt met de pil en van elke maand maar weer afwachten word ik ook niet vrolijk ik moet nog 6 dagen wachten voor ik weet of het deze maand weer raak is,ik hoop van wel maar aan de andere kant denk ik is dit wel het goede moment vooral als ik dus straks en de zwangerschaps kwaaltjes weer krijg en dat drukke mannetje.Gelukkig heb ik wel een lieve man die me overal bij helpt ik hoop dat jij dat ook hebt (dan lukt het ons vast wel) sterkte
groetjes van calimero25
 
Hoi Inge,
Best herkenbaar wat je schrijft! Ook hier is het al lang weer aan het kriebelen (onze dochter is nu één), maar om rationele overwegingen stellen we het nog een tijdje uit.
Ik ben niet burn-out geweest, maar ik heb chronische rug- en nekklachten nadat deze gebroken zijn geweest na een ongeval vier jaar terug. Het is al een wonder op zich dat het zo goed gaat nu met mij, na de geboorte van onze dochter.
Wat ons nu tegenhoudt is het feit dat ik weer voor twee jaar naar school ga om me om te scholen. Het werk wat ik deed, is te zwaar en ik moet dus in een ander beroep reïntegreren.
De vraag blijft ook bestaan of het wel verstandig is om nog een kind te krijgen.
De wens is echter héél groot en het liefst zou ik nu al zwanger worden. Maar dat is echt niet handig. Eerst mijn studie en daarna nog een kind. Ik vind het af en toe best lastig, want de hormonen vieren hoogtij.

Je mag er denk ik wel op vertrouwen dat het weer goed komt, hoe dan ook. Al zal het wel zwaar zijn in het begin.
En als je echt de wens hebt... dan zou ik er toch voor gaan.

Succes!
 
Hoi Calimero en Cathy,

Bedankt voor jullie reactie, dat doet me echt goed! Ik durfde er al bijna niet mee aan te komen, want het komt zo ondankbaar over, terwijl ik echt zielsveel van mijn zoontje houd, en er liefst nog 6 zulke schatten zou willen (bij wijze van spreken dan).
Maar het is zoals je zegt, Calimero, ik voel me vaak helemaal leeggezogen door mijn mannetje. En dat terwijl hij zeker geen extreme peuterpuber is. Wat me vooral nekt, is dat hij al sinds een hele tijd niet meer overdag slaapt. En ik heb dat zelf nog heel hard nodig...
Nu heb ik een relatief rustig kind, maar of een volgende dat ook wordt?

Ik heb inderdaad het geluk dat ik ook een hele aardige, behulpzame vent heb; ik heb ook ongelooflijk ontzag voor mensen die hun kind alleen grootbrengen.

Cathy, wat sta jij voor een moeilijke beslissing, zeg! Inderdaad, verstand en hormonen, dat gaat erg slecht samen. Ik sta er altijd weer van te kijken hoe lichamelijk zo'n verlangen naar een kind is. Dat vecht zich naar boven en lijkt altijd wel zwaarder te wegen dan gezond verstand.
Ik kan me daardoor best voorstellen dat mannen er niet veel van snappen. Die hoeven tenslotte alleen maar rekening te houden met hun verstand.

Jullie ook sterkte allebei, en jij ook met je studie, Cathy! Ik hoop dat je daar de komende jaren genoeg voldoening uit put.

Liefs, Inge
 
Hoi Inge,

Misschien zie je de dingen wat zonniger als je wat lekkerder in je vel zit. Je zegt zelf dat je het heel graag wilt. Nou, als je je niet lekker voelt of erg slecht geslapen hebt is dat gewoon de reden voor je twijfels. Gewoon een paar keer vroeger naar bed, eten (laten) halen en lekker je rust nemen! Zul je zien dat je je beter zult voelen.
Sterkte!
 
Hoi allemaal,

Inge,ik herken wel wat in je verhaal. Mijn dochtertje is bijna twee en sinds kort probeer ik in verwachting te raken van een tweede kindje. Ondanks het feit dat ik het heel graag wil is er soms bij mij ook weleens twijfel. Mijn dochterje is gelukkig heel lief maar ook zij heeft weleens van die dagen dat ik s'avonds moe op de bank neerplof en blij ben dat ze in haar bedje ligt. Dan denk ik terug aan de moeiheid en misselijkheid van de eerste maanden van mijn zwangerschap en vraag mij dan af of een eventuele tweede zwangerschap niet te zwaar zal worden. Laat staan de laatste maand van de zwangerschap (met dikke buik mij dochter optillen?)de bevalling en de eerste maanden na de geboorte met gebroken nachten en borstvoeding ect. Ik kan daar echt tegenop zien.

Aan de andere kant wil ik echt heel graag een tweede kindje en dat gevoel overheerst. Maar ik geloof wel dat een tweede zwangerschap zwaarder is dan een eerste omdat je het nu eenmaal veel drukker hebt als er al een kindje is. Ik wacht het maar af en probeer me nu nog niet teveel zorgen te maken over wat als.... Immers eerst moet ik nog in verwachting raken en alle berekeningen en verwachtingen ten spijt de natuur laat zich niet regelen. (Je mag de natuur natuurlijk wel een handje helpen)

Sterkte en succes allemaal!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan